INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 3.08.2012r. (data wpływu 13.08.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży dzieł sztuki jest:

• prawidłowe - w części dotyczącej pytań nr 1, 2 i 4 oraz
• nieprawidłowe- w części dotyczącej pytania nr 6 i 7.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 13.08.2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży dzieł sztuki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca, powstała w 2008 r. Spółka N Sp. z o.o. zajmuje się i zajmowała działalnością gospodarczą polegającą na świadczeniu usług doradczych w zakresie inwestowania w dzieła sztuki.

Jednocześnie począwszy od roku 2008, Wnioskodawca tworzył kolekcję dzieł sztuki z przeznaczeniem inwestycyjnym. Nabyte przedmioty są ważnym elementem dekoracyjnym siedziby Wnioskodawcy i nadają mu prestiż. Niektóre zostały wypożyczone jako depozyty do muzeów. Dzięki wywiadom i publikacjom prac w mediach pomagały one w tworzeniu pozytywnego wizerunku Wnioskodawcy, tak istotnego w świadczeniu usług doradczych w zakresie inwestowania w dzieła sztuki.

Wszystkie dzieła sztuki (ok. 50 pozycji), zostały zaklasyfikowane przez Wnioskodawcę do inwestycji długoterminowych, a naliczony przez sprzedawcę podatek VAT nie mógł być i nie był odliczany od podatku należnego przez Wnioskodawcę. Dzieła te zostały nabyte:

1. od osób prywatnych, nie prowadzących działalności gospodarczej. Zatem w stosunku do tych przedmiotów nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, oraz
2. od podmiotów prowadzących działalność gospodarczą, rozliczających się ze sprzedaży dzieł sztuki w oparciu o metodę VAT marża, opisaną w art. 120 ust. 10 i 11 ustawy VAT. Zatem również w stosunku do tych przedmiotów nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
3. od podmiotów prowadzących działalność gospodarczą, które sprzedawały wspomniane wyżej dzieła sztuki ze stawką podatku VAT 7%. Wnioskodawca tu także nie obniżał kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. W zamiarze Wnioskodawcy bowiem, wspomniane dzieła sztuki nie miały być wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.
   
   

Wszystkie dzieła sztuki znajdują się w posiadaniu Wnioskodawcy min. 3-4 lata. Wnioskodawca planuje w najbliższym czasie sprzedać niektóre z posiadanych dzieł sztuki, realizując cel inwestycyjny (osiągnięcia zysku z inwestycji). Prawdopodobnie sprzedaż ta nie zostanie dokonana w ramach jednej transakcji.

Należy wskazać, iż Wnioskodawca nie dokonywał zakupów dzieł sztuki do celów prowadzenia działalności przez co należałoby rozumieć działalność handlową (kupno towarów w celu dalszej odsprzedaży). Wnioskodawca podkreśla, iż w ogóle handel dziełami sztuki nie mieści się w przedmiocie jego działalności wykazanej w KRS. Jednocześnie wykazanie przedmiotowych dzieł sztuki jako inwestycji długoterminowych wskazuje na to, iż Wnioskodawca zakupił je dla potrzeb własnego przedsiębiorstwa.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy opisane wyżej dzieła sztuki mieszczą się w definicji towarów używanych opisanej w art. 43 ust. 2 ustawy o VAT...
2. Czy sprzedając dzieła sztuki nabyte od osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej, Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia opisanego w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT...
3. W razie odpowiedzi negatywnej na pytanie zawarte w punkcie 2, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie, że Spółce służy prawo do opodatkowania samej marży, zgodnie z art. 120 ust. 4 ustawy o VAT.
4. Czy sprzedając dzieła sztuki nabyte od podmiotów prowadzących działalność gospodarczą, rozliczających się w oparciu o metodę VAT marża, opisaną w art. 120 ust. 10 i 11 ustawy VAT, Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia opisanego w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT...
5. W razie odpowiedzi negatywnej na pytanie zawarte w punkcie 4, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie, że Spółce służy prawo do opodatkowania samej marży, zgodnie z art. 120 ust. 4 ustawy o VAT.
6. Czy sprzedając dzieła sztuki nabyte od podmiotów prowadzących działalność gospodarczą, naliczających podatek VAT stawką obniżoną 7% lub 8% - w stosunku do którego to podatku Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego — Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia opisanego w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT...
7. W razie odpowiedzi negatywnej na pytanie zawarte w punkcie 6, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie, że Spółce służy prawo do opodatkowania samej marży, zgodnie z art. 120 ust. 4 ustawy o VAT oraz że marża ta winna zostać opodatkowana stawką 23%.
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy dzieła sztuki, których jest posiadaczem ponad pół roku, mieszczą w definicji towarów używanych opisanej w art. 43 ust. 2 ustawy o VAT. W myśl tego przepisu, przez towary używane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się ruchomości, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel. Nie ulega wątpliwości, że Wnioskodawca nabywając własność ww. dzieł sztuki, uzyskał prawo do rozporządzania tymi towarami jak właściciel. Posiadał również te przedmioty dłużej niż pół roku, zwykle ok. 3-4 lat. Odnosząc się do kwestii używania tych przedmiotów przez Wnioskodawcę wskazać należy, iż używanie dzieł sztuki, ze względu na specyfikę tych przedmiotów, nie może być dokonywane w każdym aspekcie tego pojęcia. Sposób używania dzieł sztuki szczegółowo scharakteryzował Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 29 kwietnia 2011 r. (sygn. I FSK 654/10).

