POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 8, poz. 60 ze zm.), Naczelnik Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu stwierdza, że stanowisko Podatnika przedstawione we wniosku z dnia 29 kwietnia 2005 r., który do tut. organu wpłynął w dniu 6 maja 2005 r. o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego wykazanego na fakturach dotyczących zakupu artykułów spożywczych z przeznaczeniem na potrzeby sekretariatu zarządu oraz braku obowiązku podatkowego w zakresie przeznaczenia wymienionych artykułów na wskazane cele i tym samym braku konieczności wystawiania faktury wewnętrznej jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 maja 2005 r. do Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastoso­wania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępo­wa­nie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administra­cy­jnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Z treści złożonego wniosku wynika, iż Podatnik ponosi wydatki na zakup artykułów spożywczych i odnosi je w koszty ogólne zarządu jako stanowiące koszty uzyskania przychodów. Zakupione towary wykorzystywane są na potrzeby sekretariatu zarządu spółki. Artykuły spożywcze wykładane sa w salach konferencyjnych i służą zarówno do poczęstunku pracowników, jak i gości czy kontrahentów odwiedzających Spółkę.

Zdaniem Spółki, zaliczenie wydatków na zakup artykułów przeznaczonych na potrzeby sekretariatu do kosztów uzyskania przychodów daje Podatnikowi, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy ich nabyciu zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W ocenie Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu przedstawione przez Podatnika stanowisko w sprawie jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. Nr 11 poz. 535 ze zm.) w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 88 ust. 1 pkt 2 obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez Podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

Podatek naliczony podlega odliczeniu w sytuacji, gdy towary lub usługi, z których nabyciem podatek został naliczony wykorzystywane są do wykonywania czynności opodatkowanych w sposób bezpośredni, a tym samym bezsporny. Dla prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przy zakupie towarów czy usług ma znaczenie wykorzystanie ich przez Podatnika w ramach prowadzonej działalności opodatkowanej.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy. Wydatek może być uznany za koszt podatkowy, jeżeli ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz ma lub może mieć wpływ na wysokość przychodów podatkowych.

Zatem należy stwierdzić, iż wydatki ponoszone na zakup artykułów spożywczych, wykorzystywanych na potrzeby sekretariatu zarządu Spółki (niezależnie od tego czy służą jako poczęstunek dla pracowników, czy też dla osób nie będących pracownikami na przykład dla gości, czy kontrahentów) stanowią koszty uzyskania przychodów. W związku z powyższym Podatnik ma prawo dokonać obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy ich nabyciu zgodnie z regulacjami wynikającymi z ustawy o podatku od towarów i usług oraz w oparciu o wydane na jej podstawie rozporządzenia wykonawcze.

Jednocześnie tut organ wyjaśnia, iż art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług na równi z dostawą towarów traktuje przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem. Chodzi tu przede wszystkim o:

- przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników (w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia),

- wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, zwłaszcza darowizny,

- jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.

Podobne regulacje wynikają z art. 8 ust. 2 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, który dotyczy świadczenia usług. Zgodnie z tym przepisem nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników (w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia), oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenia usług, jeżeli nie są związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części – traktuje się jak odpłatne świadczenie usług. Przez użyte w przepisie sformułowanie „towary należące do przedsiębiorstwa” należy rozumieć zarówno towary wytworzone w prowadzonej działalności, jak i towary nabyte. Powyższe przepisy uzależniają obowiązek opodatkowania wskazanych czynności od celu ich przekazania. Opodatkowaniu będą zatem podlegały tylko te przekazania lub zużycia towarów i usług, których celem jest inny zamiar niż związany z prowadzony przedsiębiorstwem. Zatem chodzi tu o przekazania, które nie mają związku z prowadzoną działalnością, a więc nie mają wpływu na przyszłe obroty przedsiębiorstwa, jego zyski, wizerunek, odbiór przez kontrahentów obecnych i potencjalnych. Tym samym przepisy te nie będą miały zastosowania do takich przekazań, których cel jest związany z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem.

W świetle powyższego należy wskazać, iż niewątpliwie nabycie artykułów spożywczych przeznaczonych na potrzeby sekretariatu zarządu Podatnika (dla gości, klientów i pracowników), związane jest z prowadzoną przez Podatnika działalnością gospodarczą. Z uwagi na to, iż zużycie ma miejsce na terenie przedsiębiorstwa, na którym pracownicy wypełniają swoje służbowe obowiązki, w związku z czym nie realizują swoich osobistych celów, a cele pracodawcy. Zatem uznanie, iż przedmiotowe zużycie nie stanowi zużycia na cele osobiste pracowników lub podatnika wyklucza konieczność opodatkowania tych czynności podatkiem od towarów i usług oraz nie implikuje obowiązku wystawiania na tę okoliczność faktury wewnętrznej, przy jednoczesnym zachowaniu prawa Podatnika do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zgodnie z regulacjami ww. ustawy o podatku od towarów i usług.

Natomiast wydatki Podatnika ponoszone w związku z nabyciem artykułów spożywczych na potrzeby sekretariatu, które następnie przeznaczone zostają na potrzeby gości, klientów należy zaliczyć do typowych kosztów reprezentacji i reklamy. Podkreślić należy, że w myśl art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za koszty uzyskania przychodów nie uważa się kosztów reprezentacji i reklamy w części przekraczającej 0,25% przychodów, chyba że reklama prowadzona jest w środkach masowego przekazu lub publicznie w inny sposób. Tutejszy organ podatkowy wskazuje, iż przekroczenie limitu ustalonego w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, będzie miało wpływ na brak prawa do odliczenia przez Podatnika kwoty podatku od towarów i usług w tym zakresie. Podatnik, zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 2, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego jedynie w stosunku do nabywanych artykułów spożywczych, które mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodu, a jak wskazują regulacje cytowanego powyżej art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym, nie stanowią kosztów uzyskania przychodu te koszty reprezentacji i reklamy niepublicznej, które przekraczają wskazany limit.

Zatem Podatnik ma prawo do odliczenia podatku naliczonego jedynie w granicach wyznaczonego limitu.

Zgodnie z art. 7 ust. 2 odpłatną dostawą towarów jest również wszelkie przekazanie bez wynagrodzenia przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa (w szczególności darowizny) na cele inne niż związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, jeżeli Podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności w całości lub w części. W ust. 3 art. 7 postanowiono natomiast, iż uregulowań tych nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli ich przekazanie wiązało się bezpośrednio z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem. Z obydwu tych uregulowań wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega również wszelkie przekazanie przez Podatnika bez wynagrodzenia towarów należących do jego przedsiębiorstwa w formie prezentów (darowizn towarów) przekraczających małą wartość, niemających statusu próbek, na cele związane bezpośrednio z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem, jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony od tych czynności w całości lub części. Nie podlega natomiast opodatkowaniu (w świetle unormowań art. 7 ust. 2 ww. ustawy) zużycie towarów na cele reprezentacji i reklamy. Wynika z tego, iż ustawodawca wyraźnie rozróżnia czynność „przekazania” towarów od ich „zużycia”. Treść przepisu art. 7 ust. 2 pkt 2 odnosi się bowiem do czynności przekazania towarów na cele reprezentacji i reklamy, nie wynika z niego natomiast, aby w pojęciu wszelkie inne przekazanie towarów, mieściła się również czynność „zużycia” towarów, a właśnie ze zużyciem towarów mamy do czynienia w przedmiotowej sytuacji. Kontrahenci, klienci czy goście zużywają artykuły spożywcze na terenie przedsiębiorstwa. Zatem nie podlegają opodatkowaniu nieodpłatne czynności zużycia towarów na cele reprezentacji i reklamy w ramach prowadzonej działalności przedsiębiorstwa, w tym na przykład w ramach poczęstunku kontrahentów, klientów czy gości Spółki. Jednocześnie nie ma w takim przypadku obowiązku wystawiania faktury wewnętrznej, gdyż ten odnosi się jedynie do czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, a jak wskazano powyżej w przedmiotowej sprawie nie mamy do czynienia z tego rodzaju czynnościami.

Jednocześnie tut. organ wskazuje, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako odpłatna dostawa towarów podlegają jedynie te czynności realizowane w celu reprezentacji i reklamy, w ramach których ma miejsce przekazanie „na zewnątrz” przedsiębiorstwa, a nie „zużycie” towarów niespełniających jednocześnie kryterium zaliczenia ich do prezentów małej wartości oraz nie mających statusu próbek (art. 7 ust. 3-7 ww. ustawy o podatku od towarów i usług), jeżeli Podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności w całości lub części. W takim przypadku Podatnik ma obowiązek wystawiania faktury wewnętrznej, gdyż ten odnosi się do czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2.

W świetle powyższego należy uznać, iż stanowisko Podatnika w przedmiotowej sprawie jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu sporządzenia wniosku.

Jak stanowi art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Stronie przysługuje prawo wniesienia zażalenia na niniejsze postanowienie do Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu w terminie 7 dni od dnia doręczenia rozstrzygnięcia. Zażalenie wnosi się za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał postanowienie. Zażalenie podlega opłacie skarbowej.