INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 29 maja 2012 r. (data wpływu 11 czerwca 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czynności udzielania „premii pieniężnej/bonusu rocznego” za niepodlegające uregulowaniom wynikającym z ustawy o podatku od towarów i usług oraz sposobu udokumentowania ich wypłaty - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 czerwca 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czynności udzielania „premii pieniężnej/bonusu rocznego” za niepodlegające uregulowaniom wynikającym z ustawy o podatku od towarów i usług oraz sposobu udokumentowania ich wypłaty.

W złożonym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Spółka w ramach działalności gospodarczej dokonuje na rzecz swoich kontrahentów dostawy towarów. Z każdym z kontrahentów zawiera umowę współpracy, na mocy której strony ustalają zasady dostawy towarów, płatność za towary oraz szereg innych uregulowań, między innymi zasady wypłacania premii pieniężnych/bonusów rocznych. Zgodnie z tymi zapisami, Spółka zobowiązała się do przyznania premii pieniężnej/bonusu rocznego z tytułu i pod warunkiem dokonania przez kontrahenta w danym okresie rozliczeniowym określonej wartości zamówień towarów. Wypłacane premie pieniężne/bonusy roczne mają charakter wyłącznie pieniężny, a należności z tytułu tych premii mogą być potrącane ze zobowiązaniami kontrahenta za dostarczone towary, przy czym ani Spółka, ani kontrahenci, nie są zobowiązani do jakichkolwiek dodatkowych świadczeń z tytułu premii pieniężnej. Warunkiem uzyskania premii pieniężnej/bonusu rocznego jest wyłącznie osiągnięcie określonego poziomu obrotu, przewyższającego we wskazanym w umowie okresie przewyższającym określoną kwotę minimalną. Otrzymanie premii pieniężnej/bonusu rocznego nie jest związane z zakupem konkretnego asortymentu, zakazem dokonywania zakupu u innego dostawcy, bądź wykonywaniem wzmożonej działalności promocyjnej na rzecz Spółki.

Do tej pory Spółka, zgodnie z interpretacją indywidualną z dnia 19 maja 2008 r. wydaną na Jej wniosek z dnia 18 lutego 2008 r., traktował premię pieniężną jako wynagrodzenie za usługę świadczoną przez kontrahenta, a co za tym idzie, stosowała przy rozliczeniach ustawę o podatku od towarów i usług. Coraz częściej Spółka spotyka się z zastrzeżeniami kontrahentów, opartymi przez nich na interpretacjach indywidualnych wydanych przez Dyrektorów innych Izb Skarbowych, w myśl których wypłacanie premii pieniężnych w związku z osiągnięciem przez kontrahenta określonego poziomu obrotów w danym okresie czasu, nie mieści się w definicji dostawy towarów, ani świadczenia usług, wobec czego pozostaje czynnością nieobjętą opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług. Z uwagi na posiadaną przez Spółkę interpretację indywidualną, która stoi w sprzeczności z rozstrzygnięciami przedstawianymi przez kontrahentów oraz w wyrokach: Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 maja 2010 r. (sygn. akt III SA/Wa 145/10) i Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 7 lipca 2011 r. (sygn. akt I FSK 1115/10), konieczne stało się zwrócenie o dokonanie odrębnej interpretacji indywidualnej w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie opodatkowania i sposobu dokumentowania wypłaty premii pieniężnej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle postanowień art. 5 ust. 1 w zw. z art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, przyznanie i wypłata przez Spółkę na rzecz określonego kontrahenta premii pieniężnej/bonusu rocznego z tytułu osiągniętego wymaganego umową obrotu w danym okresie, jako niespełniające definicji dostawy towarów, ani świadczenia usług, stanowi czynność pozostającą poza zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług i w konsekwencji powinno być dokumentowane notami obciążeniowymi...

Zdaniem Wnioskodawcy, zdarzenie jakim jest wypłacenie premii pieniężnej/bonusu rocznego nie rodzi obowiązku ani wystawienia faktury VAT, ani faktury korygującej gdyż nie jest objęte przepisami ustawy o podatku od towarów i usług. Spółka wskazała, iż zgodnie z art. 106 ust. 1 w zw. z art. 2 pkt 22 i art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, obowiązek wystawiania faktur zawierających określoną treść, a przede wszystkim rodzaj dokonanej sprzedaży (tj. odpłatnej sprzedaży towarów lub odpłatnego świadczenia usług) - ciąży na podatnikach tego podatku, a więc na dostawcy lub usługodawcy, natomiast w przypadku, gdy dana czynność nie podlega przepisom powołanej ustawy, jej dokonanie może być udokumentowane „ogólnym” dokumentem księgowym, tj. notą księgową, będącą uniwersalnym dokumentem księgowym dla udokumentowania takich operacji, dla których nie jest wymagane stosowanie określonych formularzy w postaci faktur.