Zdaniem tego Sądu, dziel sztuki nie trzeba nawet fizycznie posiadać w rozpatrywanej przez NSA sprawie dzieła sztuki były przechowywane nie u podatnika, a w Muzeum Narodowym. NSA zauważył bowiem, że całkowicie odmiennie niż w języku potocznym należy interpretować pojęcie „używanie” w znaczeniu użytym przez ustawodawcę w art. 43 ust. 2 ustawy o VAT w odniesieniu do dzieł sztuki. Nie można tego czynić w sposób dosłowny, leksykalny kolekcja dzieł sztuki nigdy nie jest tak „używana”. Błędnym byłoby również przyjęcie, że używanie tych specyficznych towarów polega na tym, że dzieła sztuki powinny być eksponowane w siedzibie podatnika. Taka zawężająca wykładnia jest nie do zaakceptowania, gdyż nie znajduje ona odzwierciedlenia w normach prawnych. Nie uwzględnia ona także specyfiki prezentacji i kolekcjonowania dzieł sztuki o dużej wartości artystycznej i materialnej. Należy bowiem podkreślić, że kolekcja obrazów i innych dzieł sztuki może być używana w zróżnicowany sposób. Nie tylko poprzez eksponowanie w siedzibie spółki. „Używaniem” kolekcji zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego będzie również przechowywanie jej w magazynach spółki. Także oddanie w depozyt Muzeum Narodowemu nie będzie wyzbyciem się przez podatnika „używania” kolekcji. NSA zaznaczył, iż w odniesieniu do dzieł sztuki, zwłaszcza dużej wartości częstą formą ich dysponowania jest również powierzanie wyspecjalizowanym jednostkom kultury, takim jak muzea, czy galerie sztuki. W ten sposób istnieje możliwość udostępniania tych dzieł szerszej grupie społeczeństwa. Jednocześnie podatnik ma zwiększoną pewność w zakresie bezpieczeństwa tej kolekcji przed zniszczeniem lub kradzieżą oraz fachową pomoc konserwatorów sztuki. O takim zadysponowaniu zadecydować mogą również warunki lokalowe spółki. Według tego sądu przez „używanie” w znaczeniu art. 43 ust. 2 ustawy o VAT należy rozumieć także przechowywanie kolekcji dziel sztuki w sejfie bankowym.

Chociaż cześć dziel sztuki stanowiących własność Wnioskodawcy znajdowało się w jego siedzibie, a część w depozycie, to w stosunku do wszystkich przyjąć należy, że stanowią one towary używane w rozumieniu art. 43 ust. 2 ustawy o VAT.

Ad. 2

Jeśli Wnioskodawca sprzeda dzieła sztuki nabyte od osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej, to ma prawo skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT, opisanego w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Zgodnie z obecnie obowiązującymi przepisami, ustawodawca w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT zwolnił od tego podatku dostawę towarów używanych, pod warunkiem że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jak już wykazano w punkcie pierwszym, wszystkie dzieła sztuki nabyte przez Wnioskodawcę stanowią towary używane. Do wykazania pozostaje zatem przesłanka braku możliwości prawnej obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jeśli by przyjąć koncepcję, że Wnioskodawca aby skorzystać ze zwolnienia, musi uprzednio nabyć towar wraz ze wskazaną na fakturze kwotą podatku należnego, to eliminujemy z tego kręgu wszystkie towary, od których podatek został odprowadzony, ale w trakcie obrotu nimi znalazły się one w rękach podmiotu nie będącego podatnikiem VAT. Zdaniem T. Michalika, wyrażonym w komentarzu do ustawy o VAT (T. Michalik, VAT, Komentarz. Wyd. 8, Warszawa 2012), głównym celem omawianego zwolnienia jest umożliwienie sprzedaży bez podatku, towarów, w odniesieniu do których ekonomiczny (czyli niekoniecznie udokumentowany fakturą) ciężar podatku został poniesiony przez podatnika, który nie mógł odliczyć podatku zapłaconego przy ich nabyciu względnie imporcie”. Przykładowo, osoba fizyczna, nie prowadząca działalności gospodarczej przy nabyciu dzieł sztuki, działając jako ich ostateczny konsument nie mogła odliczyć podatku VAT naliczonego przy nabyciu tych dóbr. Siłą rzeczy, sprzedając te dobra dalej, oprócz podatku od czynności cywilnoprawnych, w cenie zawrze również podatek VAT, który wcześniej sama uiściła. Tym samym, kupujący Wnioskodawca faktycznie zapłaci oba podatki, formalnie zaś tylko PCC.

Wnioskodawca, który zakupi dzieła sztuki u takiej osoby, a następnie w dalekiej przyszłości być może będzie chciał je sprzedać, nie może dokonać obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Mimo, iż Wnioskodawca w tym wypadku poniósł ekonomiczny ciężar podatku, jego kwota nie znajdzie się na umowie z osobą fizyczną, która to formalnie jest nim obciążona.

