Naczelnik Małopolskiego Urzędu Skarbowego w Krakowie działając na podstawie art. 14 a § 1 oraz § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) po rozpatrzeniu wniosku Strony z dnia 20.04.2005 r. w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług stwierdza,że przedstawione w zapytaniu nr 3 wniosku stanowisko nie jest prawidłowe.

Wnioskodawca następująco opisuje stan faktyczny: Spółka nabywa od dostawców z UE towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia. Do podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (WNT), zgodnie z brzmieniem art. 31, ust. 2 ustawy o VAT, Spółka dolicza koszty bezpośrednio związane z daną dostawą np. koszty kreacji opakowania towaru będącego przedmiotem WNT lub koszty transportu tego towaru fakturowane przez unijnego dostawcę. Koszty te, w niektórych przypadkach spełniają jednocześnie definicję importu usług, więc Spółka rozlicza również VAT z tytułu importu usług przy ich nabyciu. Zdaniem Spółki w ustawie o VAT brak jest przepisu wyłączającego z podstawy opodatkowania w imporcie usług wartości tych usług, które zwiększają wartość towaru będącego przedmiotem WNT. Wyłączenie dotyczące usług zwiększających wartość celną importowanego towaru oraz usług, z tytułu świadczenia których VAT został rozliczony przez usługodawcę znajduje się w art. 29, ust. 17 ustawy o VAT: Natomiast korekta tego zapisu znajduje się w projekcie zmian do ustawy o VAT ( ustawa z dnia 11 marca 2005 roku o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o zmianie niektórych innych ustaw, proponowany termin wejścia w życie 1 czerwca 2005 roku ), w którym art. 29 ust. 17 otrzymuje następujące brzmienie:
" Podstawą opodatkowania w imporcie usług jest kwota, którą usługobiorca jest obowiązany zapłacić, z wyjątkiem gdy wartość usługi została wliczona do podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zgodnie z art. 31, ust. 2, pkt 2 lub wartość usługi - na podstawie odrębnych przepisów - zwiększa wartość celną importowanego towaru albo w przypadku gdy podatek został rozliczony przez usługodawcę ". Biorąc pod uwagę powyższe argumenty, Spółka uznaje za zasadne podwójne opodatkowanie usług będących jednocześnie importem usług i zwiększających podstawę opodatkowania WNT na podstawie aktualnie obowiązujących przepisów ustawy o VAT.

Naczelnik tutejszego Urzędu nie podziela opinii Wnioskodawcy wyrażonej w powyższej sprawie. Jeżeli Spółka dokonując nabycia wewnątrzwspólnotowego towarów ponosi również inne wydatki z tym związane na rzecz dostawcy unijnego ( koszty transportu towarów, ubezpieczenia ), usługi te w tym przypadku stanowią składnik ceny nabycia towarów, nie ma zatem żadnych podstaw, by usługi te były dwukrotnie rozliczane przez nabywcę, tj z jednej strony stanowiły składnik ceny nabywanych towarów a z drugiej strony - jako samoistną usługę, rozliczaną na zasadzie importu. Usługi związane z wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów mogłyby być rozliczane na zasadzie importu usług ale wyłącznie wówczas, gdyby były przedmiotem odrębnego zamówienia od innego kontrahenta i nie stanowiły elementu ceny nabycia towarów, płaconej dostawcy towarów. Należy podkreślić, że podobną interpretację w tej sprawie przedstawiło Ministerstwo Finansów na stronie internetowej - w rozdziale " pytania i odpowiedzi ". W podobnej sprawie stwierdzono, że " W myśl art. 32, ust.2, pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ( Dz. U. Nr 54, poz. 535, ze zm. ) w przypadku wenątrzwspólnotowego nabycia towarów podstawa opodatkowania obejmuje m. in. wydatki związane z transportem, pobierane przez dostawcę od podmiotu dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia. W przedstawionej sytuacji nie ma zatem podstawy do odrębnego opodatkowywania usługi transportowej, jeżeli z warunków dostawy wynika, iż cena towaru zawiera koszty transportu ".
Ponieważ istotnie w literaturze dotyczącej spraw podatkowych można było spotkać różne opinie na powyższy temat, w projekcie zmian do ustawy wprowadzono rozszerzenie zapisu art. 29, ust. 17, które wykluczy stosowanie błędnej wykładni w tym zakresie.
W świetle powyższych ustaleń Naczelnik tutejszego Urzędu nie potwierdza stanowiska Podatnika orzekając jak w sentencji postanowienia.