DECYZJA

Dyrektor Izby Skarbowej w Olsztynie, działając na podstawie art. 14b § 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz. U, z 2005 r., Nr 8, poz. 60), po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 12.05.2005 r. na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Olsztynie z dnia 30.04.2005 r., znak: US.VI/I-415-23-1/05 w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji w przedmiocie zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych świadczeń wypłacanych bezrobotnym

- odmawia zmiany przedmiotowego postanowienia.

UZASADNIENIE

Wymienionym w sentencji postanowieniem Naczelnik Urzędu Skarbowego w Olsztynie, działając na podstawie art. 14a § 1 i 4 Ordynacji podatkowej, nie podzielił stanowiska Strony, iż świadczenia udzielone bezrobotnym w ramach ich nieodpłatnego przeszkolenia przez Stronę korzystają ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 102 i 118 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji Strona nie jest obowiązana do wystawiania przeszkolonym bezrobotnym informacji PIT-8C.

W złożonym zażaleniu z dnia 12.05.2005 r. Strona wnosi o zmianę zaskarżonego postanowienia w całości poprzez uznanie, że świadczenia udzielone bezrobotnym są wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych, gdyż spełniają warunki przewidziane przez ustawę z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnieniai instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2004 r., Nr 99 poz. 1001 z późn. zm.).

Strona wskazuje, iż Naczelnik Urzędu Skarbowego stwierdził, że warunkiem zwolnienia w/w świadczeń z podatku dochodowego od osób fizycznych jest fakt ich otrzymania na podstawie ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Stwierdził również, iż wszystkie świadczenia udzielone przez Stronę, bezrobotnym mieszczą się świadczeniach uregulowanych w art. 2 pkt. 10, 18, 37 i 120 cyt. wyżej ustawy.Strona podnosi, iż Warmińsko-Mazurski Zakład Doskonalenia Zawodowego był i jest instytucją, szkoleniową wpisaną aktualnie przez Wojewódzki Urząd Pracy w Olsztynie do rejestru instytucji szkoleniowych pod numerem ewidencyjnym 2.28/00002/2004, "na podstawie art. 20 ust. 4". Powyższe potwierdzają załączone do zażalenia: kserokopia zaświadczenia o wpisie. Kserokopia statutu Warmińsko-Mazurski Zakład Doskonalenia Zawodowego w Olsztynie oraz wyciąg z rejestru stowarzyszeń.

W ocenie Strony, mając na uwadze powyższe okoliczności, wobec spełnienia warunków ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy zarówno w zakresie przedmiotowym, jak i podmiotowym, świadczenia otrzymane przez bezrobotnych są wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych, a w konsekwencji Strona nie jest obowiązana do wystawiania bezrobotnym informacji PIT-8C.

Do zażalenia dołączono:

• kserokopię zaświadczenia o wpisie instytucji szkoleniowej do rejestru instytucji szkoleniowych z dnia 03.12.2004 r., wystawione przez Wojewódzki Urząd Pracy w Olsztynie,
• kserokopię statutu stowarzyszenia Warmińsko-Mazurski Zakład Doskonalenia Zawodowego w Olsztynie, tekst jednolity wg stanu na dzień 10 grudnia 2004 roku,
• kserokopię postanowienia Sądu Rejonowego w Olsztynie z dnia 17.01.2005 r., sygnatura sprawy: OL.VIII NS-REJ.KRS/13701/4/340 o wpisie Warmińsko-Mazurskiego Zakład Doskonalenia Zawodowego w Olsztynie do Krajowego Rejestru Sądowego-Rejestru Przedsiębiorców,
• kserokopię odpisu z Krajowego Rejestru Sądowego - Rejestru Stowarzyszeń, stan na dzień 15.04.2005 r.
  
  

Organ odwoławczy, rozpatrując przedmiotową sprawę wraz z wniesionym zażaleniem, stwierdza co następuje.

Zgodnie z art. 21 ust 1 pkt 102 ustawy z 26,07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 ze zm.) wolny od podatku dochodowego jest zwrot kosztów przejazdu bezrobotnego do miejsca pracy lub miejsca odbywania stażu, szkolenia, zajęć z zakresu poradnictwa zawodowego lub przygotowania zawodowego w miejscu pracy oraz kosztów zakwaterowania bezrobotnego w miejscu pracy, odbywania stażu, szkolenia lub przygotowania zawodowego w miejscu pracy, otrzymane na podstawie ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. Nr 99, poz. 1001). Natomiast art. 21 ust 1 pkt 118 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż wolna od podatku dochodowego jest wartość nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych oraz wartość świadczeń rzeczowych, z tytułuszkoleń, badań lekarskich oraz ubezpieczenia od następstw nieszczęśliwychwypadków otrzymanych na podstawie ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjachrynku pracy.

