POSTANOWIENIE

Naczelnik Małopolskiego Urzędu Skarbowego, działając na podstawie art. 14a § 1 oraz § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku Strony z dnia 21.07.2005 r. (data wpływu: 25.07.2005 r.) w: sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych stwierdzaże przedstawione we wniosku stanowisko w zakresie zapytania nr 1 i 2 jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

Wnioskodawca następująco opisuje stan faktyczny: Spółka prowadzi hurtową i detaliczną sprzedaż klimatyzatorów i ich montaż. Głównym, chociaż nie jedynym, dostawcą klimatyzatorów jest jedna z dużych firm. Firma ta w ramach promocji do niektórych typów klimatyzatorów sprzedaje Spółce: odkurzacze, odtwarzacze DVD, telefony, kuchnie mikrofalowe i inne przedmioty za 1 zł. Spółka sprzedaje w/w przedmioty również za 1 zł, ale kupić je można jedynie kupując wybrany typ klimatyzatora. Spółka prowadzi także inny rodzaj promocji. Mianowicie: jeżeli klient w okresie od 14.02.2005 r. do 31.12.2005 r. zakupi towar, bądź usługę na kwotę 80.000 zł, to po każdorazowym osiągnięciu w/w kwoty zakupów może ża 1 zł zakupić kino domowe, telewizor plazmowy, komputer lub inne wartościowe przedmioty. W tym wypadku towary sprzedawane za 1 zł kupowane są za 1 zł, gdyż ten rodzaj promocji również jest "powielonym" systemem z firmy dostawczej.
Zdaniem Spółki w obu opisanych wyżej wypadkach sprzedaż za 1 zł nie jest świadczeniem częściowo odpłatnym, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a różnica między ceną rynkową a wartością 1 zł nie zwiększa podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Odpowiadając na powyższe zapytania zważa się co następuje.
W celu intensyfikacji swojej sprzedaży Spółka stosuje strategię marketingową polegającą na sprzedaży premiowej wybranych towarów za 1 zł mającą na celu zwięksżenie zainteresowania klientów oferowanymi towarami. Wnioskodawca wyjaśnia, iż oferowane do sprzedaży towary zostały pierwotnie zakupione przez niego również za 1 zł. W tym przypadku z faktem przeniesienia własności rzeczy mamy do czynienia z umową cywilno - prawną, która w dowolny sposób może kształtować warunki tej sprzedaży, w tym cenę za jaką jedna ze stron zbywa; a druga nabywa rzecz. Z powyższego wynika, że cena zakupu i sprzedaży określonego towaru jest taka sama. Z przedstawionej sytuacji wynika, że sprzedaż towaru po tej cenie jest dokonywana z zastosowaniem upustu określonego wewnętrznie przez sprzedawcę. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 w/w ustawy. Przepis ten określa warunki w jakich dane wydatki (koszty) mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów. Każdy więc wydatek spełniający określone kryteria powyższej definicji podlega zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów. Wydatek tylko wtedy stanowić będzie koszt uzyskania przychodu, gdy poniesiony został w celu osiągnięcia przychodu, przez co musi się wiązać ze źródłem przychodu i powodować lub co najmniej realnie zakładać osiągnięcie z tego źródła przychodu. Tak więc wydatki związane z uatrakcyjnieniem sprzedawanych towarów (czyli sprzedażą premiową - sprzedaż za 1 zł) pozostają w ścisłym związku z kosztami związanymi z zakupem tych towarów (t. j. zakupu za 1 zł) i w zaistniałej sytuacji stanowią przychód ze sprzedaży w kwocie 1 zł, jeżeli nie zachodzą przesłanki określone w art: 11 cytowanej ustawy (t. j. szczególne związki mające wpływ na zaniżenie dochodów). Dlatego też w rozpatrywanym przypadku u osoby (w tym przypadku osoby prawnej - Spółki) dokonującej zakupu towaru za 1 zł, a następnie sprzedaży tego towaru w tej samej cenie powstaje przychód w kwocie 1 zł, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.).

W świetle powyższych ustaleń orzeczono jak w sentencji postanowienia.

Powyższa interpretacja:
- dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę, traci swoją moc z chwilą zmiany przepisów jej dotyczących;
- nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast właściwe dla Wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej.

W dniu wydania postanowienia nie toczyło się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa, ani postępowanie przed sądem administracyjnym.

Pouczenie:
Na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie za pośrednictwem Naczelnika Małopolskiego Urzędu Skarbowego w Krakowie w terminie 7 dni od daty doręczenia niniejszego postanowienia.