INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 sierpnia 2012 r. (data wpływu 8 sierpnia 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 11 października 2012 r. (data wpływu 12 października 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do korekty podatku należnego z tytułu nieściągalnych wierzytelności – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 sierpnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do korekty podatku należnego z tytułu nieściągalnych wierzytelności.

Pismem z dnia 11 października 2012 r. (data wpływu 12 października 2012 r.) uzupełniono wniosek w zakresie doprecyzowania opisu zdarzenia przyszłego, określenia przedmiotu wniosku, sformułowanie pytania oraz przedstawienie własnego stanowiska w sprawie.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe (ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku).

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji i handlu hurtowego i detalicznego odzieżą. W związku z prowadzoną działalnością współpracuje z wieloma kontrahentami, będącymi czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług.

W latach 2010 i 2011 zostały wystawione faktury sprzedaży, z terminem płatności, dla kilku kontrahentów. Przychody z tej sprzedaży zostały wykazane w deklaracji VAT-7 i został odprowadzony podatek należny na rachunek Urzędu Skarbowego.

Kontrahenci w momencie zakupu towaru, z terminem płatności, byli zarejestrowani jako podatnicy VAT i są nadal, i nie są w trakcie likwidacji i postępowania upadłościowego. Dłużnicy na dzień dokonania korekty są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynny. Niestety kontrahenci okazali się nieuczciwi i nie uregulowali należności.

Nieściągalne wierzytelności zostały uprawdopodobnione, ponieważ nie zostały uregulowane w terminie 180 dni od upływu terminu ich płatności, ale nie zostały jeszcze przedawnione, ponieważ nie upłynął termin 2 lat, licząc od końca roku, w którym zostały wystawione. Wierzytelności nie zostały zbyte.

Wszelkie próby wysyłania wezwań do zapłaty oraz informacje o zamiarze skorygowania podatku od towarów i usług należnego, zostały wysłane do dłużników, ale zostały nieodebrane przez dłużników.

W związku z powyższym Wnioskodawca chciałby skorzystać z możliwości korekty podatku od towarów i usług należnego od należności nieściągalnych (tzw. ulgi za złe długi) zgodnie z art. 89a ustawy o VAT.

Ustawa o VAT w art. 89a, wymienia szereg przesłanek, jakie należy spełnić, aby z ulgi za złe długi skorzystać. Jedną z nich jest konieczność zawiadomienia dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na nieściągalność wierzytelności oraz uzyskanie przez wierzyciela potwierdzenia odbioru przez dłużnika tego zawiadomienia. Nie wszyscy dłużnicy odbierają korespondencję, wobec czego uzyskanie potwierdzenia odbioru w pewnych sytuacjach nie będzie możliwe.

Pomiędzy osobą Wnioskodawcy a dłużnikiem nie istnieje związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2-4 ustawy o VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku).

Czy doręczenie Wnioskodawcy przez operatora pocztowego informacji o niepodjęciu przez dłużnika zawiadomienia o zamiarze skorygowania podatku należnego w terminie, po spełnieniu wszystkich innych przesłanek, uprawnia Wnioskodawcę do korekty podatku VAT należnego od należności nieściągalnych, zgodnie z art. 89a ustawy o VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie przedstawionym w uzupełnieniu wniosku), w przypadku, gdy dłużnik nie odbierze przesłanego pocztą za potwierdzeniem odbioru zawiadomienia o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w art. 89a ust. 1, na podstawie art. 89b ust. 5, zastosowanie znajdzie art. 150 Ordynacji podatkowej, stanowiący o doręczeniu zastępczym, na mocy którego doręczenie będzie skuteczne wraz z upływem 14 dnia od pozostawienia przez pocztę zawiadomienia o przechowywaniu pisma w placówce pocztowej.

