INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 sierpnia 2012 r. (data wpływu 17 sierpnia 2012 r.) uzupełnionym pismem nadanym w dniu 11 października 2012 r. (data wpływu 12 października 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy działek – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 sierpnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy działek. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem nadanym w dniu 11 października 2012 r. o doprecyzowanie zdarzenia przyszłego, sformułowanie pytania, przeformułowanie własnego stanowiska oraz ostateczne wskazanie, że wniosek dotyczy zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca wraz z żoną - na zasadzie wspólnoty małżeńskiej - w dniu 2.06.200r. zakupili nieruchomość niezabudowaną, która w planie zagospodarowania przestrzennego Gminy była przeznaczona w części, o obszarze 0,8857 ha do użytku rolnego, w pozostałej części o obszarze 1,1977 ha pod zabudowę. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą (…). Jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Przedmiotem działalności gospodarczej jest m.in. kupno i sprzedaż nieruchomości. Natomiast żona Wnioskodawcy nie prowadzi działalności gospodarczej. Przedmiotowa nieruchomość w dniu 9.06.200r. na podstawie oświadczenia została wprowadzona na stan środków trwałych firmy prowadzonej przez Wnioskodawcę. Jednocześnie należy podkreślić, że nie została wprowadzona do majątku obrotowego firmy, czyli nie była przeznaczona do odsprzedaży. W dniu 1.04.2001 r. nieruchomość, o której mowa wyżej na podstawie oświadczenia została wyprowadzona z działalności gospodarczej. Wyprowadzając grunt z działalności gospodarczej właściciele zmienili decyzję w zakresie jej przeznaczenia, uznając, że na nieruchomości będą budować własne domy dla swoich dzieci.

Na przestrzeni kolejnych ośmiu lat małżonkowie dokonali zmian w swoich decyzjach, uznając, że dokonają podziału nieruchomości na wyodrębnione działki budowlane, a uzyskane pieniądze przeznaczą na zabezpieczenie potrzeb bytowych swoich dzieci, w innych miejscach. Stąd też 24.03.2009 r. na wniosek Państwa w oparciu o art. 97 ust. 1 ustawy z dnia 21.08.2007 r. o gospodarce nieruchomościami Prezydent Miasta wydał decyzję zatwierdzającą podział przedmiotowej nieruchomości na 21 wyodrębnionych działek.

Po wyodrębnieniu działek, z majątku osobistego małżonków 4 działki podarowano na podstawie umowy o darowiźnie, za dwie natomiast otrzymali odszkodowanie z samorządu terytorialnego. Niezależnie od powyższego firma Wnioskodawcy za okres 2000-2012 dokonywała wydatków w zakresie zakupu map, wycen, usług geodezyjnych, opracowania koncepcji sieci wod-kan, kosztorysów itp., które to wydatki zgromadzono w ewidencji księgowej jednostki w zespole „6” - Produkty i rozliczenia międzyokresowe, mając na uwadze, że zostaną przekazane one na cele osobiste podatnika na podstawie art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie przedmiotowego wniosku Wnioskodawca wskazał, iż wraz z żoną - na zasadzie wspólnoty małżeńskiej - w dniu 2.06.2000 r. zakupili przedmiotową nieruchomość niezabudowaną. Przedmiotowa nieruchomość w dniu 9.06.2000 r. na podstawie oświadczenia została wprowadzona na stan środków trwałych firmy. Działki zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania terenu zostały podzielone i przeznaczone są pod zabudowę. Pierwsza decyzja podziałowa wydana została 28.07.2009 r., druga 06.02.2012 r. Ponadto, Wnioskodawca wskazał, iż poniesiono wyłącznie koszty podziału działek – geodeta. W przyszłości Wnioskodawca planuje uzbrojenie terenu po wydaniu warunków zaopatrzenia w wodę i kanalizację. Zainteresowany planuje działania marketingowe w związku ze sprzedażą działek (ogłoszenia). Grunt przeznaczony do sprzedaży nie był i nie jest udostępniany innym osobom na podstawie zawartej umowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (sformułowane w uzupełnieniu wniosku).

Czy sprzedaż w przyszłości wydzielonych działek będzie opodatkowana podatkiem VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku), sprzedaż w przyszłości wydzielonych działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Opierając się na analizie definicji działalności gospodarczej określonej w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikiem podatku VAT staje się ten, kto dokonuje określonej czynności w ramach tej działalności. Działanie poza zakresem działalności gospodarczej występuje, gdy przedmiotem sprzedaży jest majątek prywatny, osobisty danej osoby, ponieważ został on nabyty na własne potrzeby, a nie z przeznaczeniem do działalności handlowej. Nieistotny w tym zakresie jest fakt, że przez okres jednego roku przedmiotowa nieruchomość była zaewidencjonowana jako środek trwały w prowadzonej przez Wnioskodawcę firmie, bowiem w okresie kiedy dokonano podziału nieruchomości stanowiła ona majątek prywatny małżonków na zasadzie wspólnoty małżeńskiej. Transakcje sprzedaży działek nie podlegają VAT, jeżeli czynności te są związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…)