Po powołaniu treści art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług Spółka stwierdziła, iż kluczowymi pojęciami w katalogu czynności opodatkowanych są właśnie: dostawa towarów (definicja: art. 7) i świadczenie usług (definicja: art. 8). Ustawa definiuje „dostawę towarów” nawiązując do definicji zawartej w Dyrektywie 2006/112, a mianowicie wskazuje generalnie, że dostawa towarów oznacza przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel. Powołując się na treść art. 8 ust. 1 cyt. ustawy Spółka wskazała, iż w pierwszej kolejności, w odniesieniu do „premii pieniężnej” należy zatem podkreślić, że warunkiem sine qua non przyjęcia, iż dana czynność stanowi usługę, jest zaistnienie świadczenia (innego niż dostawa towarów), które zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy, musi mieć charakter odpłatny, aby mogło podlegać opodatkowaniu. Spółka zaakcentowała, iż w przedmiotowym przypadku „świadczenie” ze strony nabywcy/kontrahenta, polega jedynie na dokonywaniu zakupów. Jej zdaniem, inaczej rzecz może się przedstawiać w przypadku, gdy nabywca/kontrahent zobowiązuje się do zakupu określonej ilości rzeczy za wynagrodzeniem, a w przypadku braku wykonania zobowiązania będzie zobligowany do zapłaty kary umownej, etc. Istotą świadczenia ze strony nabywcy jest wówczas samo zobowiązanie do dokonywania zakupów, bowiem tego rodzaju zobowiązanie ma konkretną i wymierną wartość dla sprzedawcy, zaś jego niewykonanie wiąże się z powstaniem nowego obowiązku po stronie nabywcy. Natomiast jeżeli, jak w niniejszym przypadku, zobowiązania do dokonywania zakupów nie ma, a możliwość uzyskania premii pieniężnej jest zachętą dla nabywcy do zwiększenia zakupów, przy czym sama jej wypłata jest możliwa po osiągnięciu określonego w umowie pułapu obrotów, bez żadnych innych obowiązków, to po stronie nabywcy/kontrahenta nie występuje żadne świadczenie, które mogłoby zostać potencjalnie uznane za usługę.

Spółka podkreśliła, że w przedmiotowej sprawie charakter nabywcy/kontrahenta pozostaje bez zmian bez względu na to, czy wysokość dokonanych zakupów umożliwia mu uzyskanie premii, czy też nie, co oznacza, iż jeżeli premia byłaby płatna przy zakupie o wartości nie niższej niż „x”, wówczas czynności nabywcy/kontrahenta będą identyczne zarówno w przypadku dokonania zakupów na poziomie mniejszym niż „x”, jak i zakupów na poziomie większym niż „x”. Fakt, że tylko w tym drugim przypadku nabywca/kontrahent będzie uprawniony do otrzymania premii pieniężnej nie oznacza, iż charakter wykonywanych przez niego czynności ulegnie zmianie i przekształci się w świadczenie usługi. W ocenie Spółki, w omawianym przypadku nie dochodzi więc do żadnego świadczenia na rzecz sprzedawcy, a w związku z tym definicja usługi, określona w art. 8 ust. 1 ustawy nie jest spełniona. Dodała, iż podobny pogląd wyraził także Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 22 kwietnia 2010 r. (sygn. akt I FSK 601/09) i z dnia 7 lipca 2011 r. (sygn. akt I FSK 1115/10) a także Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w wyroku z dnia 27 marca 2008 r. (sygn. akt I SA/Ke 100/08) oraz Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 6 lutego 2008 r. (sygn. akt III SA/Wa 659/08) i z dnia 28 maja 2010 r. (sygn. akt III SA/Wa 145/10). W powołanych orzeczeniach, odnosząc się do premii pieniężnych wypłacanych nabywcy z tytułu dokonania zakupów określonych wartości, składy orzekające jednoznacznie uznały, iż „osiągnięcie przez nabywcę towarów określonej umownie wielkości obrotów (zakupów) z danym sprzedawcą nie jest usługą w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy (...) a zatem wypłacana temu nabywcy towarów przez sprzedawcę premia (bonus) za uzyskanie tego pułapu obrotów nie stanowi odpłatności (wynagrodzenia za świadczenie usług)”.

