P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 1 14 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. z 2005r. Nr 8 póz. 60) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 18.02.2005r. (data wpływu do Urzędu) uzupełnionego pismem z dnia 02.03.2005r (data wpływu do Urzędu) żądającego udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego tj. art. 7 ustawy z dnia 11 marca 2004r o podatku od towarów i usług ( Dz. U. z 2004r. Nr. 54, poz. 535 z póżn. zm ).Naczelnik Trzeciego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Radomiu stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy podane we wniosku jest nieprawidłowe w części dotyczącej uznania za próbkę o której mowa w art. 7 ust 3 i 7 ustawy o podatku od towarów i usług najmniejszego opakowania towaru produkowanego przez Spólkę, w pozostałej części stanowisko Spółki jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

Podany we wniosku stan faktyczny jest następujący:

Spółka wydaje nieodpłatnie próbki swoich produktów w celu promocji ich marek na rynku. Wydawanie próbek może odbywać się na następujących zasadach : przedstawiciel agencji reklamowej otrzymuje próbki produktów przeznaczone do przekazania potencjalnym klientom wyszukiwanym za pomocą ankiet, przedstawiciel handlowy zawozi próbki do punktów sprzedaży i przekazuje do degustacji przez klientów poszczególnych sklepów, próbki są przekazywane do wydawnictw a następnie dołączane) gazety jako pojedynczy produkt, do posiadaczy młodych zwierząt (zidentyfikowanych na podstawie ankiet zamieszczonych w gazecie) wysyłane są tzw. puppy pack czyli książeczki o pielęgnacji młodego zwierzęcia wraz z próbkami produktów Spółki. Niezależnie od wskazanej powyższej działalności mającej na celu rozpropagowanie

produktów oferowanych przez Spółkę, firma prowadzi akcje promocyjne w ramach których adresaci promocji otrzymują upominki reklamowe o małej wartości np.: ołówki, długopisy, notesiki, małe maskotki, flamastry, książeczki, filiżanki, kubki, ramki na zdjęcia, piłki plażowe, czy też podkładki pod talerz Unce Ben. Produkty te poprzez ekspozycję logo oraz nazwy danego produktu utrwalają jego wizerunek wśród klientów. Upominki te są wydawane osobom przypadkowym, a ich wartość jest nieznaczna (ok. 5-8 PLN, często wartość tych produktów jest znikoma - ok. l -2 PLN).Pytanie podatnika:
- czy przekazanie produktów Spółki na warunkach wskazanych powyżej powinno byćtraktowane jako przekazanie próbek w rozumieniu art. 7 ust. 3 oraz 7 ust. 7 ustawy o VAT i tym samym, nie powinno podlegać opodatkowaniu;
- czy wydanie prezentów o małej wartości, w sytuacji, gdy wartość tych prezentów jestznikoma oraz gdy są one wydawane osobom przypadkowym, nieidentyfikowalnym przez Spółkę, powinno być ewidencjonowane tylko i wyłącznie w celu określenia momentu, w którym łączna wartość prezentów przekazanych przez Spółkę osiągnie wartość 0,125% sprzedaży opodatkowanej w poprzednim roku podatkowym;

Stanowisko podatnika co do oceny stanu faktycznego

W opinii Spółki nieodpłatne wręczanie towarów oferowanych przez nią, zgodnie ze schematami przedstawionymi powyżej, nie powinno podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT zgodnie z art. 7 ust. 3 i ust. 7 Ustawy o VAT.W myśl definicji zawartej wart. 7 ust. 7 Ustawy o VAT "przez próbkę, rozumie się najmniejszą ilość towaru pobraną z dużej partii, która zachowuje skład oraz wszystkie właściwości fizyczne, fizyko-chemiczne i chemiczne lub biologiczne towaru, przy czym ilość lub wartość przekazywanych (wręczanych) przez podatnika próbek nie wskazuje na działanie mające charakter handlowym.Powyższa definicja posługuje się nieostrym sformułowaniem "najmniejsza ilość towaru pobrana z dużej partii" W opinii Spółki sformułowanie to należy rozumieć jako najmniejszą ilość towaru jaka, z praktycznych, higienicznych bądź estetycznych względów może podlegać wydaniu, np. najmniejsze opakowanie towaru produkowanego przez Spółkę. Należy przy tym, przy ocenie, czy dany produkt spełnia definicję próbki w rozumieniu Ustawy o VAT, brać pod uwagę specyfikę poszczególnych produktów a także branży. O ile bowiem w sytuacji towarów masowych, oferowanych luzem możliwe jest niemal dowolne dozowanie odpowiedniej ilości produktu, który ma być przekazany jako próbka (np. w ramach degustacji), o tyle w przypadku towarów oferowanych na rynku w standardowych opakowaniach i objętości, logiczne byłoby przyjęcie stanowiska, iż poszczególne opakowania przekazane przez producenta w celu zaznajomienia nabywcy z właściwościami tego produktu, spełniają definicję próbki z tego względu, iż jest to "najmniejsza ilość towaru pobrana z dużej partii".
Mając na uwadze powyższe, jedyną logiczną interpretacją jest przyjęcie stanowiska, iż przekazywanie przez Masterfoods potencjalnym klientom (bezpośrednio, lub też za pośrednictwem innego podmiotu) najmniejszych występujących na rynku jednostkowych opakowań produktów Spółki, spełnia warunki przewidziane w art. 7 ust. 3 Ustawy o VAT i tym samym, czynność taka nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.Zgodnie z art. 7. ust. 3 Ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem VAT nie podlega przekazanie prezentów o małej wartości w sytuacji, gdy przekazanie takie pozostaje w związku z prowadzoną działalnością. Wyłączenie z opodatkowania ma zastosowanie do takich prezentów w sytuacji, gdy łączna wartość prezentów przekazanych jednej osobie w trakcie jednego roku nie przekracza 50 PLN, oraz gdy łączna wartość wszystkich prezentów przekazanych w trakcie roku podatkowego nie przekracza 0,125% wartości sprzedaży opodatkowanej w poprzednim roku podatkowym.
Mając na uwadze wskazaną powyżej definicję prezentu o małej wartości, oraz warunki pozwalające na nieopodatkowanie takich prezentów, Spółka pragnie potwierdzić, iż w sytuacji, gdy przekazywane są produkty o niewielkiej wartości i gdy przekazania odbywają się losowo, tj. na rzecz przypadkowych osób, Spółka nie ma obowiązku ewidencjonowania takich wydań.
Jak przedstawiono w stanie faktycznym, Spółka dokonuje przekazań prezentów, których wartość określona zgodnie z art. 29 ust. 10 Ustawy o VAT (tj. cena nabycia tego prezentu przez Spółkę) jest niewielka czy wręcz znikoma. Jednocześnie, biorąc pod uwagę, że przedmiotowe prezenty są dystrybuowane na rzecz osób przypadkowych, dobranych w sposób "losowy" mało prawdopodobne jest otrzymanie większej ilości prezentów przez jedną osobę. W konsekwencji, w ocenie Spółki, jest w zasadzie niemożliwe, aby jedna osoba zgromadziła w ciągu jednego roku taką ilość prezentów, żeby ich wartość przekroczyła kwotę 50 PLN. Co za tym idzie, zdaniem Spółki, nie jest konieczne prowadzenie ewidencji, która pozwoliłaby na określenie momentu, w którym następuje przekroczenie przez indywidualne osoby powyższej wartości. Dodatkowo, Spółka pragnie zauważyć, iż nałożenie na Spółkę obowiązku prowadzenia ewidencji każdego jednostkowego przekazania jakiegokolwiek prezentu, niezależnie od jego wartości, byłoby obciążeniem niewspółmiernym do korzyści, jakie Spółka mogłaby osiągnąć nieopodatkowując przekazań prezentów o niewielkiej wartości. Koszty związane z prowadzeniem ewidencji w wielu przypadkach byłyby bowiem wyższe niż korzyść wynikająca z kwoty zaoszczędzonego podatku VAT. Ponadto, praktyka taka prowadziłaby do obowiązku egzekwowania danych osobowych od osób obdarowanych prezentami o znikomej wartości, co byłoby w wielu przypadkach niemożliwe zarówno z uwagi na niechęć, jaką może budzić u przypadkowych osób udzielanie takich informacji, jak i również z przyczyn obiektywnych - np. braku w danej chwili dokumentu potwierdzającego tożsamość osoby obdarowanej. Powodowałoby to w sposób automatyczny znaczne ograniczenie zasięgu akcji marketingowej, co w zasadzie podważyłoby sens organizowania tego typu akcji promocyjnych.
Niezależnie od powyższego, wymóg taki wydaje się sprzeczny z przepisami VI Dyrektywy a także praktyką, jaka ugruntowała się w państwach członkowskich Unii Europejskiej. VI Dyrektywa wyłącza bowiem z opodatkowania przekazania prezentów o małej wartości, nie nakładając trudnego w realizacji warunku, aby łączna wartość tych prezentów nie przekraczała określonej kwoty. W ślad za przepisem VI Dyrektywy, poszczególne państwa członkowskie, ustalając wartość prezentów o małej wartości, których przekazywanie nie podlega opodatkowaniu, ustaliły jedynie jednostkową wartość takiego prezentu. W konsekwencji, opodatkowaniu nie podlegają wszystkie przekazania prezentów o małej wartości, w sytuacji gdy jednostkowa wartość takiego prezentu nie przekracza np. 50 EUR w Belgii lub 50 GBP w Wielkiej Brytanii. Inne zaś państwa, biorąc pod uwagę fakt, iż podatek VAT ma być neutralny, a na tej konkretnej transakcji podatnik nie osiąga zysku, w ogóle zrezygnowały z ustalania limitu (np. Austria, Finlandia, Luksemburg). Ponadto, Spółce znane są interpretacje przepisów ustawy o VAT wydane przez polskie władze podatkowe, wskazujące, iż nieprowadzenie szczegółowej ewidencji osób otrzymujących towary klasyfikowane jako prezenty o niewielkiej wartości, nie wyklucza możliwości zastosowania art. 7 ust. 3 Ustawy o VAT (np. pismo Izby Skarbowej w Rzeszowie nrIS.II/2-443/363/04). Mając na uwadze powyższe, Spółka jest zdania, iż w sytuacji, gdy dokonuje przekazań upominków o znikomej wartości na rzecz przypadkowych osób, jak to zostało przedstawione powyżej, Spółka nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji tych przekazań dla poszczególnych osób. W takiej sytuacji, Spółka powinna prowadzić jedynie ewidencję pozwalającą na określenie momentu przekroczenia limitu określonego dla wszystkich prezentów o małej wartości wydanych przez Spółkę, tj. kwoty równej 0,125% wartości sprzedaży opodatkowanej w poprzednim roku kalendarzowym.

