Postanowienie

Na podstawie art.14a §1 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r - Ordynacja podatkowa (jedn. tekst z 2005r Dz. U. Nr 8 poz. 60) po rozpatrzeniu wniosku XXX Sp.z o.o. z czerwca 2005r. żądającego udzielenia pisemnej interpretacji przepisów w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych tj. odpowiedzi na pytanie czy faktura sprzedaży wystawiona w języku polskim za wykonane usługi transportowe, nie posiadająca polskich znaków diakrytycznych (ś, ć, ź, ó, ą itd.) widocznych na fakturze sprzedaży może być uznana za wystawioną prawidłowo i stanowić podstawę do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Naczelnik Trzeciego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Radomiu stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe,

Uzasadnienie

Zdaniem Spółki brak polskich znaków diakrytycznych nie powinien mieć wpływu na prawo nabywcy do zaliczenia kosztów do kosztu uzyskania przychodów. Dlatego też, fakturę która spełnia wymogi formalne przewidziane przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a brak polskich znaków diakrytycznych nie będzie powodował wątpliwości, co do zrozumienia charakteru wykonanej usługi, również nazwy i adresu dostawcy i odbiorcy nie będą budzić wątpliwości co do identyfikacji podmiotu, można uznać fakturę za prawidłową.

Biorąc pod uwagę przedstawiony przez Spółkę stan faktyczny Naczelnik Trzeciego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Radomiu informuje, że w ustawie z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz. U. z 2000r NR 54 poz. 654 z późn. zm.) brak jest przepisów dotyczących cech jakie ma spełniać dokument by mógł stanowić podstawę do uznania kosztów które dokumentuje za koszt uzyskania przychodów. Zgodnie z art. 15 ust 1w/w ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, tj. takie koszty które mają bezpośredni związek z przychodami z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust 1.

Warunkiem zaliczenia poniesionego wydatku do kosztów uzyskania przychodu jest jego prawidłowa dokumentacja. Kwestia wymogów stawianych fakturze jako dowodowi księgowemu zawarta jest w art. 21 ust.1 ustawy z dnia 29 września 1994r o rachunkowości ( DZ.U. z 2002r Nr 76 póz. 694 z poz. zm.) do której odwołuje się w ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych w art.9. Odpowiedzi na zadane pytanie szukać należy również w ustawie z dnia 7 października 1999r o języku polskim ( DZ. U. Nr 90 poz. 999). Wobec powyższego stwierdza się , że jeżeli faktura wystawiona przez sprzedawcę usługi będzie spełniała wymogi formalne stawiane dowodom księgowym, a brak polskich znaków diakrytycznych nie będzie powodował wątpliwości, co do charakteru wykonanej usługi, również nazwy i adresu dostawcy i odbiorcy nie będą budzić wątpliwości co do identyfikacji podmiotu, a koszty które dokumentuje zostaną poniesione w celu osiągnięcia przychodów, można będzie uznać, że taka faktura prawidłowo dokumentuje koszty uzyskania przychodów.

Wobec powyższego postanawia się jak w wyżej.

Pouczenie

1. Udzielona interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.
2. Interpretacja nie jest wiążąca dla Wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.
3. Na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, wniesione za pośrednictwem organu wydającego postanowienie w terminie 7 dni licząc od daty jego doręczenia (art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej). Stosownie do art. 1 ust.1 pkt. 1 lit. a ustawy z dnia 9 września 2000 r o opłacie skarbowej ( tj. Dz. U. z 2004r Nr 253 poz. 2525 z późn. zm.) wniesienie zażalenie podlega opłacie skarbowej w kwocie 5 zł oraz 50 groszy od załącznika uiszczonej w formie naklejenia znaków opłaty skarbowej na zażaleniu.