Ze złożonego wniosku wynika, że Gmina dokonała zamiany nieruchomości z Przedsiębiorstwem - spółką z o. o. Stan faktyczny przedstawia się następująco: Gmina posiadała prawo własności nieruchomości; gruntu zabudowanego różnymi budynkami, przedsiębiorstwo posiadało prawo użytkowania wieczystego zabudowanej nieruchomości, gdzie użytkowanie wieczyste obejmowało również budynki. W wyniku zamiany Gmina przeniosła prawo własności nieruchomości gruntu, na którym posadowione są: budynki magazynowe, budynki socjalno-biurowe, budynek warsztatowy, budynek hurtowni materiałów budowlanych. Niektóre z budynków zostały określone jako "budynki tymczasowe", gdyż upływ okresu użytkowania tych nieruchomości został wskazany w przyszłości. Przedmiotowe budynki są towarami używanymi w świetle ustawy o podatku od towarów i usług, jak i budynkami nowymi. W wyniku zamiany Gmina przejęła prawo użytkowania wieczystego zabudowanej nieruchomości, przy czym budynki położone na tej nieruchomości nie stanowiły odrębnej nieruchomości, bowiem użytkowanie wieczyste obejmowało zarówno grunt jak i budynki. Właścicielem nieruchomości była Gmina i podczas realizacji zamiany nastąpiła konfuzja praw. W stosunku do użytkownika wieczystego tzn. Przedsiębiorstwa sp. z o. o. wygasło prawo użytkowania wieczystego zarówno do nieruchomości gruntowej jak i budynków objętych tym prawem. Na nieruchomości tej zlokalizowany jest: budynek administracyjno-biurowy, budynek gospodarczy, baraki kontenerowe - obiekt tymczasowy składający się z 10 segmentów, boiska sportowe o nawierzchni trawiastej oraz stadion sportowy - trybuny przeznaczone są na 5400 osób.
Budynki będące przedmiotem transakcji zamiany określone w umowie jako "budynki tymczasowe" są budynkami w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane. Zamianie podlegają budynki trwale z gruntem związane, które posiadają fundamenty i dach. Zgodnie z cytowaną ustawą, budynek jest to taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach. Natomiast tymczasowym obiektem budowlanym jest obiekt budowlany przeznaczony do czasowego użytkowania w okresie krótszym od jego trwałości technicznej, przewidziany do przeniesienia w inne miejsce lub rozbiórki. Definiując więc opisane budynki jako "tymczasowe" wzięto pod uwagę ich czasowe używanie, gdyż ich okres użytkowania jest określony. Natomiast w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, jeżeli zachodzą przesłanki art. 43 ust. 2 pkt 1 i 2 oraz ust. 6 pkt 1 i 2 budynki takie jako towary używane, podlegają zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.
Wątpliwości Podatnika dotyczą tego, czy budynki tymczasowe w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane, podlegają zasadom stosowanym, zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług, do towarów używanych.
W ocenie wnioskodawcy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług przy opisanej zamianie będzie podlegać dostawa budynków nowych oraz gruntu, na którym są posadowione, gdyż zgodnie z art. 29 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu (stawka jest przypisana do rodzaju budynku, budowli). Budynki tymczasowe posadowione na nieruchomości, która jest przedmiotem zamiany ze strony Gminy, mogą być uznane za towary używane i podlegać zwolnieniu od podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, jeżeli spełniają przesłanki towaru używanego, określone w art. 43 ust. 2 pkt 1 i 2 oraz ust. 6 pkt 1 i 2 tej ustawy.
W ocenie Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu przedstawione przez Podatnika stanowisko w sprawie jest prawidłowe.
