POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14 a § 4 w zw. z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. (tj. Dz.U.z 2005r. Nr 8, poz. 60), po rozpatrzeniu wniosku X Sp. z o.o. z dnia 31 maja 2005r. (data wpływu do Urzędu 15.06.2005r.) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie – biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

postanawia:

uznać stanowisko Strony za prawidłowe.

UZASADNIENIE

Z przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego wynika, że jest ona zadłużona z tytułu umów pożyczek i nie uregulowania zapłat za zakupione towary i wykonane usługi. Wierzycielami Spółki są podmioty zagraniczne i krajowe, a wierzytelności nie uległy przedawnieniu.

W związku z brakiem możliwości spłaty zadłużenia wobec jednego z wierzycieli zagranicznych, strony uzgodniły, że dług zostanie w całości zaspokojony poprzez objęcie udziałów w podwyższonym kapitale zakładowym Spółki.

Konwersja długu na kapitał zostanie dokonana w oparciu o nominalną wartość wierzytelności, tj. bez uwzględniania odsetek, których wierzyciel się zrzeknie.

Dług stanowią zarówno pożyczki dewizowe otrzymane od podmiotu zagranicznego, w których na dzień zawarcia określono odsetki na warunkach rynkowych, jak również nie zapłacone rachunki za usługi i dostawy wyliczone w walutach obcych.

Zdaniem Spółki odsetek naliczonych, lecz nie zapłaconych nie zalicza się do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jednocześnie zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 2 w/w ustawy nie zalicza się do przychodów kwot naliczonych, lecz nie otrzymanych odsetek od należności, w tym również od udzielonych pożyczek.

Umorzenie przez wierzyciela naliczonych odsetek od pożyczki nie skutkuje powstaniem przychodu podatkowego u pożyczkobiorcy zwolnionego w tej części z długu. Samo ich naliczenie jest dla podatnika neutralne podatkowo. Według Spółki nie można też uznać umorzonych odsetek za rodzaj nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Naczelnika tut. Urzędu przedstawiona przez Spółkę argumentacja jest prawidłowa.

Stosownie do art. 12 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz.U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) do przychodów nie zalicza się kwot naliczonych, lecz nie otrzymanych odsetek od należności, w tym również od udzielonych pożyczek (kredytów). Jednocześnie art. 16 ust. 1 pkt 11 w/w ustawy stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz nie zapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów). Odsetki takie są przychodami u wierzyciela w dacie ich faktycznego otrzymania i odpowiednio w tej samej dacie zapłacone przez dłużnika są jego kosztami uzyskania przychodów. W przypadku zaś podjęcia przez strony umowy decyzji odnośnie niezapłaconych odsetek o ich umorzeniu, odsetki takie nie stanowią u wierzyciela kosztów uzyskania przychodów, a u dłużnika przychodów.

Ponadto, w art. 12 ust. 1 pkt 3 w/w ustawy wyszczególniono, że przychodami są wartości umorzonych lub przedawnionych zobowiązań z tytułu zaciągniętych pożyczek (kredytów) z wyjątkiem umorzonych pożyczek z Funduszu Pracy. Powyższe oznacza, że ustawodawca przy wskazywaniu tytułów powstania przychodów, dla umorzonych zobowiązań z tytułu pożyczek (kredytów), ograniczył się wyłącznie do kwot nominalnych z pominięciem odsetek.

W przedmiotowej sprawie nie zachodzą przesłanki powstania przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 w/w ustawy. Przepis ten, stanowiący, iż przychodem jest również wartość otrzymanych nieodpłatnych świadczeń, nie ma zastosowania do umorzonych odsetek, albowiem kwestię tę regulują przepisy art. 12 ust. 4 pkt 2 i art. 16 ust. 1 pkt 11 w/w ustawy.

Oznacza to, że w sytuacji, gdy nie wystąpią okoliczności przewidziane w art. 11 w/w ustawy, podjęta przez strony decyzja o umorzeniu niezapłaconych odsetek od pożyczki jest podatkowo obojętna.

Mając powyższe ma uwadze, postanowiono jak na wstępie.

Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.

Pouczenie

Niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla Strony i jest wiążąca dla organów podatkowych oraz organów kontroli skarbowej właściwych dla Strony – do czasu jej zmiany lub uchylenia (art. 14 b § 1 i 2 ustawy – Ordynacja podatkowa).

Na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia (art. 14 a § 4 w związku z art. 236 § 2 pkt 1 ustawy – Ordynacja podatkowa).