W związku z powyższym, po spełnieniu wszystkich przesłanek ustanowionych w przepisach ustawy o VAT, pomimo uchylania się dłużników od odbioru korespondencji, Wnioskodawca będzie miał możliwość dokonania korekty podatku VAT należnego od należności nieściągalnych, zgodnie z art. 89 ustawy o VAT.

Powołując treść ustawy art. 89a ust. 1, 2 i 3, art. 89b ust. 1 i 5 ustawy o VAT oraz art. 150 § 1, § 1a i § 2 Wnioskodawca wskazuje, iż celem doręczenia zastępczego jest skuteczność czynności doręczenia pisma, zwłaszcza w przypadku, gdy adresat świadomie utrudnia jej dokonanie. Według oceny Zainteresowanego, uchylanie się dłużników od odbierania korespondencji nie może zasługiwać na ochronę prawną, a co więcej, nie może powodować negatywnych skutków dla działalności Wnioskodawcy, zwłaszcza w zakresie możliwości skorzystania z ulgi za złe długi. Wnioskodawca nie może ponosić negatywnych konsekwencji nierzetelnych i nieuczciwych działań dłużników.

Na koniec Zainteresowany dodaje, że taka wykładnia przepisów ustawy o VAT potwierdzona została w licznych interpretacjach podatkowych, m. in. wydanych przez:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 25 lutego 2011 r. (ITPP1/443-1217/10/KM) oraz z dnia 5 listopada 2009 r. (ITPP1/443-773/10/KM);

• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 3 listopada 2010 r. (IPPP2/443-923/09-2/PW).
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art 8 ustawy. Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Obowiązek podatkowy, zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy, powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 4 ustawy).

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, iż podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego.

W ustawie o podatku od towarów i usług została rozwiązana kwestia dotycząca możliwości rozliczenia podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności, którą regulują przepisy art. 89a i art. 89b ustawy.

Zgodnie z art. 89a ust. 1 ustawy, podatnik może skorygować podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, z zastrzeżeniem ust. 2-5. Korekta podatku dotyczy również kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności odpisanej jako nieściągalna lub której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze (art. 89a ust. 1a ustawy).

W myśl art. 89a ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się w przypadku, gdy spełnione są następujące warunki:

1. dostawa towaru lub świadczenie usług jest dokonana na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji,
2. wierzytelności zostały uprzednio wykazane w deklaracji jako obrót opodatkowany i podatek należny,
3. wierzyciel i dłużnik na dzień dokonania korekty, o której mowa w ust. 1, są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni,
4. wierzytelności nie zostały zbyte,
5. od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona,
6. wierzyciel zawiadomił dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w ust. 1, a dłużnik w ciągu 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia nie uregulował należności w jakiejkolwiek formie.
   
   

Art. 89a ust. 3 ustawy stanowi, iż korekta podatku należnego może nastąpić w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym upłynął termin określony w ust. 2 pkt 6, nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym wierzyciel uzyskał potwierdzenie odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 6. Warunkiem dokonania korekty jest uzyskanie przez wierzyciela potwierdzenia odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 6.

Stosownie do art. 89a ust. 4 ustawy, w przypadku gdy po dokonaniu korekty określonej w ust. 1 należność została uregulowana w jakiejkolwiek formie, podatnik, o którym mowa w ust. 1, obowiązany jest zwiększyć podatek należny w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek należny zwiększa się w odniesieniu do tej części.

Podatnik obowiązany jest wraz z deklaracją podatkową, w której dokonuje korekty podatku należnego określonej w ust. 1, zawiadomić o korekcie, o której mowa w ust. 1, właściwy dla podatnika urząd skarbowy wraz z podaniem kwot korekty podatku należnego (art. 89a ust. 5 ustawy).

W myśl art. 89a ust. 6 ustawy, podatnik w ciągu 7 dni od dnia dokonania korekty podatku należnego wymienionej w ust. 1 obowiązany jest również zawiadomić dłużnika o tej czynności. Kopia zawiadomienia jest przesyłana do właściwego dla podatnika urzędu skarbowego.

