P O S T A N O W I E N I E

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Nowym Targu działając na podstawie art. 14a § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 30 sierpnia 2005 r. (data wpływu 01.09.2005 r.) złożonego przez Spółkę Jawną P., której wspólnikami są: J. i S. w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych stwierdza, że przedstawione we wniosku stanowisko jest nieprawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Stan faktyczny przedstawiony przez podatnika w złożonym wniosku:
Przedsiębiorstwo jest właścicielem nieruchomości gruntowych oznaczonych (....) położonych w C., na których to nieruchomościach został posadowiony parking będący miejscem postojowym dla samochodów ciężarowych, których kierowcy nocują w motelu stanowiącym własność przedsiębiorstwa.
Ponieważ stanowiące własność Spółki Jawnej, nieruchomości gruntowe były zabudowane infrastrukturą techniczną wysokiego napięcia, należąca do Zakładu Energetycznego, konieczna i omówiona w treści powyższej budowa parkingu nie mogła mieć miejsca bez uprzedniego przesunięcia wszystkich elementów składowych wspomnianej infrastruktury z miejsca ich posadowienia aż do granic działek.
Podstawowym warunkiem w uzyskanych od E. S.A. Rejon Dystrybucji (...) opiniach i technicznych wytycznych dotyczących wykonania przebudowy stacji trafo wystąpił obowiązek wykonania inwestycji budowlanej na własny koszt przy wykorzystaniu do tego celu profesjonalnej firmy, zaakceptowanej przez Zakład Energetyczny.
E. S.A. Rejon Dystrybucji (...) zarządca sieci energetycznej w tym stacji trafo nie współpartycypował w kosztach związanych z przesunięciem i przebudową przedmiotowej infrastruktury, w związku z powyższym całość inwestycji została pokryta przez podmiot.
Zapytanie brzmi czy nakłady poniesione przez Spółkę związane z powyższą inwestycją mogą w świetle regulacji art. 22G ust. 17 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j. t. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) zwiększyć wartość użytkową środków trwałych t. j. nieruchomości gruntowych zabudowanych parkingiem, które na skutek wspomnianych działań uległy ulepszeniu w stosunku do stanu początkowego wartości z dnia ich przyjęcia do używania.

Ocena prawna stanowiska wnioskodawcy:
Środek trwały nie ma jednorodnej definicji. Ustawodawca, uwzględniając złożoność procesów gospodarczych, jako wyróżnik środka trwałego wskazuje różne kryteria i zgodnie z nimi formułuje definicję prawne.
Podstawowym kryterium jest przewidywany okres używania środka trwałego (dłuższy niż rok). Jednocześnie temu kryterium zostały podporządkowane inne cechy, które łącznie z nim, jeśli są spełnione pozwalają uznać dany środek za "środek trwały". I tak, z punktu widzenia tego kryterium środkami trwałymi są stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
- budowle, budynki oraz lokale stanowiące odrębną własność,
- maszyny, urządzenia i środki transportu,
- inne przedmioty.
Wskazane środki muszą dodatkowo spełniać jeszcze jeden istotny dla ich kwalifikacji warunek. Jest nim sposób korzystania. Ustawodawca wskazuje, że owe środki mają być wykorzystywane przez podatnika wyłącznie na ściśle określone potrzeby, a są nimi tylko te, które wiążą się z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.
Każdy składnik majątkowy podlegający amortyzacji ma określoną wartość majątkową w momencie przyjęcia go do użytkowania. Wartość ta zdefiniowana w treści art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest podstawą do dokonywania odpisów amortyzacyjnych.
W opisanej sytuacji Spółka rozpoczynając inwestycję budowy parkingu związanego z działalnością gospodarczą zmierzała do wytworzenia środka trwałego zaliczanego zgodnie ze stosowną klasyfikacją KŚT do “budowli”. Jest to jednym ze sposobów uzyskania własności środka trwałego a w takim przypadku wartością początkową jest koszt jego wytworzenia. Znaczenie tego pojęcia jest zdefiniowanie w treści art. 22g ust. 4 ww ustawy, gdzie wartość początkową przyjmuje się w koszcie wytworzenia, jeżeli środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne zostały wytworzone przez podatnika we własnym zakresie. Koszt wytworzenia ustala się według cen nabycia i jest nim wartość zużytych do wytworzenia środków trwałych:
- rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych,
- kosztów wynagrodzeń za pracę (wraz ze wszystkimi pochodnymi),
- innych kosztów, pod warunkiem że dadzą się one zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych.
Kosztem wytworzenia są też odsetki i prowizje, które są naliczane do dnia przekazania środka trwałego do używania.
Istnieje prawnie określony katalog wydatków, których podatnik nie może zaliczyć do kosztów wytworzenia. Zaliczają się do niego wydatki poniesione na:
- pracę własną oraz pracę małżonka i małoletnich dzieci,
- ogólne koszty zarządu,
- koszty sprzedaży,
- inne koszty operacyjne i koszty operacji finansowych (np. odsetki od pożyczek, kredytów, prowizji).
Podstawową zasadą odnoszącą się do kosztu wytworzenia jest to, że ustawodawca nakazuje obliczać wartość wszelkich składników zużytych w toku wytworzenia środka trwałego m. in. także wartość zakupionych usług obcych związanych bezpośrednio z samym procesem wytworzenia, jak i usług nie związane bezpośrednio z wytworzeniem środka, lecz koniecznymi do uczynienia składnika majątkowego kompletnym i zdatnym do użytkowania.
Zdaniem organu podatkowego poniesione koszty związane z przesunięciem i przebudową elementów sieci energetycznej z miejsca posadowienia aż do granic działek, na których wybudowany będzie parking – stanowiły będą jeden ze składników kosztów wytworzenia tegoż parkingu. Wartość wykonanych prac przez profesjonalną firmę na koszt Spółki, zaakceptowanych przez właściciela sieci energetycznej E. S.A. stanowią więc koszt usługi obcej jako niezbędnej do przygotowania placu budowy, jej rozpoczęcia i tym samym wybudowania parkingu.

Tym samym koszt usługi obcej – w tym przypadku profesjonalnej firmy - zwiększa wartość początkową środka trwałego “parking” i będzie stanowił koszt uzyskania przychodów w sposób pośredni t. j. poprzez możliwość zaliczenia w koszty odpisów amortyzacyjnych z tytułu zużycia środka trwałego oddanego do użytkowania.

Jednocześnie nadmienia się, iż organ podatkowy udzielając niniejszej interpretacji oparł się na przedstawionym we wniosku stanie faktycznym i nie oceniał treści załączonego do wniosku dokumentu.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku, w dacie wydania postanowienia, nie toczyło się postępowanie podatkowe, jak również kontrola podatkowa ani postępowanie przed sądem administracyjnym.

Powyższa interpretacja:
- dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę, traci swoją moc z chwilą zmiany przepisów jej dotyczących;
- nie jest wiążąca dla podatnika/ płatnika/ inkasenta/ następcy prawnego podatnika/ osoby trzeciej odpowiedzialnej za zaległości podatkowe, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej.

Pouczenie:
Na powyższe postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Nowym Targu w terminie 7 dni od daty doręczenia niniejszego postanowienia.