Zdaniem Wnioskodawcy, „nie przysługuje dokonującemu dostawy towarów używanych prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego” (w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT), nie tylko gdy kwota podatku naliczonego znajduje się na fakturze otrzymanej przez Wnioskodawcę od pierwotnego zbywcy.

Powyższe stanowisko potwierdza wspomniane wyżej orzeczenie NSA z 29 kwietnia 2011 r. (sygn. I FSK 654/10). Zdaniem tego sądu bowiem podatnikowi nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, chociaż pierwotny zbywca (sprzedaż w 1991 r.) nie wykazał nigdy podatku naliczonego. W 1991 r. ustawodawca bowiem jeszcze w ogóle nie wprowadził podatku od towarów i usług. Pierwotny zbywca zatem nie miał możliwości prawnej wykazania podatku naliczonego, a mimo to NSA uznał, że podatnikowi który nabył przedmiotowe dzieła sztuki, a następnie, już pod rządami nowej ustawy o VAT zamierza dokonać ich zbycia, przysługuje zwolnienie opisane w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Na potwierdzenie należy przytoczyć także interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 23 sierpnia 2011 r. (sygn. IPTPP2/443-158/l1-4/JN), w której organ podatkowy uznał, że podatnik nie miał prawa do obniżenia podatku należnego, w rozumieniu w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, gdyż w czasie w którym zakupił towar (ciągnik), był jeszcze rolnikiem ryczałtowym, a co za tym idzie przy jego zakupie nie miał prawa do odliczenia podatku VAT. W opinii Dyrektora należy stwierdzić, że przy dostawie przedmiotowego ciągnika rolniczego ma zastosowanie zwolnienie od podatku VAT określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, gdyż jak wskazał Wnioskodawca przy jego zakupie nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz został spełniony warunek, używania ciągnika przez co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania nim jak właściciel, co pozwala zakwalifikować ciągnik jako towar używany (...)”.

Skoro według organów, brak prawnej możliwości odliczenia podatku naliczonego przez nabywcę - z powodu braku podmiotowości w podatku VAT tego nabywcy upoważnia go do późniejszego zwolnienia z tego podatku, to również brak prawnej możliwości odliczenia podatku naliczonego przez nabywcę - z powodu braku podmiotowości w podatku VAT zbywcy - daje takie prawo.

Powyższą interpretację tego przepisu, w zakresie uprawnienia Wnioskodawcy do skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, w przypadku gdy pierwotny zbywca nie miał podmiotowości w podatku VAT (np. dlatego, iż był osobą fizyczną nie prowadzącą działalności gospodarczej) potwierdza Mariusz Pogoński w artykule aktualizowanym 2 lipca 2012 r. „Dostawa samochodów osobowych jako towarów używanych” zamieszczonym w serwisie prawniczym „Lex Polonica” pod nr 3112619. Odnosząc się do treści art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT upoważniającego do skorzystania ze zwolnienia, jedynie gdy dokonującemu dostawy towarów używanych nie przysługiwało „prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego”, stwierdza, iż „chodzi tu o całkowity i istniejący od chwili nabycia brak prawa do odliczenia”. „Podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku przede wszystkim wówczas, gdy nabyty towar nie służy wykonywaniu czynności opodatkowanych, a np. zwolnionych z podatku. Brak prawa do odliczenia będzie miał miejsce także wówczas, gdy towar został nabyty w ogóle bez podatku naliczonego (np. jego wcześniejsza dostawa także objęta była zwolnieniem, zbywcą towaru był podmiot niebędący podatnikiem VAT albo też towar został nabyty przed wejściem w życie ustawy o VAT z 1993r.)” podsumowuje M. Pogoński.

Również z racjonalnego punktu widzenia, niesprawiedliwym byłoby każdorazowe naliczanie podatku VAT od towarów używanych, ilekroć wcześniej znalazły się one w posiadaniu tzw. „ostatecznego” konsumenta.

Kończąc ten wątek wskazać warto na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z 13 października 2006 r. (I SA/Lu 305/08). Sąd ten uznał, że podatnikowi „nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony”, z uwagi na fakt iż towary znajdujące się w jego posiadaniu ciągniki - zostały nabyte na podstawie faktury VAT, w której podatek VAT nie występował (towary te objęte były stawką 0%). Zdaniem sądu „opodatkowanie i podatek należny występują wtedy, gdy podatnikowi zapewniono prawo do obniżenia podatku należnego”. Ponieważ kwota podatku naliczonego była równa 0, to podatnik nie miał możliwości obniżenia podatku należnego. Analogicznie, przyjąć należy, iż jeśli kwota podatku naliczonego nie była w ogóle wskazana, to również podatnik nie miał możliwości obniżenia podatku należnego.

