Postanowienie

Na podstawie art. 14a §1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Wejherowie, po rozpatrzeniu wniosku Podatnika z dnia 07.04.2005r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu opłaty drogowej poniesionej na terenie Niemiec na rzecz dostawcy w związku z realizacją dostawy wewnątrzwspólnotowej stwierdza, że stanowisko przedstawione w tym wniosku jest nieprawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

UZASADNIENIE

Podatniczka w piśmie z dnia 07.04.2005r. wskazuje, iż dla celów swojej działalności handlowej nabywa towar z Niemiec. Podatniczka oświadcza, iż jest bezpośrednim odbiorcą towaru od kontrahenta zagranicznego, a transportu dokonuje wynajęta przez nią firma mająca siedzibę w Polsce, która odprowadza podatek VAT od usługi transportowej.

Wg oświadczenia Wnioskodawczyni, podczas realizacji ostatniej dostawy zagraniczny dostawca zmodyfikował ofertę, żądając - oprócz należności za towar - zwrotu poniesionych przez niego kosztów opłat za użytkowanie dróg przez samochody ciężarowe tzw. „mautanteil”. Dostawca uzasadnił powyższe obciążeniami z tyt. w/w opłaty ponoszonymi przy zbiórce towaru na terenie Niemiec i wskazał, że związane z nimi koszty będą przerzucane każdorazowo na nabywcę w stałej wysokości.

Zarówno umowa o dostawę towarów jak i zmiana oferty zawarte były w formie ustnej, tym nie mniej Wnioskodawczyni w piśmie z dnia 23.06.2005r. wskazała, iż zaakceptowała powyższe rozwiązania. W związku z powyższym, obok ceny za towar, dostawca ujął wskazaną opłatę w fakturze dokumentującej dokonaną transakcję gospodarczą.

Wątpliwość Wnioskodawczyni budzi fakt czy przedstawioną opłatę za użytkowanie dróg przez samochody ciężarowe – tzw. „mautanteil” może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Zdaniem Podatniczki w podatkowej księdze przychodów i rozchodów (w kolumnie 10) należy w oparciu o fakturę VAT wewnętrzną zaksięgować samą wartość towaru handlowego, a wartości opłaty „mautanteil” nie umieszcza się we wskazanym dokumencie, tym samym nie stanowi ona kosztu uzyskania przychodu.

Przepisy dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych nie zawierają ścisłego katalogu wydatków, które są traktowane jako koszty uzyskania przychodów. W myśl art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), zwanej dalej “ustawą”, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty poniesione w celu uzyskania przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Aby dany wydatek mógł być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów muszą zostać spełnione następujące warunki:

1. wydatek został poniesiony przez podatnika,
2. poniesiony wydatek pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
3. poniesiony wydatek nie został wymieniony w art. 23 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z punktem 10 objaśnień do załącznika nr 1 do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 z późn. zm.), zwanego dalej „rozporządzeniem”, kolumna 10 podatkowej księgi przychodów i rozchodów jest przeznaczona do wpisywania zakupu materiałów oraz towarów handlowych według cen zakupu.

Ceną zakupu, według §3 pkt 2 rozporządzenia, jest cena, jaką nabywca płaci za zakupione składniki majątku, pomniejszona o podatek od towarów i usług, podlegający odliczeniu zgodnie z odrębnymi przepisami, a przy imporcie powiększoną o należne cło, podatek akcyzowy oraz opłaty celne dodatkowe, obniżoną o rabaty, upusty, inne podobne obniżenia, w przypadku zaś otrzymania składnika majątku w drodze darowizny lub spadku - wartość odpowiadającą cenie zakupu takiego samego lub podobnego składnika.

Ceną nabycia, według §3 pkt 3 rozporządzenia, jest cena zakupu składnika majątku powiększona o koszty uboczne związane z zakupem towarów i składników majątku do chwili złożenia w magazynie według ich cen zakupu, a w szczególności koszty transportu, załadunku i wyładunku oraz ubezpieczenia w drodze.

Stosownie do §17 ust.1 rozporządzenia, zakup materiałów podstawowych oraz towarów handlowych musi być wpisany do księgi, z zastrzeżeniem § 30, niezwłocznie po ich otrzymaniu, najpóźniej przed przekazaniem do magazynu, przerobu lub sprzedaży.

Zgodnie z §26 rozporządzenia, zapisy w księdze dotyczące wydatków (kosztów) są dokonywane na podstawie dowodów, o których mowa w § 12-16 rozporządzenia.

Podstawą zapisów w księdze są dowody księgowe, którymi są:

1. faktury VAT, w szczególności faktury VAT marża, faktury VAT RR, faktury VAT MP, dokumenty celne, rachunki oraz faktury korygujące i noty korygujące, zwane dalej "fakturami", odpowiadające warunkom określonym w odrębnych przepisach, lub
2. inne dowody, wymienione w § 13 i 14, stwierdzające fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem i zawierające co najmniej:

1. wiarygodne określenie wystawcy lub wskazanie stron (nazwę i adresy) uczestniczących w operacji gospodarczej, której dowód dotyczy,
2. datę wystawienia dowodu oraz datę lub okres dokonania operacji gospodarczej, której dowód dotyczy, z tym że jeżeli data dokonania operacji gospodarczej odpowiada dacie wystawienia dowodu, wystarcza podanie jednej daty,
3. przedmiot operacji gospodarczej i jego wartość oraz ilościowe określenie, jeżeli przedmiot operacji jest wymierny w jednostkach naturalnych,
4. podpisy osób uprawnionych do prawidłowego udokumentowania operacji gospodarczych

• oznaczone numerem lub w inny sposób umożliwiający powiązanie dowodu z zapisami księgowymi dokonanymi na jego podstawie.

Dowód księgowy powinien być sporządzony w języku polskim. Treść dowodu musi być pełna i zrozumiała; dopuszczalne jest stosowanie skrótów ogólnie przyjętych. Jeżeli w dowodzie podane jest wartościowe określenie operacji gospodarczej tylko w walucie obcej, podatnik posiadający ten dowód jest obowiązany przeliczyć walutę obcą na złote, po obowiązującym w dniu dokonania operacji kursie, zgodnie z zasadami określonymi w ustawie o podatku dochodowym. Wynik przeliczenia należy zamieścić w wolnych polach dowodu lub w załączniku do dowodu sporządzonego w walucie obcej.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego i obowiązujących przepisów prawa, w ocenie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Wejherowie opłata za użytkowanie dróg przez samochody ciężarowe tzw. „mautanteil” jaką obciążył Wnioskodawcę zagraniczny kontrahent stanowi element kwoty jaką nabywający jest zobowiązany w wyniku transakcji nabycia towarów zapłacić niemieckiemu kontrahentowi i jako składnik ceny towaru stanowi koszt zakupu towaru, a tym samym podlega zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, na ogólnych zasadach wynikających z art. 22 ust. 1 ustawy.

Zatem, stanowisko Wnioskodawczyni, co do braku możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu opłaty drogowej na terenie Niemiec poniesionej na rzecz dostawcy w związku z realizacją dostawy wewnątrzwspólnotowej, w ocenie Organu podatkowego jest nieprawidłowe.