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, iż w obecnym stanie prawnym grunty są towarami w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Art. 15 ust. 1 ustawy, stanowi, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów (w tym przypadku gruntów) podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Niezbędnym do uznania dostawy towarów za działalność gospodarczą jest, aby w momencie jej dokonania podatnik miał zamiar dokonywać czynności wielokrotnie. Jeżeli podmiot dokonuje sprzedaży gruntu, a okoliczności nie wskazują, że czynności te wykonywane są z zamiarem ich powtarzania (kontynuowania) i nie zmierzają do nadania im stałego (zorganizowanego) charakteru, to nie można stwierdzić, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu powołanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu faktycznego Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania jego za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm. – (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca wraz z żoną - na zasadzie wspólnoty małżeńskiej - w dniu 2.06.2000 r. zakupili nieruchomość niezabudowaną, która w planie zagospodarowania przestrzennego Gminy była przeznaczona w części, o obszarze 0,8857 ha do użytku rolnego, w pozostałej części o obszarze 1,1977 ha pod zabudowę. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą. Jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Przedmiotem działalności gospodarczej jest m.in. kupno i sprzedaż nieruchomości. Natomiast żona Wnioskodawcy nie prowadzi działalności gospodarczej. Przedmiotowa nieruchomość w dniu 9.06.2000 r. na podstawie oświadczenia została wprowadzona na stan środków trwałych firmy prowadzonej przez Wnioskodawcę. Jednocześnie należy podkreślić, że nie została wprowadzona do majątku obrotowego firmy, czyli nie była przeznaczona do odsprzedaży. W dniu 1.04.2001 r. nieruchomość na podstawie oświadczenia została wyprowadzona z działalności gospodarczej. Wyprowadzając grunt z działalności gospodarczej właściciele zmienili decyzję w zakresie jej przeznaczenia, uznając, że na nieruchomości będą budować własne domy dla swoich dzieci.

Na przestrzeni kolejnych ośmiu lat małżonkowie dokonali zmian w swoich decyzjach, uznając, że dokonają podziału nieruchomości na wyodrębnione działki budowlane, a uzyskane pieniądze przeznaczą na zabezpieczenie potrzeb bytowych swoich dzieci, w innych miejscach. Stąd też 24.03.2009 r. na wniosek Państwa Prezydent Miasta wydał decyzję zatwierdzającą podział przedmiotowej nieruchomości na 21 wyodrębnionych działek. Po wyodrębnieniu działek, z majątku osobistego małżonków 4 działki podarowano na podstawie umowy o darowiźnie, za dwie natomiast otrzymali odszkodowanie z samorządu terytorialnego. Niezależnie od powyższego firma Wnioskodawcy za okres 2000-2012 dokonywała wydatków w zakresie zakupu map, wycen, usług geodezyjnych, opracowania koncepcji sieci wod-kan, kosztorysów itp., które to wydatki zgromadzono w ewidencji księgowej jednostki.

Działki zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania terenu zostały podzielone i przeznaczone są pod zabudowę. Ponadto, Wnioskodawca wskazał, iż poniesiono wyłącznie koszty podziału działek – geodeta. W przyszłości Wnioskodawca planuje uzbrojenie terenu po wydaniu warunków zaopatrzenia w wodę i kanalizację. Zainteresowany planuje działania marketingowe w związku ze sprzedażą działek (ogłoszenia). Grunt przeznaczony do sprzedaży nie był i nie jest udostępniany innym osobom na podstawie zawartej umowy.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz treść powołanych przepisów należy stwierdzić, że w niniejszej sprawie wystąpiły okoliczności, które łącznie wskazują, iż planowaną sprzedaż działek należy uznać za działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy i podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wskazać należy, iż Wnioskodawca z własnej inicjatywy podzielił przedmiotową nieruchomość na 21 działek (przy czym 4 działki podarowano na podstawie umowy darowizny, za dwie natomiast otrzymał odszkodowanie z jednostek samorządu terytorialnego). Ponadto, poniesione wydatki związane z zakupem map, wycen, usług geodezyjnych, opracowania koncepcji sieci wodno – kanalizacyjnej, kosztorysów, jak również planowane podjęcie działań marketingowych, co do sprzedaży tych działek, chociażby były to tylko ogłoszenia, w żaden sposób nie mogą świadczyć o wyłącznym działaniu w celu wykonywania jedynie prawa własności majątku osobistego w celu spożytkowania na potrzeby prywatne. Jednocześnie, Wnioskodawca wskazał, iż planuje uzbrojenie terenu po wydaniu warunków zaopatrzenia w wodę i kanalizację.

Powyższe działania podjęte przez Wnioskodawcę świadczą o zorganizowanym charakterze sprzedaży. Opisana sytuacja bezsprzecznie zatem świadczy o zamiarze wykonywania czynności w sposób częstotliwy oraz przesądza o wykorzystywaniu towarów (działek budowlanych) w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Fakt podziału gruntu przed sprzedażą na szereg działek budowlanych oraz podejmowanie działań w celu nadania wydzielonym działkom charakteru rynkowo atrakcyjnego wskazują, że Wnioskodawca jako właściciel nieruchomości działa z zamiarem uzyskania w ten sposób stałych dochodów.

Takie aktywne działanie w zakresie obrotu nieruchomościami świadczą o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. W związku z powyższym, w ocenie tut. Organu, działania podejmowane przez Wnioskodawcę nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Zatem planowane przyszłe dostawy terenu przeznaczonego pod zabudowę nie można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Reasumując, stwierdzić należy, iż Wnioskodawca dokonując dostawy przedmiotowych działek będzie wypełniał definicję działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy i będzie spełniał przesłanki do uznania Jego za podatnika podatku od towarów i usług zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy. Przedmiotowa sprzedaż będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.