POSTANOWIENIE

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Płocku działając na podstawie: art. 14a § 1-4 w związku z art. 216 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 8. poz. 60 ze. zm./ postanawia wydać pisemną, interpretację, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego Panu X, oceniając stanowisko odnośnie podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie kwalifikacji poniesionych kosztów przedstawione we wniosku z dnia 31.05.2005r. jako - nieprawidłowe.

UZASADNIENlE

Stan faktyczny przedstawiony przez WnioskodawcęPodatnik prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług blacharsko-lakierniczych, naprawy samochodów po wypadku. Prowadząc tego typu działalność Wnioskodawca dokonuje zakupu takich artykułów jak: jednorazowe kombinezony lakiernicze, maski przeciwpyłowe, rękawice robocze używane przez pracowników, papier ścierny, taśma do oklejania samochodów przed lakierowaniem. Jednocześnie Podatnik dokonuje zakupu usług obcych od firm, którym zleca wykonanie określonej usługi. Zakupione usługi polegają między innymi na: zszyciu siedzenia u tapicera, naprawy chłodnicy, wykonaniu geometrii kół-zawieszenia.

Przedmiot interpretacjiPodatnik zwrócił się z zapytaniem czy prawidłowo kwalifikuję ponoszone koszty.

Stanowisko wnioskodawcyW związku z przedstawionym stanem faktycznym Podatnik uważa, że poniesione w/w wydatki należy uznać jako materiały pomocnicze związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Ocena prawna stanowiska WnioskodawcySposób prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, szczegółowe warunki, jakim powinna odpowiadać ta księga, aby stanowiła dowód pozwalający na określenie zobowiązań podatkowych oraz szczegółowy zakres obowiązków związanych z jej prowadzeniem, a także terminy zawiadamiania urzędu skarbowego o prowadzeniu księgi wynikają obecnie z rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.) oraz objaśnień do podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Podatnik uprawniony jest do zaliczania do kosztów uzyskania przychodów tylko i wyłącznie tych wydatków, które mają związek z prowadzoną przez niego działalnością gospodarcza, gdy istnieje bezpośredni (niekiedy potencjalny, lecz wiarygodnie uprawdopodobniony) związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem tych wydatków, a uzyskaniem przychodów. Dodatkowo koszty te nie mogą figurować w negatywnym katalogu wydatków nieuznawanych przez ustawodawcę za koszty uzyskania przychodów - art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 14, poz. 176 ze zm.) oraz są we właściwy sposób udokumentowane. Do księgi w kolumnie 10 wpisuje się zakup towarów handlowych i materiałów, natomiast w kolumnie 14 pozostałe wydatki. Jednocześnie § 3 pkt 1 cytowanego wyżej rozporządzenia zdefiniował pojęcie towarów. Są to towary handlowe, materiały podstawowe i pomocnicze, półwyroby (półfabrykaty), wyroby gotowe, braki i odpady oraz materiały przyjęte od zamawiającego do przerobu lub obróbki, z tym że: a/ towarami handlowymi są wyroby przeznaczone do sprzedaży w stanie nieprzerobionym; b/ materiałami (surowcami) podstawowymi są materiały , które w procesie produkcji lub przy świadczeniu usług stają się główną substancją gotowego wyrobu; do materiałów podstawowych zalicza się również materiały stanowiące część składową (montażową) wyrobu lub ściśle z wyrobem złączone (...)c/ materiałami pomocniczymi są materiały niebędące materiałami podstawowymi, które są zużywane w związku z działalnością gospodarczą i bezpośrednio oddają wyrobowi swoje właściwości.

Z definicji tej wynika, iż podstawowym warunkiem uznania określonego materiału za podstawowy jest wejście tego materiału w skład wyrobu gotowego jako jego główna substancja co wskazuje na to, iż z materiałem podstawowym mamy do czynienia przy produkcji oraz świadczenia usług, w wyniku których powstają określone wyroby-przedmioty. Z kolei jednym z warunków uznania materiałów za pomocniczy jest wpływ tego materiału na właściwości danego wyrobu. Jeżeli chodzi o zakup materiałów podstawowych, to zgodnie z § 17 ust. 1 cytowanego rozporządzenia powinien być on wpisany do księgi w kolumnie 10, niezwłocznie po ich otrzymaniu, najpóźniej przed przekazaniem do magazynu przerobu lub sprzedaży.Z § 27 ust. 1 ww. rozporządzenia wynika, iż podatnicy są obowiązani do sporządzania i wpisania do księgi spisu z natury towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadów, na dzień 1 stycznia, na koniec każdego roku podatkowego, na dzień rozpoczęciadziałalności w ciągu roku, a także w razie zmiany wspólnika, zmiany proporcji udziałów wspólników lub likwidacji działalności. Podatnik jest ponadto obowiązany (§ 29 ust. 1) wycenić materiały i towary handlowe objęte spisem z natury według cen zakupu lub nabycia albo według cen rynkowych z dnia sporządzenia spisu, jeżeli są one niższe od cen zakupu lub nabycia.

W związku z powyższym wykorzystywane przy świadczeniu usług w zakresie blacharsko-lakierniczym oraz naprawy samochodów po wypadku - przedstawione we wniosku materiały oraz zakupy usług obcych nie mogą być uznane jako materiały pomocnicze, z uwagi na fakt, iż zakupione materiały i usługi zgodnie z definicja materiałów pomocniczych nie oddają końcowemu wyrobowi bezpośrednio swoich właściwości. Dlatego też ich zakup nie należy ewidencjonować w kolumnie 10 podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Zatem należy je zakwalifikować jako pozostałe wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą ujmując je w kolumnie 14 pkpir.

Interpretacja niniejsza dotyczy stanu taktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcą i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia opisanych przez niego zdarzeń. Interpretacja nie jest wiążąca dla Podatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie służy Stronie zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia (art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej).