D E C Y Z J A

Dyrektor Izby Skarbowej w Gdańsku, działając na podstawie:

• art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (j. t. Dz. U. z 2005 r. nr 8, poz. 60 );

po rozpatrzeniu zażalenia Sp. jawna z dnia 21.06.2005 r. na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Malborku nr PV-BP/443-65/O/05 z dnia 14 czerwca 2005r. zawierające pisemną interpretację co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie prawa do odliczenia w okresie od 01.05.2004 r. do 31.05.2005 r. podatku naliczonego przy zakupie paliwa do napędu użytkowanych przez Spółkę samochodów ciężarowych, na które nie posiada ona wyciągu ze świadectwa homologacji

odmawia zmiany postanowienia będącego przedmiotem zażalenia

U Z A S A D N I E N I E

Pismem z dnia 04.06.2005 r. Spółka jawna zwróciła się do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Malborku o udzielenie pisemnej interpretacji co do sposobu i zakresu stosowania prawa podatkowego w kwestii dotyczącej prawa do odliczenia w okresie od 01.05.2004 r. do 31.05.2005 r. podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących zakup paliwa do napędu użytkowanych przez Spółkę samochodów ciężarowych marki „ŻUK”, „LUBLIN” oraz Mercedesy-chłodnie, których ładowność jest wyższa, niż określona przy pomocy wzoru zamieszczonego w art. 86 ust. 3 ustawy, a na które Spółka nie posiada wyciągu ze świadectwa homologacji, ani odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji.

W swoim wniosku Spółka zwróciła się z zapytaniem, czy spełnienie jedynie warunku w art. 86 ust. 3 ustawy, przy braku wyciągu ze świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji uprawnia podatnika do dokonania odliczenia podatku naliczonego przy zakupie paliwa wykorzystywanego do napędu w/w samochodów - w okresie od 01.05.2004 r. do dnia 31.05.2005 r. ...

Przedstawiając własne stanowisko w przedmiotowej sprawie Podatnik wyraża pogląd, że brak świadectwa homologacji w sytuacji, gdy pojazd spełnia warunek art. 86 ust. 3 i jest bezsprzecznie pojazdem ciężarowym, nie powoduje pozbawienia podatnika prawa do dokonania odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup paliwa do jego napędu.

W odpowiedzi na powyższy wniosek Naczelnik Urzędu Skarbowego w Malborku w postanowieniu z dnia 14.06.2005 r. znak PV-BP/443-65/O/05 udzielił interpretacji, w której stwierdził, iż stanowisko Podatnika przedstawione we wniosku jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

Zdaniem organu podatkowego brak przez Podatnika wyciągu ze świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji nie skutkuje uznaniem posiadanych samochodów za samochody osobowe. Istotne jest bowiem aby z homologacji wydanej na danego typu pojazdu wynikało uprawnienie, którego podatnik dowodzi, tj. ze ładowność tego samochodu jest wyższa, niż określona przy pomocy wzoru zamieszczonego w art. 86 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług.

Jeżeli zatem podatnik jest w stanie wykazać, że na poszczególne typy samochodów zostały wydane świadectwa homologacji, z których wynika uprawnienie do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu paliwa do ich napędu, to podatnik pomimo braku świadectwa homologacji na poszczególne samochody może korzystać z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony – na zasadach określonych w cyt. ustawie o podatku od towarów i usług.

Pismem z dnia 21.06.2005 r. Spółka wniosła zażalenie na w/w postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Malborku - zarzucając, iż co prawda Naczelnik Urzędu Skarbowego w Malborku podziela jej stanowisko wyrażone we wniosku z dnia 04.06.2005 r. o możliwości odliczenia podatku naliczonego przy zakupie paliwa do napędu od użytkowanych przez Spółkę samochodów, na które nie posada ona świadectw homologacji ani decyzji zwalniającej z ich uzyskania, jednak dalej z wytłuszczonej treści uzasadnienia na stronie 3 w/w postanowienia zdaniem Spółki wynika odmienna treść, przez co odpowiedź organu podatkowego nie jest jednoznaczna i powoduje, że na postawione pytanie Spółka praktycznie otrzymała dwie sprzeczne odpowiedzi.