Ocena prawna stanowiska wnioskodawcy w przedstawionym stanie faktycznym

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 z późniejszymi zmianami) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 w/w ustawy, przez dostawę towarów, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel. Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy przez odpłatną dostawę towarów rozumie się również przekazane przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, a w szczególności : przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny, pod warunkiem, że podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.W myśl art. 7 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004r. przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli ich przekazanie (wręczenie) wiązało się bezpośrednio z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem. Jednocześnie zgodnie z ust. 4 tegoż artykułu przez prezenty małej wartości, o których mowa w ust. 3 rozumie się przekazywane (wręczane) przez podatnika jednej osobie towary o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym 50 zł, przy czym łączna wartość prezentów w roku podatkowym nie może być wyższa niż 0,125 % wartości sprzedaży opodatkowanej podatnika w poprzednim roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 5 i 6.Z przedstawionego przez Podatnika stanu faktycznego wynika,że Spółka nieodpłatnie wydaje prezenty (ołówki,długopisy,notesiki itp.) na których jest wyeksponowane logo firmy,a których wartość jest nieznaczna i wynosi około 5-8zł lub l-2zł na rzecz przypadkowych osób, dobranych w sposób losowy.Zdaniem Naczelnika Trzeciego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Radomiu, jeżeli nie jest możliwe prowadzenie ewidencji poszczególnych osób, które otrzymały od Spółki towary, o których mowa w art. 7 ust. 4 ustawy o VAT, wobec tego Spółka obowiązana jest prowadzić ewidencje tych towarów w celu określenia łącznej wartości tych prezentów,która w roku podatkowym nie może być wyższa niż 0,125% wartości sprzedaży opodatkowanej podatnika w poprzednim roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 5 i 6 art. 7 ustawy.Zatem wydawanie prezentów(ołówków, długopisów, notesów itp.) nie podlega opodatkowaniujeżeli spełnione są warunki:wydanie to jest związane jest z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem,łączna wartość prezentów w roku podatkowym nie może być wyższa niż 0,125% wartościsprzedaży opodatkowanej podatnika w poprzednim roku podatkowym. Podobnie jak przekazanie prezentów o małej wartości, również nie jest dostawą towarówopodatkowaną VAT przekazanie próbek, jeżeli ich przekazanie (wręczenie) wiązało siębezpośrednio z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem. Wynika to z art. 7 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług. Próbką w rozumieniu art. 7 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług jest najmniejsza ilośćtowaru pobrana z dużej partii, która zachowuje skład oraz wszystkie właściwości fizyczne, fizykochemiczne i chemiczne lub biologiczne towaru, przy czym ilość lub wartośćprzekazywanych (wręczanych) przez podatnika próbek nie wskazuje na działanie mającecharakter handlowy. Zdaniem Naczelnika Trzeciego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Radomiu za "próbkę"można uznać :najmniejszą ilość towaru pobranego z dużej partii, która zachowała skład oraz wszelkiewłaściwości fizyczne, fizykochemiczne i chemiczne lub biologiczne towaru;gdy towar ten nie jest przekazywany do bieżącego obrotu tylko do akcji okolicznościowych, reklamowych; gdy towar ten jest zapakowany w porcje mniejsze od tych stosownych w stałym obrocie; gdy są informacje na opakowaniu, że towar ten nie jest przeznaczony do handlu a jest onprzedmiotem akcji reklamowej. Zatem najmniejsze opakowanie produkowane przez Spółkę nie może być uznane za próbkę, o której mowa w art. 7 ust. 3 i 7 ustawy, gdyż opakowanie, przekazywane jako próbka, musi być identyfikowane jako próbka czyli musi zawierać cechy różniące ją od opakowań występujących w obrocie, podlegającym opodatkowaniu.

Pouczenie
Udzielana interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przezWnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.
Interpretacja nie jest wiążąca dla Wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe organypodatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.
Na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie,wniesione za pośrednictwem organu wydającego postanowienie w terminie 7 dni liczącod daty jego doręczenia (art. 236 § 2 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 Ordynacjapodatkowa)Stosownie do art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 9 września 2000r. o opłacie skarbowej(tekst jednolity z 2004r. Dz. U. Nr 253, poz.2532 z późn. zm.) zażalenie podlega opłacie