Zgodnie z brzmieniem art. 89a ust. 7 ustawy, przepisów ust. 1-6 nie stosuje się, jeżeli pomiędzy wierzycielem a dłużnikiem istnieje związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2-4.

Powołane wyżej przepisy dopuszczają zatem możliwość dokonania przez podatnika korekty podatku należnego, który powstał w związku z dostawą towarów lub świadczeniem usług na terytorium kraju, w sytuacji gdy nabywca towaru bądź usługi, nie dokonał zapłaty na rzecz dostawcy. Zauważyć należy także, iż podstawowym warunkiem umożliwiającym korektę jest dokonanie transakcji na rzecz podatnika, który w momencie jej dokonywania był podatnikiem w rozumieniu art. 15 ustawy, a więc podatnikiem prowadzącym samodzielnie działalność gospodarczą, zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny, niebędącym w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji. Ponadto, wierzyciel musi zawiadomić dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w art. 89a ust. 1. Jeżeli dłużnik w ciągu 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia ureguluje należności, korekty nie dokonuje się. Jeżeli dłużnik w powyższym terminie ureguluje tylko część należności korekty nie dokonuje się w odniesieniu do tej części.

Wobec powyższego, tylko łączne spełnienie wszystkich warunków wymienionych w art. 89a ust. 2 ustawy, daje prawo do skorygowania podatku należnego.

W myśl art. 89b ust. 1 ustawy, w przypadku otrzymania zawiadomienia, o którym mowa w art. 89a ust. 2 pkt 6, i nieuregulowania należności w terminie 14 dni od dnia otrzymania tego zawiadomienia, podatnik (dłużnik) jest obowiązany do odpowiedniego pomniejszenia podatku naliczonego podlegającego odliczeniu lub w przypadku jego braku, do odpowiedniego powiększenia kwoty podatku należnego, o kwotę podatku wynikającą z nieuregulowanych faktur, poprzez korektę deklaracji za okres, w którym dokonał odliczenia.

Stosownie do art. 89b ust. 2 ustawy, w przypadku częściowego uregulowania należności przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 1, korekta dotyczy podatku naliczonego przypadającego na nieuregulowaną część należności.

Z opisu sprawy wynika, że w latach 2010 i 2011 Wnioskodawca wystawił faktury sprzedaży, z terminem płatności, dla kilku kontrahentów. Przychody z tej sprzedaży zostały wykazane w deklaracji VAT-7 i został odprowadzony podatek należny na rachunek Urzędu Skarbowego.

Kontrahenci w momencie zakupu towaru byli zarejestrowani jako podatnicy VAT i są nadal, i nie są w trakcie likwidacji i postępowania upadłościowego. Dłużnicy na dzień dokonania korekty są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynny. Niestety kontrahenci okazali się nieuczciwi i nie uregulowali należności. Nieściągalne wierzytelności zostały uprawdopodobnione, ponieważ nie zostały uregulowane w terminie 180 dni od upływu terminu ich płatności, ale nie zostały jeszcze przedawnione, ponieważ nie upłynął termin 2 lat, licząc od końca roku, w którym zostały wystawione. Wierzytelności nie zostały zbyte. Wszelkie próby wysyłania wezwań do zapłaty oraz informacje o zamiarze skorygowania podatku od towarów i usług należnego, zostały wysłane do dłużników, ale zostały nieodebrane przez dłużników. Pomiędzy osobą Wnioskodawcy a dłużnikiem nie istnieje związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2-4 ustawy o VAT.

Należy zauważyć, że wskazany w art. 89a ust. 2 pkt 6 ustawy, warunek skorzystania z ulgi za złe długi ma charakter formalny. Bowiem wymogiem dokonania korekty jest uprzednie zawiadomienie dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na uprawdopodobnienie nieściągalności wierzytelności przysługującej względem tego dłużnika.