Także więc w przedmiotowym stanie faktycznym Wnioskodawca nie będzie mieć możliwości obniżenia podatku należnego od sprzedaży o kwotę podatku naliczonego przy zakupie, gdyż ten ostatni w ogóle nie wystąpił. Tym samym Wnioskodawcy nie zapewniono prawa do obniżenia podatku należnego, a zatem przyjmować należy, iż przysługuje mu zwolnienie opisane w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Ad. 3

W razie uznania przez tutejszy organ, że stanowisko przedstawione przez Wnioskodawcę w punkcie 2 jest nieprawidłowe i przyjęcie, iż dzieła sztuki zostały nabyte przez Wnioskodawcę dla celów prowadzonej działalności, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie, że Spółce służy prawo do skorzystania z opodatkowania marży, zgodnie z art. 120 ust. 4 ustawy o VAT. Z przepisu tego wynika bowiem, że w przypadku podatnika wykonującego czynności polegające na dostawie towarów używanych, dzieł sztuki (co zwalnia z udowadniania, iż są to jednocześnie towary używane), przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego podatnika dla celów prowadzonej działalności lub importowanych w celu odprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między całkowitą kwotą, którą ma zapłacić nabywca towaru, a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku.

Jednocześnie art. 120 ust. 10 ustawy o VAT wskazuje, że przepisy ust. 4 i 5 dotyczą dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków, które podatnik nabył m.in. od osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, niebędącej podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, lub niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej. Bez wątpienia odnosi się on do osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej w ogóle.

Ad. 4

Sprzedając dzieła sztuki nabyte od podmiotów prowadzących działalność gospodarczą, rozliczających się w oparciu o metodę VAT marża, opisaną w art. 120 ust. 10 i 11 ustawy VAT, w opinii Wnioskodawcy, jest on uprawniony do korzystania ze zwolnienia opisanego w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Zgodnie z przepisem art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, dostawa towarów używanych jest zwolniona od opodatkowania, pod warunkiem że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W punkcie pierwszym niniejszego wniosku wykazano, że wszystkie dzieła sztuki nabyte przez Wnioskodawcę stanowią towary używane. Do udowodnienia pozostaje zatem, czy Wnioskodawca spełnia warunek braku możliwości prawnej obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zdaniem Wnioskodawcy, jeśli pierwotny zbywca, sprzedając dzieła sztuki opodatkował jedynie samą marżę, to Wnioskodawca nie miał prawa „do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego”. Ponadto Wnioskodawca „poniósł ekonomiczny ciężar tego podatku”, co zdaniem wspomnianego wcześniej T. Michalika, samo w sobie jest już przyczyną, dla której ma prawo korzystać ze zwolnienia opisanego w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Pierwotny zbywca miał prawo opodatkować jedynie marżę uzyskaną ze sprzedaży dzieł sztuki, o ile spełnione zostały przesłanki z art. 120 ust. 10 i 11 ustawy VAT. Opodatkowanie marży oznacza opodatkowanie różnicy między całkowitą kwotą, którą ma zapłacić nabywca towaru a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku. Opodatkowanie samej marży spełnia ogólne zasady stosowania podatku VAT. Z punktu widzenia zbywcy rozliczającego się w oparciu o metodę opodatkowania samej marży, cały czas bowiem obciążona tym podatkiem jest wartość dodana.

Z perspektywy nabywcy dzieł sztuki Wnioskodawcy, opodatkowanie samej marży skutkuje tym, że na fakturze którą otrzymuje nie pojawia się podatek VAT naliczony. Niemniej jednak, bez wątpienia podatek VAT został naliczony i został nim obciążony Wnioskodawca.

W momencie dokonania sprzedaży na rzecz Wnioskodawcy, siłą rzeczy nie przysługiwało mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Co więcej, podatek należny, który Wnioskodawca wykazałby na fakturze sprzedaży musiałby być odprowadzony od całej wartości dzieła sztuki - łącznie z wcześniej naliczonym podatkiem VAT. Tym samym doszłoby do częściowego podwójnego opodatkowania.

Aby zapobiec takiemu podwójnemu opodatkowaniu towaru, ustawodawca przewidział dwie możliwości:

1. ponowne opodatkowanie samej marży na podstawie art. 120 ust. 10 pkt 3 ustawy o VAT, z którego skorzystać mogą podmioty zajmujące się działalnością gospodarczą polegającą na zakupie towarów używanych/dzieł sztuki w celu ich dalszej odsprzedaży;
2. zwolnienie spod opodatkowania podatkiem VAT - na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT - z którego skorzystać mogą podmioty dokonujące okazjonalnie sprzedaży towarów używanych.
   
   

