POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a, art. 216 §1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst. jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 30.06.2005 r. znak SFK/2054/2005 w sprawie zakresu i sposobu stosowania przepisów prawa podatkowego postanawiam:

ocenić stanowisko Strony jako prawidłowe.

UZASADNIENIE

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Strona świadczy na rzecz krajowych podmiotów usługi wynajmu autobusu wraz z kierowcą do przewozu osób na okazjonalne (wycieczkowe) przejazdy do Niemiec, Słowacji i Czech. Wynajmujący ponosi koszty wyżywienia i zakwaterowania kierowcy oraz inne opłaty. Zdarzają się przypadki zakupu paliwa do autokaru poza terytorium RP. Za paliwo płaci kierowca otrzymując paragon. Paragon przelicza się na złotówki i całość księguje w koszty. W przedstawionej sytuacji Strona zwraca się z pytaniem czy:
-powinna zarejestrować się jako podatnik VAT UE,
-istnieje konieczność rejestracji dla celów VAT w każdym z krajów znajdujących się na trasie przejazdu i w jaki sposób rozliczać VAT z tytułu przedmiotowej usługi w krajach UE,
-prawidłowo księguje paragony...

Krąg podmiotów, które są zobligowane do dokonania rejestracji dla celów prowadzenia transakcji wewnątrzwspólnotowych został określony w art. 97 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.). W myśl zawartych w w/w art. uregulowań obowiązek rejestracji dla potrzeb prowadzenia transakcji wewnątrzwspólnotowych dotyczy:
1.podatników prowadzących działalność gospodarczą, którzy są obowiązani zarejestrować się jako "podatnicy VAT czynni" i mają zamiar dokonywać wewnątrzwspólnotowej dostawy lub wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów,
2.podatników prowadzących działalność gospodarczą, którzy nie mają obowiązku rejestracji jako "podatnicy VAT czynni" (podatnicy zwolnieni) oraz osób prawnych niebędących podatnikami prowadzącymi działalność gospodarczą – u których kwota wewnątrzwspólnotowego nabycia przekroczyła kwotę, wyrażoną w złotych odpowiadającą równowartości 10 000 euro, oraz tych którzy zamierzają skorzystać z możliwości wyboru opodatkowania dokonywanego przez nich wewnątrzwspólnotowego nabycia.
3.podatników prowadzących działalność gospodarczą, podlegających obowiązkowi rejestracji jako "podatnicy VAT czynni", którzy nie zarejestrowali się jako podatnicy dokonujący wewnątrzwspólnotowych dostaw lub nabyć towarów, a mają zamiar nabywać usługi, o których mowa w art. 28 ust. 3, 4, 6, i 7, świadczone przez podatników z innych państw członkowskich, jeżeli usługi te stanowiłyby u nich import usług.
Z przedstawionych powyżej uregulowań nie wynika, że świadczenie usług wynajmu samochodu z kierowcą do przewozu osób na okazjonalne (wycieczkowe) przejazdy do Niemiec, Słowacji i Czech należących do tzw. nierozkładowych pasażerskich usług transportowych należy do czynności, których wykonywanie rodzi obowiązek dokonania rejestracji dla potrzeb prowadzenia transakcji wewnątrzwspólnotowych .
Zgodnie z art.27 ust.2 pkt 2 cyt. wyżej ustawy o VAT w przypadku świadczenia usług transportu drogowego osób miejscem świadczenia usług jest miejcse, gdzie odbywa się transport z uwzględnieniem pokonanych odległości. Zatem w przypadku międzynarodowych usług transportu drogowego osób usługa opodatkowana jest w kraju, gdzie odbywa się transport z uwzględnieniem pokonanych odległości. Tak więc przy świadczeniu usługi z Polski do kraju Wspólnoty Europejskiej, usługa ta w części wykonywanej poza terytorium kraju nie będzie opodatkowana w Polsce, lecz należy opodatkować ją w każdym z państw jej świadczenia, zgodnie z obowiązującymi w tych państawch zasadami.
