Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 oraz art. 236 § 2 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 18.11.2005r. w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych - Naczelnik Urzędu Skarbowego w Łasku postanawia uznać stanowisko przedstawione we wniosku za nieprawidłowe.

W dniu 18.11.2005r. Państwo X, prowadzący firmę na imię obojga małżonków, zwrócili się do tutejszego organu podatkowego z pisemnym zapytaniem w sprawie udzielenia interpretacji przepisów prawa podatkowego odnośnie stosowania ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie dotyczącym obliczania przychodów osiąganych w 2005r. powodujących obowiązek zaprowadzenia ksiąg rachunkowych. Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym, w 2005r. w/w firma osiągnie przychód określony w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości, tj. 800 000 euro przeliczony na dzień 30 września 2005 roku. Na przychód ten składa się przychód uzyskany ze sprzedaży usług transportowych, które stanowią podstawową działalność oraz przychód uzyskany ze sprzedaży środka trwałego ujętego w ewidencji środków trwałych przedsiębiorstwa.

Przedstawiając własne stanowisko w sprawie podatnicy twierdzą, że przychód ze sprzedaży środka trwałego nie zalicza się do przychodów netto branych pod uwagę przy obowiązku przejścia na księgi rachunkowe.

Po przeanalizowaniu zebranego materiału Naczelnik Urzędu Skarbowego w Łasku informuje.

Stosownie do art. 24a ust. 1 ustawy z dnia 26.07.1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej „księgą”, z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a - 22o. Obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych – zgodnie z art. 24a ust. 4 w/w. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – dotyczy osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek jawnych osób fizycznych oraz spółek partnerskich, jeżeli ich przychody, w rozumieniu art. 14, za poprzedni rok podatkowy wyniosły w walucie polskiej co najmniej równowartość kwoty określonej w euro w przepisach o rachunkowości. Z treści art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29.09.1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002r. Nr 76, poz. 694 ze zm.) wynika, iż przepisy ustawy stosuje się do mających siedzibę lub miejsce sprawowania zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek jawnych osób fizycznych oraz spółek partnerskich, jeżeli ich przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły co najmniej równowartość w walucie polskiej 800.000 euro.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 w/w ustawy z dnia 26.07.1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku będących środkami trwałymi.

Z przytoczonych przepisów wynika, że sprzedaż środka trwałego ma wpływ na ustalenie przychodu decydującego o obowiązku zaprowadzenia ksiąg rachunkowych.

Wobec powyższego Naczelnik Urzędu Skarbowego w Łasku postanawia, jak w sentencji.

Powyższa interpretacja w zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia, interpretacja ta nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.