Na powyższy rozdział wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w wyroku z 15 marca 2001 r. (sygn. I SA/Ke 3641/06). W sprawie będącej przedmiotem rozważań Sądu, podatniczka - zajmująca się zawodowo działalnością gospodarczą w zakresie sprzedaży detalicznej i hurtowej pojazdów mechanicznych, transportu ciężarowego oraz ich eksportu i importu dokonała zakupu samochodu w oparciu o „fakturę VAT marża”. Pojazd ten zakupiła, jako „towar używany” w celu dalszej odsprzedaży. Jednocześnie sama nie używała go dłużej niż pół roku. Jak wskazał Sąd, fakt ten eliminował możliwość uznania towaru za używany w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Ponadto, aby być objętym zakresem hipotezy przepisu zawartego w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, podatniczka musiałaby dokonywać czynności sprzedaży pojazdów okazjonalnie, tymczasem sprzedaż ta dotyczyła czynności opodatkowanych. W związku z tym, w sprawie będącej przedmiotem rozważań WSA, zastosowanie winny znaleźć przepisy o opodatkowaniu marży. Zdaniem WSA, w myśl art. 120 ust. 4 ustawy o VAT, „w przypadku podatnika wykonującego czynności polegające na dostawie towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków przez tego podatnika dla celów prowadzonej działalności gospodarczej lub importowanych W celu odsprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest stanowiąca różnicę między całkowitą kwotą, którą ma zapłacić nabywca towaru, a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku”. „W tej sytuacji organy podatkowe zasadnie przyjęły, iż sprzedaż pojazdu, jako towaru używanego w rozumieniu art. 120 ust. 1 pkt 4 VATU, powinna zostać dokonana z zastosowaniem szczególnych procedur określonych w tym artykule, w tzw. systemie marży przewidzianym dla towarów używanych” - podsumował Sąd.

W przeciwieństwie do wspomnianej podatniczki, Wnioskodawca nie zajmuje się zawodowo sprzedażą towarów używanych, dokonuje natomiast okazjonalnej sprzedaży towarów używanych. Również przedmiotowe dzieła sztuki spełniają warunki, do uznania ich za towary używane. Wnioskodawca ma zatem prawo skorzystać ze zwolnienia opisanego w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Podobne stanowisko w zakresie alternatywnego korzystania ze zwolnienia od opodatkowania i opodatkowania samej marży, w odniesieniu do towarów używanych, wyraził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 21 grudnia 2010 r. (sygn. I FSK 117/10). NSA stwierdził mianowicie, iż „w przypadku samochodów osobowych zwolnienie jest możliwe jedynie wtedy, gdy właściciel korzysta z ww. towarów dla potrzeb własnego przedsiębiorstwa. O tym może świadczyć wyraźne przyporządkowanie takiego towaru do działalności np. poprzez fakt wpisu do ewidencji środków trwałych. Jednakże nie może to dotyczyć sytuacji, w których towary te stanowią przedmiot działalności podatnika, czyli są towarami handlowymi”. Uznał ponadto, iż nie można przyjąć, że Skarżącemu przysługiwało prawo do skorzystania ze zwolnienia zawartego we wspomnianym przepisie (art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT przypis Strony), które nie dotyczy towarów handlowych.”

W stanie faktycznym przedstawionym w niniejszym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, spełnione będą wszystkie przesłanki uprawniające do skorzystania ze zwolnienia opisanego w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT. Nie jest możliwe bowiem opodatkowanie transakcji w oparciu o „fakturę VAT marża”, m.in. dlatego, iż:

1. dzieła sztuki nie zostały zakupione „dla celów prowadzonej działalności” ani nie były importowane „w celu odprzedaży”, tym samym nie spełniają przesłanek określonych w art. 120 ust. 4 ustawy o VAT,
2. dzieła sztuki nie były w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy towarami handlowymi,
3. Wnioskodawca dokonuje okazjonalnej sprzedaży towarów używanych wspomnianych dzieł sztuki,
4. Wnioskodawca korzystał z zakupionych dzieł sztuki dla potrzeb własnego przedsiębiorstwa”.
   
   

Ad. 5

W razie przyjęcia przez tutejszy organ, że stanowisko przedstawione przez Wnioskodawcę w punkcie 4 jest nieprawidłowe tzn. zdaniem organu dzieła sztuki zostały zakupione „dla celów prowadzonej działalności”, Wnioskodawca nie korzystał z zakupionych dzieł sztuki „dla potrzeb własnego przedsiębiorstwa”, są one natomiast towarami handlowymi, a Wnioskodawca nie może dokonać ich wyłącznie okazjonalnej sprzedaży - zdaniem Wnioskodawcy, służy mu prawo do skorzystania z opodatkowania marży, zgodnie z art. 120 ust. 4 ustawy o VAT. Opodatkowanie marży jest bowiem drugim - obok zwolnienia opisanego w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT - sposobem ograniczenia podwójnego opodatkowania.

Do opodatkowania marży nie jest wymagalne, aby dzieła sztuki należące do Wnioskodawcy stanowiły towary używane, gdyż przepisy dotyczące marży pozwalają na opodatkowanie nią dzieł sztuki, jako takich.

Ponadto, przepisy dotyczące marży - w odróżnienia od przepisów dotyczących zwolnienia opisanego w art 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT - stawiają wymóg, aby celem nabycia dzieł sztuki, było „prowadzenie działalności lub import w celu odprzedaży”.

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle wyroku NSA z 21 grudnia 2010 r. (sygn. I FSK 117/10) oraz wyroku WSA z 15 marca 2007 r. (sygn. I SA/Ke 364/06), ww. przepisy ustawy o VAT należy interpretować w ten sposób, że dzieła sztuki, stanowiące jednocześnie towary używane, których zakup opodatkowany był w oparciu o marżę, w przypadku ich dalszej odsprzedaży:

1. są zwolnione, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT o ile celem nabycia dzieł sztuki, nie było „prowadzenie działalności lub import w celu odprzedaży”,
2. są opodatkowane w oparciu o marżę, na podstawie art. 120 ust. 4 ustawy o VAT o ile celem nabycia dzieł sztuki, było prowadzenie działalności lub import w celu odprzedaży”.
   
   

Ad. 6

Wnioskodawca nabył od podmiotów prowadzących działalność gospodarczą, naliczających podatek VAT stawką obniżoną 7% lub 8%. Przedmiot działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę stanowi świadczenie usług doradczych w zakresie inwestowania w dzieła sztuki. Wobec braku związku przedmiotu opodatkowania z przedmiotem działalności gospodarczej, zdaniem Wnioskodawcy, nie przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur otrzymanych od zbywców przedmiotowych dzieł sztuki. Mając powyższe na względzie, w przypadku ich zbycia, przysługuje Wnioskodawcy prawo do zwolnienia od opodatkowania opisane w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Warunkiem skorzystania ze zwolnienia od podatku określonego w art. 43 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy jest bowiem to, że dokonującemu dostawy towarów używanych nie przysługiwało, w stosunku do tych towarów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w momencie nabycia tego towaru.

Podatnik nie ma w świetle obowiązujących przepisów, prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w momencie zakupu towaru, m.in w sytuacjach wskazanych w art. 86 i 88 ustawy o podatku od towarów i usług, na co wyraźnie wskazuje Postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Nysie z 25 września 2007 r., sygn. PP/44317/07/HM.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Pojęcie podatnika w ww. ustawie zostało zdefiniowane w art. 15 ust. 1, zgodnie z którym podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Przy czym pojęcie działalności gospodarczej obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy o VAT). Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, w interpretacji z 8 września 2009 r. (sygn. IPPP2/443-835/09-2/AS) uznał, że o wykorzystaniu dzieł sztuki w zakresie wykonywania działalności gospodarczej można mówić, o ile celem ich nabycia było rozpoczęcie działalności w zakresie handlu dziełami sztuki”. „Wnioskodawca nie prowadzi, ani nie prowadził działalności w zakresie handlu dziełami sztuki, zaś celem nabycia poszczególnych obrazów nie było na żadnym etapie tworzenia kolekcji rozpoczęcie działalności w zakresie handlu dziełami sztuki”, podsumował organ podatkowy, uznając tym samym, że w opisanej sytuacji wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku VAT W rozumieniu art. 15 ust. 2 tej ustawy. Powyższe oznacza, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika podatku od towarów i usług, a czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. W przypadku transakcji, w których podmiot nie działał jako podatnik, nie ma on prawa odliczenia podatku naliczonego od zakupu, ani obowiązku naliczenia w przypadku sprzedaży. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o podatku od towarów i usług.

Ponieważ w przedmiotowym stanie faktycznym żaden z tych warunków nie został spełniony, to zgodnie z art. 86 ustawy o VAT, w momencie zakupu dzieł sztuki (stanowiących jednocześnie towary używane) Wnioskodawca nie miał prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony. Zgodnie zatem z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, w razie ich sprzedaży, przysługuje mu zwolnienie od ich opodatkowania.

Ad. 7

W razie przyjęcia przez tutejszy organ, że stanowisko przedstawiona przez Wnioskodawcę w punkcie 6 jest nieprawidłowe tzn. nabycie dzieł sztuki było związane z przedmiotem działalności gospodarczej wykonywanej przez Wnioskodawcę a na etapie tworzenia kolekcji ustalić można byto zamiar rozpoczęcia działalności w zakresie handlu dziełami sztuki, przyjąć należy iż Wnioskodawca ma możliwość opodatkowania samej marży związanej ze sprzedażą dzieł sztuki.

Przepis dotyczący opodatkowania marży - art. 120 ust. 4 ustawy o VAT stawia bowiem wymóg, aby celem nabycia dzieł sztuki, było prowadzenie działalności lub import w celu odprzedaży”. Ponadto, oczywistym jest, że dzieła sztuki muszą się mieścić w ich legalnej definicji, zawartej w art. 120 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Wnioskodawca podtrzymuje tu swój pogląd, opisany w punkcie 5 niniejszego wniosku, iż przepisy ustawy o VAT należy interpretować w ten sposób, że dzieła sztuki, stanowiące jednocześnie towary używane, których zakup był opodatkowany, lecz Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, w przypadku ich dalszej odsprzedaży:

1. są zwolnione, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT - o ile celem nabycia dzieł sztuki, nie było „prowadzenie działalności lub import w celu odprzedaży”,
2. są opodatkowane w oparciu o marżę, na podstawie art. 120 ust. 4 ustawy o VAT - o ile celem nabycia dzieł sztuki, było prowadzenie działalności lub import w celu odprzedaży.
   
   

Przy tym, jeżeli zastosowanie znajdą przepisy o opodatkowaniu marży, to winna być ona opodatkowana według stawki podstawowej - 23 %.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe w zakresie pytań nr 1, 2 i 4 oraz za nieprawidłowe w zakresie pytania nr 6 i 7.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054) opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Przez towary używane, o których mowa w art. 43. ust. 1 pkt 2, rozumie się ruchomości, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel (art. 43 ust. 2 ustawy).