Zwolnienie, o którym mowa w cytowanych wyżej przepisach, ma zastosowanie tylko wówczas, gdy świadczenia w nich wymienione, otrzymane zostały przez bezrobotnych na podstawie ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Z akt przedmiotowej sprawy wynika, że Warmińsko-Mazurski Zakład Doskonalenia Zawodowego w Olsztynie jest stowarzyszeniem wpisanym do Krajowego Rejestru Sądowego - Rejestru Stowarzyszeń oraz Krajowego Rejestru Sądowego - Rejestru Przedsiębiorców. Jest również instytucją szkoleniową wpisaną do rejestru instytucji szkoleniowych pod numerem ewidencyjnym 2.28/00002/2004. Warmińsko - Mazurski Zakład Doskonalenia Zawodowego w Olsztynie przeszkolił nieodpłatnie bezrobotnych na kursach przyuczaj ących do zawodu. Przeszkoleni bezrobotni otrzymali: zwrot kosztów dojazdów na szkolenie w wysokości okazanego biletu przejazdu, posiłki regeneracyjne i odzież roboczą (rękawice), dodatki szkoleniowe - stypendia wypłacane w okresie szkolenia oraz bezpłatne szkolenie teoretyczne i praktyczne. Warmińsko - Mazurski Zakład Doskonalenia Zawodowego w Olsztynie nie otrzymał z urzędu pracy dotacji na przeszkolenie bezrobotnych. Koszty szkolenia pokrył z własnych funduszy.

W niniejszej sprawie nie można zgodzić się ze stanowiskiem Strony, iż spełnia ona warunki określone w ustawie o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy zarówno w zakresie przedmiotowym, jak i podmiotowym, a zatem świadczenia otrzymane przez bezrobotnych są wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych, w konsekwencji czego, Strona nie jest obowiązana do wystawiania bezrobotnym informacji PIT-8C.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. Nr 99, poz. 1001 ze zm.) ustawa określa zadania państwa w zakresie promocji zatrudnienia, łagodzenia skutków bezrobocia oraz aktywizacji zawodowej. Zadania państwa w zakresie promocji zatrudnienia, łagodzenia skutków bezrobocia oraz aktywizacji zawodowej są realizowane na podstawie uchwalanego przez Radę Ministrów Krajowego Planu Działań na Rzecz Zatrudnienia, zawierającego zasady realizacji Europejskiej Strategii Zatrudnienia (...) oraz w oparciu o inicjatywy samorządu gminy, powiatu, województwa i partnerów społecznych (art. 3 ust. 1 cyt. ustawy). Zadania określone w ustawie realizują instytucje rynku pracy, do których - stosownie do art. 6 ust. 1 pkt 4 ustawy - zalicza się instytucje szkoleniowe. Art. 20 ust. 1 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku stanowi, iż instytucja szkoleniowa oferująca szkolenia dla bezrobotnych i poszukujących pracy może uzyskać zlecenie finansowane ze środków publicznych na prowadzenie tych szkoleń po wpisie do rejestru instytucji szkoleniowych prowadzonego przez wojewódzki urząd pracy właściwy ze względu na siedzibę instytucji szkoleniowej.

Stosownie do art. 35 ust. 1 pkt 5 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy do podstawowych usług rynku pracy zalicza się organizację szkoleń. W myśl art. 40 ust. cyt. ustawy starosta inicjuje, organizuje i finansuje z Funduszu Pracy szkolenia bezrobotnych, osób pobierających rentę szkoleniową i żołnierzy rezerwy w celu zwiększenia ich szans na uzyskanie zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, podwyższenia kwalifikacji zawodowych lub zwiększenia aktywności zawodowej, w szczególności w przypadku:

1. braku kwalifikacji zawodowych;
2. konieczności zmiany lub uzupełnienia kwalifikacji w związku z brakiem propozycji odpowiedniej pracy;
3. utraty zdolności do wykonywania pracy w dotychczas wykonywanym zawodzie;
4. braku umiejętności aktywnego poszukiwania pracy.
   
