POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1, § 4 oraz art. 217 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 8 z 2005 r., poz. 60 ze zm: Dz. U. Nr 85 z 2005 r., poz. 727; Dz. U. Nr 86 z 2005 r., poz. 732; Dz. U. Nr 93 z 2004 r., poz. 894, Dz. U. Nr 143 z 2005 r., poz. 1199) po rozpatrzeniu wniosku Pana o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych otrzymanej zapomogi wypłaconej z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych na rehabilitację i leczenie niepełnosprawnej córki,

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Wejherowie

stwierdza, że

stanowisko przedstawione w tym wniosku jest nieprawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

UZASADNIENIE

Podatnik wskazuje, iż w bieżącym roku otrzymał jednorazową zapomogę z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych w wysokości 5.000 zł z tytułu długotrwałej choroby dziecka, na cele związane z rehabilitacją i leczeniem niepełnosprawnej córki.

W ocenie Podatnika, uzyskana kwota nie stanowi dochodu, w związku z tym nie powinien jej uwzględniać w zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu w roku podatkowym 2005.

W świetle przepisów art.9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 14 z 2000r., poz. 176 z późn. zmian.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52 i 52a oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. W przypadku, gdy podatnik uzyskuje dochody z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym roku jest suma dochodów ze wszystkich źródeł przychodów.

Zgodnie z obowiązującym przepisem art. 21 ust. 1 pkt 26 wolne od podatku dochodowego są zapomogi otrzymane w przypadku indywidualnych zdarzeń losowych, klęsk żywiołowych, długotrwałej choroby lub śmierci – do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł, z zastrzeżeniem pkt 40 i 79.

W związku z tym, przepisy ustawy precyzują, że ze zwolnienia od podatku korzysta tylko zapomoga wypłacona w związku z zaistnieniem określonych sytuacji, tj.:

• indywidualnego zdarzenia losowego, przez które należy rozumieć wszelkie zdarzenia, które są nieprzewidywalne, niemożliwe do uniknięcia nawet przy zachowaniu należytej staranności, jak np.: nieszczęśliwe wypadki powodujące uszczerbek na zdrowiu, kradzieże, włamania, itp.;
• klęski żywiołowej, czyli zdarzenia spowodowanego niszczycielskim działaniem sił przyrody, takie jak: powodzie, huragany, ulewne deszcze, uderzenia piorunów, gradobicia, itp.;
• długotrwałej choroby, czyli schorzenia, które z medycznego punktu widzenia określane jest jako choroba przewlekła;
• śmierci.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że podstawą wypłaty przez pracodawcę zapomogi była długotrwała choroba i rehabilitacja córki. Ustawodawca nie wskazuje w przepisie osoby, której zdarzenie stanowiło podstawę wypłaty zapomogi, osobie ubiegającej się o to świadczenie. W związku z tym, ze zwolnienia może korzystać każda zapomoga, która spełniać będzie ustalone kryteria przedmiotowo – kwotowe. Oznacza to, że do ustawowo określonej wysokości zwolniona od podatku jest również zapomoga wypłacona osobie, której zdarzenie nie dotyczy bezpośrednio, np. pracownikowi w związku z chorobą dziecka.

Podatnik wskazuje, iż otrzymał zapomogę w związku z długotrwałą chorobą córki w wysokości 5.000 zł, tj. w wysokości przekraczającej kwotę 2.280 zł objętą zwolnieniem. W tym stanie faktycznym kwota stanowiąca nadwyżkę w wysokości 2.720 zł podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Kwotę tę należy doliczyć do pozostałych dochodów osiągniętych w roku podatkowym i wykazać w zeznaniu rocznym za rok podatkowy, w którym zapomoga została wypłacona.

W tym stanie faktycznym i prawnym postanowiono jak w sentencji.