Kraje członkowskie Wspólnoty Europejskiej zwykle w odrębny sposób określają zasady opodatkowania usług polegających na okazjonalnym przewozie osób autobusami, które zarejestrowane są poza ich terytorium, a usługę wykonuje podatnik, którego siedziba znajduje się poza terytorium tego państwa. W jednych podatek pobierany jest ryczałtowo, w innych stosuje się zwolnienie z opodatkowania, gdy usługi mają charakter sporadyczny.
Na stronie internetowej Ministerstwa Finansów: www.mf.gov.pl w dziale: Podatki/VAT w handlu wewnątrzwspólnotowym znajdują się adresy instytucji udzielających informacji o podatku VAT w państwach członkowskich UE. W dziale tym można także uzyskać dostęp do informacji na temat opodatkowania podatkiem VAT w poszczególnych krajach Unii Europejskiej, które przygotowała w formie dokumentu Komisja Europejska.
Zgodnie z art. 15 ust.1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (jedn. tekst Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust.1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursów średnich ogłaszanych przez NBP z dnia poniesienia kosztu. Z powyższego unormowania wynika, że musi istnieć bezpośredni (lub pośredni) związek przyczynowy między poniesionym przez podatnika wydatkiem a osiągniętym przez niego przychodem.
Ponadto, aby odliczyć koszty od przychodów przy ustalaniu dochodu do opodatkowania, koszty te muszą spełniać kryterium formalne, a więc zostać prawidłowo udokumentowane. Postanowienia ww. ustawy w art. 9 ust.1 określają w sposób pośredni zasady i sposoby dokumentowania wydatków. Przepis ten w powiązaniu z art. 4 ust.1 ustawy o rachunkowości z dnia 29.09.1994r. (Dz. U. z 2002r. Nr 76, poz. 694 ze zm.) oznacza, że tylko prawidłowo prowadzone księgi rachunkowe mogą być uznane za dowód poniesienia kosztów i uzyskania przychodów. Odwołanie się w art. 9 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do norm prawa bilansowego wskazuje, że transakcje powinny być udokumentowane w sposób wskazany w art. 21 ust.1 ustawy o rachunkowości, tj.: dowód księgowy powinien zawierać co najmniej:
1.określenie rodzaju dowodu i jego numeru identyfikacyjnego,
2.określenie stron (nazwy, adresy) dokonujących operacji gospodarczej,
3.opis operacji oraz jej wartość, jeżeli to możliwe, określoną także w jednostkach naturalnych,
4.datę dokonania operacji, a gdy dowód został sporządzony pod inną datą – także datę sporządzenia dowodu,
5.podpis wystawcy dowodu oraz osoby, której wydano lub od której przyjęto składniki aktywów,
6.stwierdzenie sprawdzenia i zakwalifikowania dowodu do ujęcia w księgach rachunkowych poprzez wskazanie miesiąca oraz sposobu ujęcia w księgach rachunkowych (dekretacja), podpis osoby odpowiedzialnej za te wskazania.
Paragon nie zawiera wszystkich ww. danych, jednak nie powoduje to niemożności zakwalifikowania go jako dowodu księgowego, gdyż zgodnie z art. 21 ust.1a ustawy o rachunkowości można zaniechać zamieszczania na dowodzie danych, o których mowa w art. 21 ust.1 pkt 5 i 6, jeżeli wynikają one z techniki dokumentowania zapisów księgowych.
Paragon powinien być opisany poprzez umieszczenie na nim danych i podpisu osoby, która dokonała opłaty, opisu operacji gospodarczej, stosując generalnie ustalone przez jednostkę zasady.
W związku z powyższym paragon jako zewnętrzny obcy dowód otrzymany od kontrahenta, spełnia kryteria kwalifikujące go jako dowód księgowy, o ile wewnętrzne uregulowania pozwalają na dokonywanie takich zapisów księgowych .
Udzielona interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Stronę i stanu prawnego obowiązującego w dacie jego zaistnienia.
Zgodnie z art. 14b §1 i §2 w/w ustawy Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.
Na niniejsze postanowienie zgodnie z art. 236 w związku z art. 14a §4 w/w ustawy Ordynacja podatkowa służy prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Zamościu w terminie 7 dni od daty jego otrzymania.