   

Starosta organizuje szkolenie bezrobotnych w szczególności z wykorzystaniem umów szkoleniowych, zawieranych pomiędzy starostą pracodawcą i instytucją szkoleniową. W umowach tych są ustalane w szczególności kwalifikacje wymagane przez pracodawcę od kandydatów do pracy i kwalifikacje te powinny być uwzględniane w programie szkolenia (art. 40 ust. 2 cyt. ustawy). Art 40 ust. 3 cyt. ustawy stanowi, iż starosta kieruje bezrobotnego, osobę pobierającą rentę szkoleniową i żołnierza rezerwy na wskazane przez niego szkolenie, jeżeli uprawdopodobni, że szkolenie to zapewni uzyskanie odpowiedniej pracy, koszt tego szkolenia nie przekroczy 200% przeciętnego wynagrodzenia, a także jest spełniony przynajmniej jeden z warunków, o których mowa w ust. 1. W myśl art. 40 ust. 5 cyt. ustawy skierowanie na szkolenie bezrobotnego, osoby pobierającej rentę szkoleniową i żołnierza rezerwy powinno być poprzedzone określeniem przez doradcę zawodowego powiatowego urzędu pracy predyspozycji do wykonywania zawodu, który uzyskają w wyniku szkolenia; w uzasadnionych przypadkach szkolenie może być poprzedzone skierowaniem na badania specjalistyczne finansowane z Funduszu Pracy.

Cytowane wyżej przepisy ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy określają szereg warunków dotyczących organizowania szkoleń (np. warunki dotyczące sposobu i źródła finansowania szkoleń, warunKi dotyczące rekrutacji bezrobotnych). Dopiero ich spełnienie może stanowić podstawę do uznania, że szkolenie organizowane jest na podstawie przepisów ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, a tym samym świadczenia, które bezrobotni otrzymali w ramach szkolenia, otrzymane zostały na podstawie przepisów powołanej ustawy, w konsekwencji czego korzystaj ą ze zwolnienia określonego w art. 21 ust 1 pkt 102 oraz art. 21 ust 1 pkt 118 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle stanu faktycznego przedmiotowej sprawy oraz cytowanych wyżej przepisów nie można uznać, że szkolenie zostało zorganizowane na podstawie przepisów ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Tym samym świadczenia, które otrzymali bezrobotni w ramach szkolenia zorganizowanego przez Warmińsko-Mazurski Zakład Doskonalenia Zawodowego w Olsztynie nie korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie powołanych już wyżej art. 21 ust. 1 pkt 102 oraz art. 21 ust 1 pkt 118 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Sam natomiast fakt wpisania Warmińsko-Mazurskiego Zakładu Doskonalenia Zawodowego w Olsztynie do rejestru instytucji szkoleniowych nie może stanowić podstawy do przyjęcia, iż świadczenia otrzymane przez bezrobotnych, w ramach zorganizowanego przez Zakład szkolenia, otrzymane zostały na podstawie przepisów ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, a w konsekwencji są wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych. Jak już bowiem wyżej wskazano, do przyjęcia, iż szkolenie zorganizowane zostało na podstawie przepisów ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, konieczne jest spełnienie szeregu warunków określonych w tej ustawie, co w przedmiotowej sprawie nie miało miejsca.

Zatem, wobec powyższego, Warmińsko-Mazurski Zakład Doskonalenia Zawodowego w Olsztynie obowiązany jest - stosownie do treści art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - do wystawienia przeszkolonym bezrobotnym informacji PIT-8C.

Mając zatem na uwadze stan faktyczny przedmiotowej sprawy brak jest podstaw do zmiany zaskarżonego postanowienia.

Jednocześnie należy wskazać, iż Naczelnik Urzędu Skarbowego w Olsztynie - wbrew twierdzeniom zażalenia - nie stwierdził w zaskarżonym postanowieniu, iż wszystkie świadczenia udzielone przez Stronę bezrobotnym mieszczą się świadczeniach uregulowanych w art. 2 pkt. 10, 18, 37 i 120 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Organ podatkowy I instancji - opisując stanowisko Strony w przedmiotowej sprawie, przedstawione w pismach z dnia 01.02.2005 r. oraz z dnia 14.02.2005 r. - wskazał natomiast, iż zdaniem Warmińsko-Mazurskiego Zakładu Doskonalenia Zawodowego w Olsztynie wszystkie świadczenia udzielone bezrobotnym mieszczą się w zakresie świadczeń uregulowanych w art. 2 pkt 10, 18, 37 i 120 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Decyzja niniejsza jest ostateczna. Może być jednak zaskarżona do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1. Skargę wnosi się w dwóch jednobrzmiących egzemplarzach, za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Olsztynie, w terminie 30 dni od daty doręczenia niniejszej decyzji.