Wskazując na powyższe zarzuty Spółka wniosła o udzielenie odpowiedzi wprost na postawione pytanie, czy przy wskazanym stanie faktycznym Spółce przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony w fakturach dokumentujących nabycie paliwa wykorzystywanego do napędu użytkowanych samochodów.

Dyrektor Izby Skarbowej w Gdańsku po dokonaniu weryfikacji przedmiotowego postanowienia i rozpoznaniu zarzutów zażalenia stwierdza co następuje.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust.1 ustawy z dnia 11 mara 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Jednakże obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3 i 5 - o czym stanowi przepis art. 88 ust. 1 pkt 3 w/w ustawy.

Przepis art. 86 ust. 3 w/w ustawy stanowi, iż w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej ładowności mniejszej niż określona według wzoru:

DŁ = 357 kg + n x 68 kg

gdzie:

DŁ - oznacza dopuszczalną ładowność,
n - oznacza ilość miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy

• kwotę podatku naliczonego stanowi 50 % kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 5.000 zł o czym stanowi zapis w ust. 3 art. 86 cyt. ustawy.

Zgodnie z treścią art. 86 ust 5 w/w ustawy dopuszczalna ładowność pojazdów oraz ilość miejsc (siedzeń), o których mowa w ust. 3, określona jest na podstawie wyciągu ze świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji, wydawanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym.

Pojazdy, które w wyciągu ze świadectwa homologacji lub w odpisie decyzji, o której mowa w zdaniu pierwszym, nie mają określonej dopuszczalnej ładowności lub ilości miejsc, uznaje się również za samochody osobowe, o których mowa w ust. 3.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 4 spełnienie warunku dopuszczalnej ładowności nie jest konieczne dla:

• pojazdów specjalnych (jeśli z wyciągu ze świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z jego uzyskania wynika, że jest to pojazd specjalny),
• pojazdów samochodowych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli ze wskazanych wyżej dokumentów wynika takie przeznaczenie pojazdu.

Z przywołanych wyżej przepisów ustawy wynika, iż przepis art. 86 ust. 3 określa kategorię samochodów i innych pojazdów samochodowych, które w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług traktowane są jak samochody osobowe, w stosunku do których wyłączono stosowanie zasad ogólnych w zakresie prawa podatnika do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących nabycie w/w pojazdów i zakup paliwa wykorzystywanego do ich napędu.

Kryterium decydującym o zaklasyfikowaniu danego samochodu do grupy pojazdów w stosunku do których przy jego nabyciu podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego, lecz w ograniczonej wysokości i nie przysługuje w ogóle prawo do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących nabycie paliwa wykorzystywanego do jego napędu, bądź też do kategorii pojazdów w stosunku do których w/w ograniczenia nie mają zastosowania - jest zgodnie z przepisem cyt. art. 86 ust. 3 ustawy dopuszczalna ładowność obliczona przy pomocy w/w wzoru.

Jeżeli dopuszczalna ładowność samochodu jest wyższa, niż obliczona powyższym wzorem - podatnik może korzystać z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony w fakturach dokumentujących zarówno nabycie w/w samochodu, jak i paliwa wykorzystywanego do jego napędu na zasadach ogólnych określonych w ustawie o podatku od towarów i usług.

Powyższy warunek nie musi być spełniony jedynie w przypadku pojazdów specjalnych i pojazdów samochodowych przystosowanych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą – przy spełnieniu warunków wymienionych w art. 86 ust. 4 w/w ustawy.

Dopuszczalna ładowność samochodu oraz ilość miejsc siedzeń określana jest zgodnie z przepisem art. 86 ust. 5 wyłącznie na podstawie wyciągu ze świadectwa homologacji, bądź na podstawie odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji, wydanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym.