Zdaniem Spółki, oczywiste jest, że gdyby premia pieniężna wypłacana była przez sprzedawcę w związku z konkretną dostawą, a nawet dostawami, to nawet jeżeli byłaby to premia płacona po dokonaniu dostawy, powinna być traktowana jako rabat, o którym mowa w art. 29 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, ponieważ miałaby bezpośredni wpływ na wartość tej dostawy i w efekcie prowadziła do obniżenia wartości dostawy. Natomiast, gdy premie pieniężne - jak w tej sprawie - wypłacane są z tytułu dokonywania przez nabywcę zakupów o określonej wartości, to z uwagi na to, iż nie są związane z żadną konkretną dostawą, nie mogą powodować skutku w postaci konieczności zmniejszania obrotów i sporządzania faktur korygujących.

Ponadto Spółka ponownie wskazała, iż w dniu 19 maja 2008 r. wydana została na Jej wniosek interpretacja indywidualna, w której zaprezentowała odmienne stanowisko, jednakże zgodne na tamten czas z doktryną i orzecznictwem, które zostało uznane przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy za prawidłowe. Organ podzielił w ww. interpretacji stanowisko Spółki, zgodnie z którym mimo tego, iż premie dotyczą dostaw o konkretnej wartości i ilości w określonym czasie, jednak nie dotyczą konkretnej dostawy, należy je uznać za wynagrodzenie z tytułu świadczenia usług podlegających opodatkowaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do brzmienia art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Jak stanowi art. 24 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347, str. 1 ze zm.), „świadczenie usług” oznacza każdą transakcję, która nie stanowi dostawy towarów.

Uwzględniając powołane wyżej przepisy art. 5 i art. 8 ustawy o podatku od towarów i usług wskazać należy, iż każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu, czy określonym zachowaniu, mieści się w definicji usługi. Pojęcie usługi w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy oraz art. 24 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, obejmuje transakcje gospodarcze, co oznacza, iż stosunek prawny łączący strony musi wiązać się ze świadczeniem wzajemnym.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a jej odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, powinna wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść dla świadczącego usługę.

Podatnicy podejmują różnorodne działania w zakresie intensyfikacji sprzedaży towarów, w efekcie których wypłacane są tzw. „premie pieniężne” nabywcom. Skutki podatkowe dotyczące wypłacania „premii” nabywcom uzależnione są od wielu czynników, m. in. od ustalenia, za co faktycznie „premie” te zostały wypłacone, tzn. czy nabywca otrzymuje je w związku z zachowaniem stanowiącym usługę w rozumieniu wskazanych wyżej przepisów.

Na podstawie art. 29 ust. 1 powołanej ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej (…).

Stosownie do ust. 4 ww. artykułu, podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

W przypadkach, gdy wypłacona „premia pieniężna” jest związana z konkretną dostawą, nawet jeżeli jest to premia wypłacona po dokonaniu zapłaty, powinna być traktowana jak rabat, o którym mowa w cyt. art. 29 ust. 4 ustawy, ponieważ ma bezpośredni wpływ na wartość tej dostawy i w efekcie prowadzi do obniżenia wartości (ceny) dostawy.

Przyznanie rabatu „potransakcyjnego” i jego wpływ na podstawę opodatkowania, uregulowane zostało w art. 90 ust. 1 ww. Dyrektywy 2006/112/WE Rady, zgodnie z którym w przypadku anulowania, wypowiedzenia, rozwiązania, całkowitego lub częściowego niewywiązania się z płatności lub też w przypadku obniżenia ceny po dokonaniu dostawy, podstawa opodatkowania jest stosownie obniżana na warunkach określonych przez państwa członkowskie.

Na podstawie art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W świetle art. 2 pkt 22 tej ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Kwestie dotyczące faktur są uregulowane w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360).

Zgodnie z § 13 ust. 1 ww. rozporządzenia, w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą.