Po otrzymaniu potwierdzenia o odebraniu zawiadomienia przez dłużnika, podatnik – wierzyciel powinien wstrzymać się ze skorzystaniem z ulgi za złe długi przez 14 dni. Jeśli bowiem dłużnik w tym czasie ureguluje należność (jej część), wówczas oczywiście ulga za złe długi nie znajdzie zastosowania lub też znajdzie zastosowanie tylko częściowo, tj. w odniesieniu do tej części długu, która nie zostanie uregulowana przez dłużnika.

Istotne znaczenie ma tutaj kwestia obliczania terminów, a w szczególności określenia momentu początkowego oraz końcowego. Zgodnie z przepisem art. 89b ust. 5, do zawiadomienia dłużnika stosuje się odpowiednio przepisy o doręczeniach. Dotyczy to, co prawda, zawiadomienia dłużnika, jednakże uznać należy, że taka zasada powinna znajdować zastosowanie do zawiadomienia także u wierzyciela. Tak więc moment początkowy owych 14 dni należy liczyć od momentu, w którym nastąpił skutek w postaci doręczenia (także doręczenia zastępczego) zawiadomienia dłużnika.

W myśl art. 144 ustawy Ordynacja podatkowa, organ podatkowy doręcza pisma za pokwitowaniem przez pocztę, swoich pracowników lub przez osoby uprawnione na podstawie odrębnych przepisów. W przypadku, gdy organem podatkowym jest wójt, burmistrz (prezydent miasta), pisma może doręczać sołtys za pokwitowaniem.

Zgodnie z art. 144a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, doręczenie pism, z wyjątkiem zaświadczeń, następuje za pomocą środków komunikacji elektronicznej, jeżeli strona wnosi o zastosowanie takiego sposobu doręczania albo wyraża na to zgodę.

Stosownie do zapisu art. 148 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, pisma doręcza się osobom fizycznym w ich mieszkaniu lub miejscu pracy. Natomiast, w przypadku nieobecności adresata w mieszkaniu pisma doręcza się za pokwitowaniem pełnoletniemu domownikowi, sąsiadowi lub dozorcy domu, gdy osoby te podjęły się oddania pisma adresatowi. Zawiadomienie o doręczeniu pisma sąsiadowi lub dozorcy domu umieszcza się w oddawczej skrzynce pocztowej lub na drzwiach mieszkania adresata lub w widocznym miejscu przy wejściu na posesję adresata (art. 149 ustawy Ordynacja podatkowa).

Zgodnie z art. 150 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, w razie niemożności doręczenia pisma w sposób wskazany w art. 148 § 1 lub art. 149:

1. poczta przechowuje pismo przez okres 14 dni w swojej placówce pocztowej – w przypadku doręczenia pisma przez pocztę;
2. pismo składa się na okres 14 dni w urzędzie gminy (miasta) – w przypadku doręczania pisma przez pracownika organu podatkowego lub przez inną upoważnioną osobę.
   
   

Adresata zawiadamia się dwukrotnie o pozostawaniu pisma w miejscu określonym w § 1. Powtórne zawiadomienie następuje w razie niepodjęcia pisma w terminie 7 dni (art. 150 § 1a ustawy Ordynacja podatkowa).

W myśl art. 150 § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, zawiadomienie o pozostawieniu pisma w miejscu określonym w § 1 umieszcza się w oddawczej skrzynce pocztowej lub, gdy nie jest to możliwe, na drzwiach mieszkania adresata, jego biura lub innego pomieszczenia, w którym adresat wykonuje swoje czynności zawodowe, bądź w widocznym miejscu przy wejściu na posesję adresata. W tym przypadku doręczenie uważa się za dokonane z upływem ostatniego dnia okresu, o którym mowa w § 1, a pismo pozostawia się w aktach sprawy.