Uwzględniając treść powołanych przepisów prawnych stwierdzić należy, iż sprzedaż towarów używanych podlega zwolnieniu od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 w związku z ust. 2 ustawy, przy spełnieniu jednakże obligatoryjnych przesłanek. Przepisy wymagają, by w związku z ich nabyciem nie przysługiwało podatnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, oraz by podatnik używał te towary co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania nimi jak właściciel.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług polegającą na świadczeniu usług doradczych w zakresie inwestowania w dzieła sztuki. Jednocześnie począwszy od roku 2008, Wnioskodawca tworzył kolekcję dzieł sztuki z przeznaczeniem inwestycyjnym. Nabyte przedmioty są ważnym elementem dekoracyjnym siedziby Wnioskodawcy i nadają mu prestiż. Niektóre zostały wypożyczone jako depozyty do muzeów. Dzieła te zostały nabyte:

1. od osób prywatnych, nieprowadzących działalności gospodarczej,
2. od podmiotów prowadzących działalność gospodarczą, rozliczających się ze sprzedaży dzieł sztuki w oparciu o metodę VAT marża, opisaną w art. 120 ust. 10 i 11 ustawy VAT,
3. od podmiotów prowadzących działalność gospodarczą, które sprzedawały wspomniane wyżej dzieła sztuki ze stawką podatku VAT 7%.
   
   

Wszystkie dzieła sztuki znajdują się w posiadaniu Wnioskodawcy min. 3-4 lata. Wnioskodawca planuje w najbliższym czasie sprzedać niektóre z posiadanych dzieł sztuki, realizując cel inwestycyjny (osiągnięcia zysku z inwestycji). Prawdopodobnie sprzedaż ta nie zostanie dokonana w ramach jednej transakcji. Wnioskodawca podkreśla, iż handel dziełami sztuki nie mieści się w przedmiocie jego działalności wykazanej w KRS.

Dla prawidłowego rozpoznania sprawy, istotnym jest ustalenie czy zakupione przez Wnioskodawcę dzieła sztuki mogą być traktowane jako towary używane wykorzystywane w działalności Wnioskodawcy oraz czy Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w przypadku gdy nabycie dzieł sztuki zostało potwierdzone fakturą VAT z wykazanym podatkiem.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji towaru używanego. Według Słownika języka polskiego przez „używanie” należy rozumieć: posługiwanie się, wykorzystywanie czegoś w charakterze narzędzia. Jednakże ta definicja nie może mieć zastosowania w przedmiotowej sprawie ze względu na specyfikę prowadzonej działalności. Należy zatem uznać, ze skoro Wnioskodawca dokonał zakupu dzieł sztuki na cele działalności gospodarczej traktując ich zakup jako długoterminową inwestycję, która do momentu realizacji służyła Wnioskodawcy jako element dekoracyjny Jego siedziby, dzieła te można traktować jako towary używane, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Odnośnie prawa do odliczenia podatku, zauważyć należy, że w przypadku gdy dzieła sztuki zostały nabyte od osób prywatnych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz od podmiotów prowadzących działalność gospodarczą, rozliczających się ze sprzedaży dzieł sztuki w oparciu o metodę VAT marża, opisaną w art. 120 ust. 10 i 11 ustawy VAT, podatnikowi nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT ponieważ podatek taki przy nabyciu w ogóle nie wystąpił.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że w sytuacji gdy Spółka nabyła dzieła sztuki od osób prywatnych, nieprowadzących działalności gospodarczej oraz od podmiotów prowadzących działalność gospodarczą, rozliczających się ze sprzedaży dzieł sztuki w oparciu o metodę VAT marża, opisaną w art. 120 ust. 10 i 11 ustawy VAT, Spółce przy sprzedaży dzieł sztuki przysługiwać będzie zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Spełnione są bowiem dwa warunki uprawniające Spółkę do zastosowania zwolnienia na podstawie tego przepisu: towary są towarami używanymi i Spółce nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT przy ich nabyciu.

Zatem za prawidłowe należało uznać stanowisko Spółki w zakresie pytań: nr 1, nr 2, nr 4, stwierdzające, że sprzedawane dzieła sztuki są towarami używanymi, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, i w przypadku, gdy ich zakup nastąpił od osób prywatnych, nieprowadzących działalności gospodarczej oraz od podmiotów prowadzących działalność gospodarczą, rozliczających się ze sprzedaży dzieł sztuki w oparciu o metodę VAT marża, opisaną w art. 120 ust. 10 i 11 ustawy VAT, Wnioskodawcy przy ich sprzedaży przysługuje prawo do zastosowania zwolnienia od podatku.

Natomiast, w przypadku sprzedaży dzieł sztuki nabytych uprzednio od podmiotów prowadzących działalność gospodarczą, które sprzedawały wspomniane wyżej dzieła sztuki ze stawką podatku VAT w wysokości 7% lub 8%, przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy nie będzie miał zastosowania. Z wniosku wynika, że Spółka prowadzi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług doradczych w zakresie inwestowania w dzieła sztuki. Działalność ta podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Nabyte dzieła sztuki stanowią ważny element dekoracyjny siedziby Wnioskodawcy i nadają mu prestiż. Niektóre zostały wypożyczone jako depozyty do muzeów. Ponadto Wnioskodawca wskazał, że wszystkie dzieła sztuki (ok. 50 pozycji), zostały zaklasyfikowane przez Wnioskodawcę do inwestycji długoterminowych. Wnioskodawca planuje w najbliższym czasie sprzedać niektóre z posiadanych dzieł sztuki, realizując cel inwestycyjny (osiągnięcia zysku z inwestycji).

