POSTANOWIENIE

Działając na podstawie art. 14a § 1, § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz.U. z 2005r, nr 8, poz.60) po rozpoznaniu wniosku z dnia 03.03.2005r uzupełnionego dnia 21.03.2005r o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie opodatkowania wynagrodzenia wyegzekwowanego i wypłaconego w 2004 roku przez komornika sądowego na podstawie zawartej ugody sądowej

stwierdzam, że

stanowisko przedstawione w tym wniosku jest nieprawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego

U z a s a d n i e n i e

Podatnik wystąpił na drogę postępowania sądowego, celem wyegzekwowania od byłego pracodawcy zaległych wynagrodzeń.

W efekcie zawarto ugodę przed sądem, w której pozwany zobowiązał się wypłacać w określonym terminie zaległe wynagrodzenia w kwocie netto wraz z należnymi odsetkami. Warunków ugody były pracodawca nie dotrzymał.

W związku z powyższym komornik sądowy wszczął postępowanie egzekucyjne w wyniku, którego Podatnik otrzymał część zaległego wynagrodzenia wraz z należnymi odsetkami.

Zdaniem Podatnika przychody uzyskane od komornika nie podlegają opodatkowaniu, gdyż są to wyegzekwowane zaległe wynagrodzenia w kwocie netto.

Stosownie do treści art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity: Dz.U. z 2000r nr 14, poz., 176 z późn.zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art.21, 52 i 52a oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie zaś z art. 11 ust.1 tej ustawy, przychodami są m.in. pieniądze otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym.

W świetle zapisu art. 10 ust. 1 powołanej ustawy o podatku dochodowym źródłem przychodów jest między innymi stosunek pracy.

Z kolei w myśl art. 12 ust.1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku za przychody ze stosunku pracy, uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych .

Ustawodawca w art. 31 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku nałożył na płatników, będących zakładami pracy, obowiązek poboru zaliczki na podatek dochodowy, zgodnie bowiem z tym przepisem osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów m.in. przychody ze stosunku pracy.

Z powyższego wynika, iż tylko w przypadku gdy zakład pracy dokonuje faktycznej wypłaty wynagrodzenia jest on płatnikiem, na którym ciążą obowiązki wynikające z przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku.

Wobec tego w przypadku wypłaty zaległych wynagrodzeń przez komornika, po uprzednim ich wyegzekwowaniu od pracodawcy, bez względu na to czy są to kwoty wynagrodzeń brutto, czy netto, pracodawca nie jest obowiązany do poboru zaliczki na podatek dochodowy, ponieważ pracownik nie uzyskuje przychodów od pracodawcy.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie nakładały (do

31.12.2004r) również obowiązku obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy od wypłacanych na rzecz wierzycieli należności z tytułu wyegzekwowanych zaległych wynagrodzeń za pracę. Tym samym komornik w

2004r nie był płatnikiem tego podatku w rozumieniu art. 8 Ordynacji podatkowej.

W myśl bowiem art.8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005r. nr 8,poz.60) płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

W przypadku zaś dochodzenia przez pracownika roszczeń o wypłatę zaległych wynagrodzeń przed sądem pracy, tenże sąd zasądzając wynagrodzenie za pracę, orzeka o wysokości tego wynagrodzenia bez uwzględniania odliczeń z tyt. zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz składek na ubezpieczenie społeczne. Jest to stanowisko zawarte w uchwale Sądu Najwyższego z dnia 7 sierpnia 2001r.(syg,.akt III ZP 13/0101).

W myśl art. 39 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku w terminie do końca lutego następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa m.in. w art. 31, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika imienne informacje PIT-11.

Przepis ten nakłada na płatnika obowiązek sporządzenia informacji PIT-11 oraz przekazania jej podatnikowi i urzędowi, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego według miejsca zamieszkania podatnika.

W informacji tej płatnik powinien również wykazać kwoty wyegzekwowanych przez komornika zaległych wynagrodzeń.

Z kolei podatnik otrzymujący zaległe wynagrodzenie za pośrednictwem komornika, zobowiązany jest, stosownie do postanowień art. 45 ust.1 i 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku do wykazania w zeznaniu rocznym przychodu osiągniętego z tego tytułu z wynikającego z informacji PIT-11, łącznie z przychodami uzyskanymi z innych źródeł i obliczenie od sumy łącznych dochodów należnego podatku oraz wpłacenia różnicy między podatkiem należnym od dochodu wynikającego z zeznania, a sumą należnych za dany rok zaliczek, w tym również sumą zaliczek pobranych przez płatników.

Opodatkowaniu podlega zatem wynagrodzenie faktycznie przez pracownika uzyskane, natomiast nie ma znaczenia to, czy jest to kwota brutto czy netto.

Należy ponadto mieć na uwadze, że przepisy ustawy z dnia 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. z 1998r, nr 137, poz.887 z późn.zm.) oraz ustawy z dnia 23 stycznia 2003r o powszechny ubezpieczeniu

w Narodowym Funduszu Zdrowia (Dz.U. z 2003r., Nr 45, poz.391 z późn.zm.)

obciążają przychód ze stosunku pracy składkami na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne, przy czym składka na ubezpieczenie chorobowe i zdrowotne finansowana jest w całości przez pracownika, natomiast składkę na ubezpieczenie emerytalne i rentowe finansują w równych częściach pracownik i pracodawca.

W związku z faktem, iż w zawartej w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. definicji przychodów ze stosunku pracy, mieszczą się również świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, w sytuacji gdy pracodawca dokonując rozliczenia tych składek od wynagrodzeń wypłaconych pracownikowi przez komornika sądowego, pokryje je z własnych środków i pracownik nie zwróci dla pracodawcy kwoty składek, które powinien sfinansować sam – wartość przedmiotowych składek, będzie stanowiła dochód tego pracownika podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym, który płatnik będzie zobowiązany wykazać w informacji PIT-11, a pracownik opodatkować w rocznym zeznaniu podatkowym.

Przedstawione powyżej zasady postępowania odnośnie sposobu opodatkowania przychodów ze stosunku pracy wypłaconych przez komornika sądowego mają zastosowanie do tych wypłat, które zostały dokonane do 31.12.2004 roku.

Natomiast z dniem 1.01.2005 roku zgodnie z art. 42e ustawy z dnia 26 lipca 1991 r., w brzmieniu obowiązującym od dnia 1.01.2005r w przypadku, gdy za płatnika, o którym mowa w art. 31, wypłaty świadczeń określonych w art. 12 dokonuje m.in. komornik sądowy, jest on obowiązany do poboru zaliczki na podatek dochodowy obliczonej według stawki 19%, na zasadach wskazanych w dalszej części tego przepisu.

Reasumując Naczelnik Urzędu Skarbowego w Sopocie nie potwierdza Państwa stanowiska w sprawie opodatkowania wynagrodzeń wyegzekwowanych i wypłaconych w 2004 roku przez komornika sądowego i informuje, że wynagrodzenia te podlegają kumulacji w zeznaniu za rok podatkowy 2004

łącznie z innymi dochodami uzyskanymi w minionym roku.