Stosownie do ust. 2 ww. paragrafu, w przypadku gdy podatnik udziela rabatu w odniesieniu do jednej lub więcej dostaw towarów lub usług, faktura korygująca powinna zawierać co najmniej:

1. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
2. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
   
   
   1. określone w § 5 ust. 1 pkt 1-4,
   2. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych rabatem;
   
   
3. kwotę i rodzaj udzielonego rabatu;
4. kwotę zmniejszenia podatku należnego.

W myśl ust. 8 cytowanego paragrafu, faktury korygujące powinny zawierać wyraz „KOREKTA” albo wyrazy „FAKTURA KORYGUJĄCA”.

Ponadto zauważyć należy, iż w przedmiocie „premii pieniężnych” Naczelny Sąd Administracyjny podjął uchwałę z dnia 25 czerwca 2012 r. sygn. akt I FPS 2/12, w której jednoznacznie wskazał, że „wypłata kontrahentowi bonusu warunkowego (premii pieniężnej) z tytułu osiągnięcia określonej wielkości sprzedaży lub terminowości regulowania należności stanowi rabat w rozumieniu art. 29 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zmniejszający podstawę opodatkowania”.

W treści wniosku Spółka wskazała, że w ramach działalności gospodarczej dokonuje dostawy towarów na rzecz kontrahentów, z którymi zawiera umowy współpracy. Strony ustalają w nich zasady dostawy towarów, płatność za towary oraz szereg innych uregulowań, między innymi zasady wypłacania premii pieniężnych/bonusów rocznych. Zgodnie z ustaleniami umów, Spółka zobowiązała się do przyznania premii pieniężnej/bonusu rocznego z tytułu i pod warunkiem dokonania przez danego kontrahenta w danym okresie rozliczeniowym określonej wartości zamówień towarów. Wypłacane premie pieniężne/bonusy roczne mają charakter wyłącznie pieniężny, a należności z ich tytułu mogą być potrącane ze zobowiązaniami kontrahenta za dostarczone towary, przy czym ani Spółka, ani kontrahenci, nie są zobowiązani do wykonywania jakichkolwiek dodatkowych świadczeń z tytułu premii pieniężnej. Warunkiem uzyskania premii pieniężnej/bonusu rocznego jest wyłącznie osiągnięcie określonego poziomu obrotu, przewyższającego we wskazanym w umowie okresie określoną kwotę minimalną. Otrzymanie premii pieniężnej/bonusu rocznego nie jest związane z zakupem konkretnego asortymentu, zakazem dokonywania zakupu u innego dostawcy, bądź wykonywaniem wzmożonej działalności promującej Spółkę.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy, powołane przepisy prawa oraz treść cytowanej uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego stwierdzić należy, że skoro kontrahenci, otrzymując „premie pieniężne/bonusy roczne”, nie są i nie będą w żaden sposób zobowiązani do wykonywania na rzecz Spółki jakichkolwiek innych czynności poza zakupem, to udzielanie przez Spółkę „premii pieniężnej/bonusu rocznego” na rzecz kontrahentów nie wiąże się z uzyskaniem przez nią świadczenia wzajemnego. Spółka wypłaca je bowiem wyłącznie z tytułu osiągnięcia przez kontrahentów określonego obrotu (poziomu zakupów).

W ocenie tutejszego organu, przedmiotowe wynagrodzenia w postaci „premii/bonusów”, stanowią i będą stanowiły rabat obniżający wartość konkretnych dostaw dokonanych przez Spółkę, udokumentowanych poszczególnymi fakturami – zgodnie z art. 29 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług – zmniejszający podstawę opodatkowania, bowiem mogą i będą mogły być przyporządkowane do konkretnych dostaw. Powyższe wynika z faktu, iż aby ustalić wysokość kwoty „premii/bonusu” należnej nabywcom towarów, będą musiały zostać zsumowane poszczególne faktury dokumentujące konkretne dostawy, na podstawie których dokonywane będzie obliczenie „premii/bonusu” stanowiących w efekcie obniżenie wartości tychże poszczególnych dostaw w całym okresie rozliczeniowym objętym gratyfikacją w postaci przyznanej „premii/bonusu”.

Wobec powyższego, Spółka – wbrew ocenie zawartej we wniosku – powinna, zgodnie z § 13 ust. 1 cyt. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r., wystawiać fakturę korygującą, uwzględniającą wymogi wynikające z ust. 2 tego paragrafu. W konsekwencji, zaprezentowane we wniosku stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia, a w przypadku zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.