POSTANOWIENIE

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Kędzierzynie-Koźlu działając na podstawie art. 216 i art. 14a - 14c ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (teks jednolity Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 12.12.2005 r. w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług

postanawia

uznać za prawidłowe stanowisko podatnika o braku możliwości pomniejszenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących naprawę powypadkową samochodu, który został zapłacony przez wnioskodawcę.

UZASADNIENIE

Wnioskiem złożonym dnia 12.12.2005 r. zwrócił się Pan do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Kędzierzynie-Koźlu w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji o zakresie i sposobie stosowania przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie podatnika, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa, kontrola skarbowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż wnioskodawca wykorzystuje w prowadzonej działalności gospodarczej samochód marki Seicento Van, będący środkiem trwałym firmy i spełniającym wymogi określone w art. 86 ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.). Podczas użytkowania w/w samochodu doszło do uszkodzenia samochodu w wyniku wypadku. Zakład Ubezpieczeń w związku z zaistniałą sytuacją, na podstawie wystawionych przez zakład naprawczy faktur VAT przyznał odszkodowanie, które zostało wypłacone wnioskodawcy w wartości netto. Natomiast zapłaty podatku Vat na podstawie faktur naprawy dokonała strona.

Podatnik we wniosku stoi na stanowisku, iż podatek Vat zapłacony przez niego nie podlega odliczeniu i winien być zwrócony przez Towarzystwo Ubezpieczeniowe.

Zasady obniżania podatku należnego o podatek naliczony unormowane zostały w art. 86 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ( Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) z uwzględnieniem wyłączeń określonych w art. 88 ustawy oraz § 13 i 14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27.04.2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 97, poz. 970 ze zm.).

Przepis art. 86 ust. 1 w/w ustawy stanowi, iż w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

To ustawowe uprawnienie podlega ograniczeniom, określonym m.in. w art. 88 ust. 1, pkt 2 ustawy VAT. Z zapisu tego wynika, że obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2004 roku nadanym nowelizacją ustawy z dnia 12 listopada 2003 roku (Dz.U. Nr 202, poz. 1956), kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszt uzyskania przychodu strat powstałych w wyniku utraty lub likwidacji samochodów oraz kosztów ich remontów powypadkowych, jeżeli samochody nie były objęte ubezpieczeniem dobrowolnym.

Z treści powołanego przepisu wynika, iż ustawodawca uzależnił możliwość uznania wydatków na remont powypadkowy samochodu za koszt podatkowy od objęcia go dobrowolnym ubezpieczeniem AC.

Jak wynika ze złożonego pisma, użytkowany przez Pana samochód nie był objęty ubezpieczeniem dobrowolnym, dlatego też wydatek poniesiony na remont powypadkowy, nie stanowi koszt uzyskania przychodów w świetle powyższych przepisów. W związku z powyższym nie ma Pan prawa do odliczenia podatku naliczonego z wystawionych faktur z tytułu naprawy samochodu, który służy do sprzedaży opodatkowanej.

Należy zatem stwierdzić, iż stanowisko podatnika przedstawione we wniosku z dnia 12.12.2005 r. jest słuszne.

Mając powyższe na uwadze postanowiono jak w sentencji.

Powyższa interpretacja dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania niniejszego postanowienia.

Zgodnie z art. 14b § 1 i 2 Ordynacji podatkowej interpretacja ta nie jest wiążąca dla podatnika. Interpretacja jest natomiast wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie zgodnie z art. 14a § 4 Ordynacji podatkowej służy stronie zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu za pośrednictwem Naczelnika tut. urzędu w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia (art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej).