Z treści wniosku wynika, że Spółka w okresie od grudnia 2004 r. do lipca 2005 r. poniosła koszty napraw silników samochodowych i ich osprzętu uszkodzonych przez swoje wyroby. Zwroty należnych kwot były dokonywane po przeprowadzeniu postępowania reklamacyjnego i wnikliwej ocenie zasadności przedstawianych roszczeń. Zwrot kosztów z tytułu uznanej reklamacji następował na rzecz stacji serwisowych na podstawie faktur VAT obciążających Przedsiębiorstwo lub na rzecz osób fizycznych na podstawie protokołów reklamacyjnych i kopii rachunków oraz faktur, dokumentujących poniesione przez te osoby wydatki na usunięcie awarii silnika. We wszystkich przypadkach zapłaty i zwroty były dokonywane przelewem na wskazane konta bankowe.

Zdaniem podatnika, ponoszone wydatki związane z naprawieniem szkody oraz z tytułu zwrotu kosztów usunięcia awarii zaliczane są do kosztów uzyskania przychodów w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z tym artykułem kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1.

Spółka stoi na stanowisku, że opisane przez nią wydatki poniesione zostały w celu osiągnięcia przychodów, gdyż dokonane zwroty kosztów w ramach uznanych reklamacji zabezpieczają jej źródło przychodów poprzez utrzymanie klienta generującego przychód w przyszłości. Ponadto tego typu działania podnoszą wiarygodność firmy w oczach dotychczasowych i potencjalnych klientów, są gwarantem jej solidności. Utwierdzają klientów w przekonaniu, że w przypadku zaistnienia podobnej sytuacji losowej, szkoda przez niego poniesiona zostanie pokryta przez producenta. Skutkuje to utrzymaniem klienta i przyczynia się do powstawania przychodów w przyszłości. Uchylenie się Spółki od odpowiedzialności za powstałą szkodę spowodowałoby złą opinię o wyrobie i w rezultacie spadek przychodów, gdyż klienci skorzystają z wyrobów silnie działającej na rynku części motoryzacyjnych konkurencji.

Rozpatrując wniosek podatnika Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Kielcach stwierdza, co następuje.

Stosownie do unormowań art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 22 tej ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kar umownych i odszkodowań z tytułu:- wad dostarczonych towarów lub wykonywanych robót i usług,- zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad,- zwłoki w usunięciu wad towarów albo zwłoki w usunięciu wad wykonanych robót i usług.

Kary umowne i odszkodowania, które zostały wymienione w art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy wiążą się z nienależytym wykonaniem zobowiązań.

Wobec braku definicji „odszkodowania” w przepisach podatkowych, posiłkowo należy posłużyć się definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN, z której wynika, że odszkodowanie to „wynagrodzenie, zapłata za wyrządzone szkody, za poniesione przez kogoś straty, doznane krzywdy”.

Odszkodowanie jest więc sposobem naprawieniem szkody i służy zabezpieczeniu interesów wierzyciela. Zgodnie z przepisem art. 471 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, ze zm.) dłużnik jest zobowiązany do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba, że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

Dostarczenie towaru wolnego od wad jest uprawnieniem kupującego w związku z jego prawami z tytułu rękojmi lub gwarancji. Z przedstawionego w zapytaniu stanu faktycznego wynika, że produkt Przedsiębiorstwa wyrządził szkody, był obarczony wadą, co zostało uznane przez Spółkę w postępowaniu reklamacyjnym. Spółka zwracała klientom koszty naprawy silników samochodów i ich osprzętu związane z wyrządzeniem szkody przez jej produkt a nie sytuację losową. Wydatki te mieszczą się więc w katalogu wydatków określonych w art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy jako wypłata odszkodowania z tytułu wad dostarczonych towarów. Zostały one wyłączone z kosztów uzyskania przychodów przez ustawodawcę, aby nie premiować nienależytego wykonania zobowiązania.

W świetle przedstawionego stanu faktycznego i prawnego Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Kielcach uznaje stanowisko podatnika za nieprawidłowe.