Natomiast, zgodnie z brzmieniem art. 151 ustawy Ordynacja podatkowa, osobom prawnym oraz jednostkom organizacyjnym niemającym osobowości prawnej pisma doręcza się w lokalu ich siedziby lub w miejscu prowadzenia działalności – osobie upoważnionej do odbioru korespondencji. Przepisy art. 146, art. 148 § 2 pkt 1 oraz art. 150 stosuje się odpowiednio.

Stosownie do art. 152 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, odbierający pismo potwierdza doręczenie pisma własnoręcznym podpisem, ze wskazaniem daty doręczenia.

Jeżeli odbierający pismo nie może potwierdzić doręczenia lub uchyla się od tego, doręczający sam stwierdza datę doręczenia oraz wskazuje osobę, która odebrała pismo i przyczynę braku jej podpisu (art. 152 § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

W przypadku doręczenia pisma za pomocą środków komunikacji elektronicznej, doręczenie jest skuteczne, jeżeli w terminie 7 dni od dnia wysłania pisma organ podatkowy otrzyma w formie elektronicznej potwierdzenie doręczenia pisma. W razie nieotrzymania takiego potwierdzenia organ podatkowy doręcza pismo w sposób określony w art. 144 (art. 152 § 3 ustawy Ordynacja podatkowa).

Zatem podatnik chcąc skorzystać z uprawnienia do korekty podatku należnego, o której mowa w art. 89a ust. 1 ustawy jest obowiązany dowieść, że dłużnik został w sposób prawidłowy zawiadomiony, posiadając odpowiednie pokwitowanie odbioru.

Jak wskazał Wnioskodawca wszelkie próby wysyłania wezwań do zapłaty oraz informacje o zamiarze skorygowania podatku od towarów i usług należnego, zostały wysłane do dłużników, ale zostały nieodebrane przez dłużników.

Mając zatem na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołany stan prawny należy stwierdzić, że w sytuacji gdy podatnik dokonał wszelkich działań, celem ustalenia adresu siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności dłużników i faktycznie nie można ustalić innego adresu dłużników niż ten, pod który podatnik dotychczas kierował korespondencję, a doręczenie zawiadomienia dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego nastąpiło zgodnie z zasadami zawartymi w art. 150 Ordynacji podatkowej, to należy uznać że zwrot tej korespondencji stanowi potwierdzenie odbioru przez dłużnika, a warunek wynikający z przepisu art. 89 ust. 2 pkt 6 ustawy za spełniony.

Reasumując, o ile doręczenie dłużnikowi zawiadomienia o zamiarze skorygowania podatku należnego nastąpiło zgodnie z zasadami zawartymi w art. 150 Ordynacji podatkowej oraz spełnione są wszystkich inne przesłanki określone w art. 89a ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, to Wnioskodawca posiada uprawnienie do korekty podatku VAT należnego z tytułu należności nieściągalnych, zgodnie z art. 89a ust. 1 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto, stosownie do treści art. 14b § 2 Ordynacji podatkowej, wniosek o interpretację indywidualną może dotyczyć zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzeń przyszłych. Tut. Organ mając na uwadze opis sprawy, zadane pytanie oraz własne stanowisko w kontekście zadanego pytania, wydał jedną interpretację indywidualną.

Końcowo nadmienia się, iż zgodnie z art. 14 f § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega opłacie w wysokości 40 zł. Natomiast w myśl § 2 ww. artykułu w przypadku wystąpienia w jednym wniosku odrębnych stanów faktycznych lub zdarzeń przyszłych pobiera się opłatę od każdego przedstawionego we wniosku odrębnego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. W związku z tym, że wniosek z dnia 8 sierpnia 2012 r. dotyczył jednego zdarzenia przyszłego, kwota 80 zł, wniesiona na podstawie art. 14f § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przez Wnioskodawcę w dniu 27 sierpnia 2012r., na konto bankowe Izby Skarbowej w Łodzi będzie zwrócona na rachunek bankowy wskazany w części F. wniosku ORD-IN, zgodnie z art. 14f § 2a ww. ustawy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.