Odpowiadając na pytanie Podatnika należy wskazać, iż zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają opłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Natomiast zgodnie z art. 7 ust. 1 powołanej ustawy przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel. Podstawą opodatkowania zgodnie z art. 29 ust. 1 tej ustawy jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4. Obrotem zaś jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje z kolei całość świadczenia należnego od nabywcy. Natomiast ustęp 3 tego artykułu stanowi, iż jeżeli należność jest określona w naturze, podstawą opodatkowania jest wartość świadczenia obliczona na podstawie przeciętnych cen stosowanych w danej miejscowości lub na danym rynku w dniu wykonania świadczenia, pomniejszona o podatek. Wobec powyższego zamiana towarów lub towaru na usługę stanowi czynność opodatkowaną jaką jest odpłatna dostawa towarów w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Zamiana taka skutkuje bowiem przeniesieniem prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. W przypadku zamiany występuje również wynagrodzenie, którym jest otrzymanie innej rzeczy lub świadczenie usługi. Oznacza to, iż w tym przypadku wynagrodzenie nie ma formy pieniężnej, lecz jest określone w naturze.
W sytuacji opisanej w złożonym wniosku mamy do czynienia z zamianą towaru (Gmina przeniosła prawo własności nieruchomości gruntowej oraz prawo własności do posadowionych na tym gruncie budynków) bowiem grunty podobnie jak i budynki są towarami w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, na usługę. Przeniesienie prawa użytkowania wieczystego (w tym przypadku zarówno gruntu jak i budynków) w świetle ustawy o podatku od towarów i usług stanowi usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 tej ustawy. Zatem zarówno po jednej jak i po drugiej stronie wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Jak wynika ze złożonego wniosku przedmiotem dostawy (zamiany) ze strony Gminy jest prawo własności gruntu oraz posadowionych na nich budynków. Natomiast zgodnie z art. 29 ust. 5 powołanej ustawy, w przypadku dostawy budynków i budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Przepis ten powoduje, że co od zasady grunt podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług jaką opodatkowane są sprzedawane budynki. Pamiętać jednak należy o tym, że przepis ten określa podstawę opodatkowana, a zatem wartość od której liczy się kwoty podatku. Dlatego też w przypadku, gdy dochodzi do sprzedaży gruntu na którym znajdują się budynki trwale z nim związane, podlegające opodatkowaniu według różnych stawek, należy proporcjonalnie do wartości sprzedawanych budynków przypisać odpowiednio do nich udział gruntu i zastosować właściwe stawki. Wątpliwości podatnika dotyczą tego, czy do "budynków tymczasowych", w rozumieniu przepisów ustawy - Prawo budowlane, mają zastosowanie zwolnienia określone w ustawie o podatku od towarów i usług dla towarów używanych.
Tutejszy organ podatkowy wskazuje, że przez towary używane rozumie się zgodnie z art. 43 ust. 2 pkt 1 tej ustawy, budynki i budowle lub ich części - jeżeli od końca roku, w którym zakończono budowę tych obiektów, minęło co najmniej 5 lat. Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia budynku. Należy się zatem posłużyć definicją zawartą w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2003 r. Nr 207 Nr 2016 ze zm.). Zgodnie z art. 3 pkt 2 tej ustawy przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach. Natomiast zgodnie z punktem 5 tego artykułu przez tymczasowy obiekt budowlany należy rozumieć obiekt budowlany przeznaczony do czasowego użytkowania w okresie krótszym od jego trwałości technicznej, przewidziany do przeniesienia w inne miejsce lub rozbiórki, a także obiekt budowlany niepołączony trwale z gruntem, jak: strzelnice, kioski uliczne, pawilony sprzedaży ulicznej i wystawowe, przekrycia namiotowe i powłoki pneumatyczne, urządzenia rozrywkowe, barakowozy, obiekty kontenerowe.
Podatnik wskazał, iż "budynki tymczasowe", o których mowa w zapytaniu, są budynkami w rozumieniu ustawy Prawo budowlane. Zamianie podlegają bowiem budynki, trwale z gruntem związane, które posiadają fundamenty i dach.
Tutejszy organ podatkowy wskazuje zatem, że jeżeli budynki te są trwale z gruntem związane, a także spełniają przesłanki budynku w rozumieniu Prawa budowlanego, a ponadto od końca roku w którym zakończono ich budowę minęło co najmniej 5 lat, budynki te stanowią towary używane w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, zatem będą miały w tym przypadku zastosowanie przepisy art. 43 ust. 1 pkt 2 oraz art. 43 ust. 6 tej ustawy.
Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu sporządzenia wniosku tj. w dniu 24.05.2005 r.