W tym miejscu nadmienić należy, że prawo do odliczenia podatku VAT stanowi integralną część mechanizmu podatku VAT i co do zasady nie podlega ograniczeniu. System odliczeń ma bowiem na celu całkowite uwolnienie przedsiębiorcy od ciężaru podatku VAT należnego lub zapłaconego w ramach jego całej działalności gospodarczej. Wspólny system podatku VAT gwarantuje w ten sposób w zakresie ciężaru podatku neutralność wszystkich rodzajów działalności gospodarczej – niezależnie od jej celu i wyników – pod warunkiem że co do zasady ona sama podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Zatem w myśl zasady neutralności podatku VAT należy uznać, że Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT z faktury dokumentującej nabycie dzieł sztuki z wykazanym na niej podatkiem VAT, w związku z wykorzystaniem tych dzieł do czynności opodatkowanej. Prawo to przysługuje na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy. Stosownie bowiem do art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług (art. 86 ust. 2). Powyższe powoduje, że przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy nie będzie miał w tym przypadku zastosowania. Z punktu widzenia bowiem art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, istotne jest czy podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, przy czym chodzi tu o faktyczny brak takiego prawa, a nie o rezygnację z tego prawa.

Zatem stanowisko Spółki w zakresie pytania nr 6 należało uznać za nieprawidłowe.

W myśl art. 120 ust. 4 ustawy, w przypadku podatnika wykonującego czynności polegające na dostawie towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego podatnika dla celów prowadzonej działalności lub importowanych w celu odprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między całkowitą kwotą, którą ma zapłacić nabywca towaru, a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku.

Stosownie do art. 120 ust. 10 ustawy, przepisy ust. 4 i 5 dotyczą dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków, które podatnik nabył od:

1. osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, niebędącej podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej;
2. podatników, o których mowa w art. 15, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
3. podatników, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana zgodnie z ust. 4 i 5;
4. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
5. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w ust. 4 i 5, a nabywca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach.
   
   

Zgodnie zaś z ust. 11 tegoż artykułu, przepisy ust. 4 i 5 mogą mieć również zastosowanie do dostawy:

1. dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków uprzednio importowanych przez podatnika, o którym mowa w ust. 4 i 5;
2. dzieł sztuki nabytych od ich twórców lub spadkobierców twórców;
3. dzieł sztuki nabytych od podatnika, o którym mowa w art. 15, innego niż wymieniony w ust. 4 i 5, które podlegały opodatkowaniu podatkiem według stawki 7%.
   
   

Przepis ust. 11 stosuje się w przypadku, gdy podatnik zawiadomił na piśmie naczelnika urzędu skarbowego o przyjętym sposobie opodatkowania zgodnie z ust. 4 i 5 przed dokonaniem dostawy. Zawiadomienie jest ważne przez okres 2 lat, licząc od końca miesiąca, w którym podatnik zawiadomił naczelnika urzędu skarbowego. Po tym okresie, jeżeli podatnik chce stosować procedurę polegającą na opodatkowaniu marży, musi ponownie złożyć to zawiadomienie. (art. 120 ust. 13 ustawy)

Z powyższego wynika, że przepisy art. 120 ust. 4, ust. 10 i ust. 11 ustawy uzależniają zastosowanie tej metody obliczenia podatku od tego, czy zakup towarów został dokonany w celach handlowych oraz od tego czy przy nabyciu przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT.

Wnioskodawca, wskazuje, że nie dokonywał zakupów dzieł sztuki do celów prowadzenia działalności przez co należałoby rozumieć działalność handlową (kupno towarów w celu dalszej odsprzedaży). Wnioskodawca podkreśla, iż handel dziełami sztuki nie mieści się w przedmiocie jego działalności wykazanej w KRS. Jednocześnie wykazanie przedmiotowych dzieł sztuki jako inwestycji długoterminowych wskazuje na to, iż Wnioskodawca zakupił je dla potrzeb własnego przedsiębiorstwa.

Mając powyższe na uwadze, stwierdzić należy, że w tak opisanym zdarzeniu przyszłym, Spółka nie ma prawa do zastosowania metody VAT marża przy sprzedaży dzieł sztuki. Wobec tego dostawa przedmiotowych dzieł sztuki winna podlegać opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Zatem stanowisko Spółki, dotyczące pytania nr 7, iż przy sprzedaży dzieł sztuki, nabytych uprzednio na podstawie faktury VAT zawierającej podatek w wysokości 7% lub 8%, ma Ona prawo zastosować metodę marży opodatkowanej stawką 23%, należało uznać za nieprawidłowe.

Ponieważ tut. Organ udzielił pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 2 i 4, pytania nr 3 i 5 stały się bezprzedmiotowe.

Interpretacja dotyczy przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w opisanym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płocku.