Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie, po rozpatrzeniu wniosku z dnia 18.09.2005 r. (bez znaku) (...) w sprawie pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie: czy podatnik rozpoczynający działalność w drugiej połowie roku kalendarzowego ma obowiązek powiadomić właściwego naczelnika urzędu skarbowego o przyjętym roku podatkowym trwającym od dnia rozpoczęcia działalności do końca roku kalendarzowego następującego po roku, w którym rozpoczęto działalność, działając na podstawie art. 14a § 4 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60), art. 8 ust. 2a ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), postanawia stanowisko przedstawione przez wnioskodawcę uznać za prawidłowe.

Dnia 20.09.2005 r. do Pierwszego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie wpłynął wniosek "W." sp. z o.o. z dnia 18.09.2005 r. (bez znaku) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w jej indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe i kontrola podatkowa. Wniosek ten zgodnie z zasadami właściwości organów podatkowych został przekazany do załatwienia do Drugiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie (...). Z treści wymienionych pism wyłania się następujący stan faktyczny:

Spółka w dniu 11.10.2004 r. złożyła w urzędzie skarbowym zgłoszenie identyfikacyjne NIP-2 wraz z następującym dokumentami: zaświadczeniem o nadaniu nr. REGON, aktem notarialnym umowy spółki oraz odpisem z Krajowego Rejestru Sądowego. Zgodnie z postanowieniami umowy spółki jej rokiem obrotowym jest rok kalendarzowy, zaś pierwszy rok obrotowy trwa od dnia rejestracji spółki i kończy się z dniem 31.12.005 r. Taki zapis w umowie spółka wprowadziła w oparciu o przepis art. 8 ust. 2a ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54., poz. 654 ze zm.). W związku z tym spółka składała deklaracje CIT-2 w sposób cyt.: "...ciągły łącząc rok 2004 z rokiem 2005". W takim stanie faktycznym zrodziła się u podatnika wątpliwość czy spółka powinna zawiadomić organ podatkowy o tak przyjętym roku podatkowym. Zdaniem podatnika spółka nie ma obowiązku powiadamiania rzędu skarbowego o skorzystaniu z uprawnień wynikających z art. 8 ust. 2a ww. ustawy.

Przedstawione przez wnioskodawcę stanowisko należy uznać za prawidłowe:

Zagadnienie roku podatkowego podatnika podatku dochodowego od osób prawnych reguluje art. 8 powyżej przywołanej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zasadą jest, wynikającą z ustępu jeden tego przepisu, że rokiem podatkowym jest rok kalendarzowy, a więc taki, który kończy się 31 grudnia. Podatnik może jednak dokonać wyboru innego roku niż kalendarzowy, który będzie trwał kolejnych dwanaście miesięcy. Musi jednak spełnić określone warunki, tj.: zawrzeć odpowiednie postanowienia w umowie lub statucie, bądź innym dokumencie regulującym zasady ustrojowe podatnika i zawiadomić o tym fakcie naczelnika urzędu skarbowego. Istotnym jest, że formułując powyżej wskazaną zasadę, omawiany przepis prawa wprowadza zastrzeżenie, zawarte m.in. w art. 8 ust. 2a cytowanej ustawy. Wynika z niego, że w przypadku podjęcia po raz pierwszy działalności w drugiej połowie roku kalendarzowego i wybrania roku podatkowego pokrywającego się z rokiem kalendarzowym, pierwszy rok podatkowy może trwać od dnia rozpoczęcia działalności do końca roku kalendarzowego następującego po roku, w którym rozpoczęto działalność. Przepis ten więc stwarza możliwość "wydłużenia" roku podatkowego (kalendarzowego), który nie będzie się kończył zgodnie z jego definicją z końcem roku, w którym podatnik rozpoczął działalność, a dopiero z końcem następnego roku kalendarzowego. Nie mamy więc tu do czynienia z wyborem innego roku podatkowego niż kalendarzowy. Podatnik zatem nie ma obowiązku powiadamiania organu podatkowego o dokonanym wyborze roku podatkowego pokrywającego się z rokiem kalendarzowym, bądź przyjęciu "wydłużonego" roku podatkowego (kalendarzowego). Obowiązek taki ciąży bowiem na podatniku, który dokonał wyboru roku podatkowego innego niż kalendarzowy. Wynika on z treści art. 8 ust. 5 ww. ustawy.

Odnosząc powyższą analizę na grunt stanu faktycznego przedstawionego przez spółkę należy stwierdzić, że spełnia warunki wymagane przepisami prawa, mianowicie:

• rozpoczęła działalność 1.09.2004 r. (fakt ten wynika ze zgłoszenia aktualizującego NIP-2 złożonego w Urzędzie), a więc drugiej połowie roku kalendarzowego,
• w akcie notarialnym umowy spółki zawarła zapis, że jej rokiem obrotowym jest rok kalendarzowy, a pierwszy rok obrotowy trwa od daty rejestracji spółki do 31.12.2005 r.

Wprawdzie powyżej przywołany zapis umowy spółki odnosi się do roku obrotowego, a nie podatkowego, ale różnica ta nie wpływa w sposób negatywny na ocenę legalności działań podatnika. Stosownie bowiem do treści art. 3 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 29.09.1994 r. o rachunkowości (Dz. U z 2002 r. Nr 76, poz. 694 ze zm.) rokiem obrotowym jest rok kalendarzowy lub inny okres trwający 12 kolejnych miesięcy kalendarzowych, stosowany również do celów podatkowych. Ponadto przepis ten także zawiera regulacje, iż jeżeli jednostka rozpoczęła działalność w drugiej połowie przyjętego roku obrotowego, to można księgi rachunkowe i sprawozdanie finansowe za ten rok połączyć z księgami rachunkowymi i sprawozdaniem finansowym za rok następny. Tak więc z wyżej powołanych przyczyn stanowisko podatnika co do niewystąpienia po jego stronie obowiązku zawiadomienia organu podatkowego w przyjęciu "wydłużonego" roku podatkowego jest prawidłowe. Jedynie na marginesie należy wspomnieć, że dokonanie przez spółkę takiego zawiadomienia nie jest oczywiście czynnością zbędną, bowiem pozwala na uniknięcie ewentualnych nieporozumień w tej kwestii.