W dniu 17.08.2005 r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Będzinie wpłynął wniosek podatnika z dnia 16.08.2005 r. o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

We wniosku przedstawiono stan faktyczny, zgodnie z którym w dniu 30.05.2005 r. podatnik rozwiązał umowę o pracę z dotychczasowym pracodawcą w Polsce, a od 01.06.2005 r. rozpoczął pracę w Wielkiej Brytanii. Jednocześnie wraz z rodziną podatnik przeprowadził się z zamiarem stałego pobytu do Wielkiej Brytanii od dnia 22.08.2005 r., gdzie nabędzie status rezydenta tracąc status rezydenta w Polsce.

Zdaniem podatnika opodatkowaniu w Polsce będą podlegały tylko dochody uzyskane w 2005 roku w Polsce, a od roku 2006, w przypadku gdy nie uzyska dochodów w Polsce, będzie podlegał obowiązkowi podatkowemu w Wielkiej Brytanii.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 roku Nr 14, poz.176 ze zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). Natomiast na mocy art. 3 ust. 2a ww. ustawy osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej (ograniczony obowiązek podatkowy).
Zgodnie z art. 4a ww. ustawy oba ww. przepisy należy stosować z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu.

Aby ustalić, jakiemu obowiązkowi podatkowemu podlega dana osoba (z wyjątkiem art. 3 ust. 3 ww. ustawy), należy ustalić jej miejsce zamieszkania. W tej sprawie umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu stanowią, że miejsce zamieszkania osoby fizycznej znajduje się w tym państwie, w którym osoba ta posiada stałe miejsce zamieszkania. Jednocześnie miejscem zamieszkania osoby fizycznej, zgodnie z art. 25 Kodeksu cywilnego jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Chodzi więc o miejscowość, która stanowi centrum życiowe danej osoby. Miejsce zamieszkania, aby mogło być uznane za stałe, musi być traktowane przez daną osobę w taki sposób, aby można było stwierdzić, że osoba ta robi wszystko, co niezbędne, aby mieć go do własnej dyspozycji w każdym czasie, a nie tylko od czasu do czasu, lub dla pobytu, który z założenia nosi charakter tymczasowości (wyjazd służbowy, pobyt szkoleniowy, studia itp.). Miejsce zamieszkania nie musi się pokrywać z miejscem zameldowania.

W świetle powyższego należy uznać, że w Wielkiej Brytanii podatnik ma nieograniczony obowiązek podatkowy, gdyż tam zamieszkuje oraz tam znajduje się centrum jego interesów życiowych. Natomiast w Polsce obejmuje podatnika ograniczony obowiązek podatkowy, co oznacza, że w Polsce opodatkowane są tylko dochody uzyskane na terenie Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z art. 45 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznania, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8.
Jednocześnie na mocy art. 45 ust. 4 pkt 1 tej ustawy podatkowej w terminie określonym w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7, podatnicy są obowiązani wpłacić różnicę między podatkiem należnym od dochodu wynikającego z zeznania, o którym mowa w ust. 1, a sumą należnych za dany rok zaliczek, w tym również sumą zaliczek pobranych przez płatników.

Natomiast ci podatnicy, którzy posiadają w Polsce ograniczony obowiązek podatkowy (art. 3 ust. 2a ustawy), na mocy art. 45 ust. 7 ww. ustawy podatkowej, jeżeli osiągnęli dochody ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej bez pośrednictwa płatników lub za pośrednictwem płatników nie obowiązanych do dokonania rocznego obliczenia podatku (...) i zamierzają opuścić terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przed terminem, o którym mowa w ust. 1, są obowiązani złożyć zeznania, o których mowa m.in. w ust. 1, za rok podatkowy urzędowi skarbowemu właściwemu w sprawach opodatkowania osób zagranicznych przed opuszczeniem terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Mając powyższe na uwadze, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Będzinie stwierdza, że stanowisko zajęte przez podatnika we wniosku jest prawidłowe.