Naczelnik Urzędu Skarbowego w Skarżysku-Kamiennej działając na podstawie art. 14 a § 1 oraz § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmian.), po rozpatrzeniu Pana wniosku z dnia 4 listopada w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie ewidencjonowania przychodu z tytułu zaliczek należnych na podstawie umowy cywilno-prawnej przyrzeczenia sprzedaży nieruchomości stwierdza, iż przedstawione we wniosku stanowisko jest prawidłowe.

Podatnik prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki jawnej w zakresie sprzedaży materiałów budowlanych i usług montażu okien i drzwi. W grudniu 2004 roku spółka zakupiła nieruchomość zabudowaną położoną w Skarżysku-Kamiennej, według oświadczenia podatników - pod potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Zakupioną nieruchomość spółka ujęła w księgach rachunkowych jako środek trwały.

Z uwagi na duże wydatki wiążące się z modernizacją zakupionego budynku, wspólnicy podjęli decyzję o wydzieleniu i sprzedaży niektórych lokali.

Na podstawie cywilno-prawnej umowy przyrzeczenia sprzedaży nieruchomości spółka w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej otrzymywała w 2005 roku zaliczki na poczet późniejszej sprzedaży wyżej wymienionej nieruchomości lokalowej. Dokumenty potwierdzające przyjęcie każdej raty stanowiły faktury wystawiane przez zbywcę, które na bieżąco ewidencjonowane były w księgach rachunkowych w momencie ich wystawienia.

Według podatnika przychód z tytułu otrzymywanych zaliczek zewidencjonowany został niewłaściwie, gdyż w myśl art. 14 ust. 1c pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) za datę powstania przychodu uznaje się dzień wystawienia faktury, nie później jednak niż ostatni dzień miesiąca w którym wydano rzecz, zbyto prawo majątkowe. Nie zalicza się natomiast do przychodu, zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 1 cytowanej wyżej ustawy, pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych, a także pożyczek i kredytów oraz zwróconych pożyczek, z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek.

Biorąc powyższe pod uwagę tutejszy organ podatkowy stwierdza, iż stanowisko zajęte przez podatnika jest prawidłowe.