Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie #8722; biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawnypostanawia uznać stanowisko Strony za prawidłowe.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka dokonuje adaptacji wynajmowanego lokalu na potrzeby własnej działalności. W wyniku poniesionych nakładów powstaje inwestycja w obcym środku trwałym, która zgodnie z art. 16a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podlega amortyzacji. Suma wydatków poniesionych na adaptację przekracza kwotę 15.000 zł. W związku z w/w czynnościami Spółka dokonuje zakupów towarów i usług obcych. Ponieważ inwestycja wykorzystywana jest do wykonywania czynności, w związku z którymi Spółce przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności w związku, z którymi takie prawo nie przysługuje, Spółka odlicza część podatku naliczonego na podstawie proporcji wyliczonej zgodnie z art. 90 ustawy o VAT. Wątpliwości podatnika dotyczą okresu dokonywania korekt podatku naliczonego określonego w fakturach z tytułu nabycia towarów i usług związanych z w/w inwestycją.

Zdaniem Spółki inwestycja w obcym środku trwałym nie jest nieruchomością, w związku z czym, podatek naliczony określony w w/w fakturach związanych z inwestycją w obcym środku trwałym podlega ostatecznemu rozliczeniu na zasadzie określonej w ust. 2 w związku z ust. 1 art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług, tzn. korekty dokonuje się w ciągu 5 kolejnych lat.

Zgodnie z art. 90 ust.1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10. W myśl art. 91 ust.1 w/w ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-9, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11, dla zakończonego roku podatkowego. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli różnica między proporcją odliczenia określoną w art. 90 ust. 4 a proporcją określoną w zdaniu poprzednim nie przekracza 2 punktów procentowych.

Zgodnie z ust. 2 wyżej cytowanego artykułu, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym, są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat a w przypadku nieruchomości - w ciągu 10 lat, licząc począwszy od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości - jednej dziesiątej, kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 16a ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje bliżej, co należy rozumieć pod pojęciem inwestycji w obcym środku trwałym. Posiłkujac się zatem zapisem art. 16g ust. 3-5, określającym pojęcie ceny nabycia i kosztu wytworzenia dla potrzeb ustalenia wartości początkowej środków trwałych, przy uwzględnieniu faktu, że inwestycją w obcym środku trwałym nie są budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie, stanowiące odrębną grupę środków trwałych, należy uznać, że inwestycją w obcym środku trwałym są działania podatnika odnoszące się do niestanowiącego jego własności środka trwałego, które zmierzają do jego ulepszenia, tzn. polegające na jego przebudowie, rozbudowie, rekonstrukcji adaptacji lub modernizacji. Suma zaewidencjonowanych wydatków takich inwestycji pod datą ich zakończenia i przejęcia do używania stanowić będzie wartość początkową środka trwałego jakim jest w tym przypadku inwestycja w obcym środku trwałym, która będzie podlegała amortyzacji. Dla podejmowania takich inwestycji podatnik powinien mieć zezwolenie (tytuł prawny) od właściciela tegoż środka trwałego. Ustawa o podatku od towarów i usług nie precyzuje pojęcia nieruchomości, w związku z powyższym istnieje konieczność zdefiniowania powyższej kwestii na podstawie przepisów innych gałęzi prawa. Zgodnie z art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

W świetle powyższego, w przedstawionym stanie faktycznym należy stwierdzić, iż inwestycja w obcym środku trwałym polegająca na adaptacji wynajmowanego lokalu dla potrzeb prowadzonej przez Spółkę działalności, nie może być traktowana jako nieruchomość, gdyż nie stanowi ona odrębnego przedmiotu własności. W konsekwencji powyższego, ewentualnej korekty podatku naliczonego związanego z powyższą inwestycją należy dokonać w okresie 5 kolejnych lat począwszy od roku, w którym została oddana do użytkowania.

Mając powyższe na uwadze postanowiono jak na wstępie.

Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.