Z w/w przepisów nie wynika natomiast, aby sam brak u podatnika odpisu świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji, skutkował uznaniem jego pojazdu za samochód osobowy. Istotne jest bowiem, aby z homologacji wydanej dla danego typu samochodu wynikało uprawnienie, którego podatnik dowodzi, tj. że ładowność tego samochodu jest wyższa niż określona powyższym wzorem.

Obowiązek homologacji pojazdów oraz możliwość zwolnienia z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji wprowadzono dnia 1 stycznia 1984r. zgodnie z art. 55 ustawy z dnia 1 lutego 1983r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. Nr 6, poz. 35).

Zarówno w okresie wcześniejszym jak i obecnie świadectwa homologacji wydaje minister właściwy ds. transportu na podstawie wyników badań homologacyjnych. Świadectwa te są przechowywane w Ministerstwie Infrastruktury oraz przez podmiot (producenta, importera) dla którego zostało ono wydane. W sytuacji więc, kiedy podatnik posiada używany samochód ciężarowy z państw członkowskich Unii Europejskiej należy wskazać, że europejskie świadectwa homologacji przechowują odpowiednie władze homologacyjne państw członkowskich, które te świadectwa wydały oraz producent danego typu pojazdu.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Spółka wykorzystuje w działalności gospodarczej samochody ciężarowe marki Lublin-Żuk o dopuszczalnej ładowności od 885 do 1075 kg i liczbie miejsc odpowiednio 2 – 3, samochody marki Mercedes-Benz o ładowności od 985 do 1300 kg i liczbie miejsc 2 – 3 oraz samochód ciężarowy marki MAN o ładowności 2650 kg. Są to więc samochody ewidentnie ciężarowe o ładowności wyższej, niż określona przy pomocy wspomnianego wzoru i Spółka może korzystać z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony przy zakupie paliwa wykorzystywanego do ich napędu za wskazany okres 01.05.2004 r – 31.05.2005 r. na zasadach ogólnych, określonych w ustawie o podatku od towarów i usług.

Na powyższe uprawnienie Spółki wskazał również Naczelnik Urzędu Skarbowego w Malborku w wydanym postanowieniu znak PV-BP/443-65/O/05 z dnia 14.06.2005 r. Jednocześnie w przedmiotowym postanowieniu Naczelnik Urzędu Skarbowego w Malborku wskazał Spółce na jedyny możliwy (zgodnie z w/w ustawą) sposób dokumentowania dopuszczalnej ładowności samochodów.

Powyższe zasady dokumentowania należy stosować jednak wyłącznie w przypadku powstania wątpliwości, czy dopuszczalna ładowność samochodu użytkowanego przez podatnika jest rzeczywiście wyższa, niż określona przy pomocy cyt. wzoru w art. 86 ust. 3 ustawy, a nie w przypadkach użytkowania, czy nabycia samochodów będących bezspornie samochodami ciężarowymi, specjalnymi bądź autobusami w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym.

Dyrektor tut. Izby Skarbowej informuje, iż z uwagi na treść zapytania Podatnika w uzasadnieniu decyzji przytoczono przepisy ustawy o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym do dnia 22.08.2005 r. Jednocześnie tut. Organ dodatkowo wskazuje, iż z dniem 22 sierpnia 2005 r. uległ zmianie przepis art. 86 w/w ustawy o podatku od towarów i usług – stanowiący podstawę do kategoryzowania pojazdów samochodowych w zakresie prawa podatnika do odliczenia podatku naliczonego związanego z ich nabyciem i użytkowaniem.

Reasumując Dyrektor Izby Skarbowej w Gdańsku nie podziela zarzutów Podatnika, iż w wydanym postanowieniu Naczelnik Urzędu Skarbowego w Malborku udzielił dwóch sprzecznych ze sobą odpowiedzi.

W tym stanie faktycznym i prawnym Dyrektor Izby Skarbowej w Gdańsku orzekł jak w sentencji decyzji.