INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 749) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 27 lipca 2012r. (data wpływu 31 lipca 2012r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 października 2012r. (data wpływu 30 października 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania 8% stawki podatku VAT dla sprzedaży budynku razem z garażem znajdującym się w jego bryle i stanowiącym jedną całość (wraz z gruntem pod garażem) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 lipca 2012r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 24 października 2012r. (data wpływu 24 października 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej s prawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania 8% stawki podatku VAT dla sprzedaży budynku razem z garażem znajdującym się w jego bryle i stanowiącym jedną całość (wraz z gruntem pod garażem).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni jest deweloperem, prowadzi działalność gospodarczą w zakresie budowy i sprzedaży domów mieszkalnych. Aktualnie buduje domy w zabudowie szeregowej wraz z pomieszczeniami przynależnymi i garażami, stanowiącymi z budynkiem jedną bryłę. Każdy dom ma niezależne wejście z poziomu gruntu. Garaż jest nierozerwalnie związany z częścią domu i nie może funkcjonować jako samodzielny przedmiot obrotu, ponieważ nie jest możliwe jego nabycie i zbycie jako samodzielnego pomieszczenia. Garaż nie może być również przedmiotem odrębnej umowy sprzedaży. Jego sprzedaż jest czynnością pomocniczą niezbędną do wykonania czynności podstawowej, jaką jest sprzedaż powierzchni mieszkalnej. Każdy budynek co najmniej w połowie powierzchni całkowitej jest przeznaczony do celów mieszkalnych, zaś przeniesienie własności nastąpi za pomocą aktu notarialnego. Ww. domy są budowane na gruncie stanowiącym własność Wnioskodawczyni i nie przekraczają powierzchni użytkowej – 300 m².

Natomiast w piśmie z dnia 24 października 2012r. Wnioskodawczyni poinformowała, iż budynki w zabudowie szeregowej wraz z pomieszczeniami przynależnymi objęte są PKOB grupa 111 – klasa 1110. Każdy budynek mieszkalny wraz ze znajdującym się w jego bryle garażem, wyodrębniony w ramach zabudowy szeregowej, będzie objęty odrębną księga wieczystą. Sprzedaż każdego z budynków wraz z garażem będzie dokonywana na podstawie odrębnej umowy sprzedaży, a co za tym idzie na podstawie odrębnego aktu notarialnego sporządzonego dla każdego budynku wraz z przynależnym do niego garażem.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przy sprzedaży budynku razem ze znajdującym się w jego bryle i stanowiącym jedną całość z garażem (wraz z gruntem pod garażem) powinna mieć zastosowanie stawka 8% podatku VAT właściwa dla sprzedaży domu jednorodzinnego lub w zabudowie szeregowej...

Zdaniem Wnioskodawczyni, właściwą stawką podatku od towarów i usług jest stawka 8% obowiązująca dla całego budynku, gdyż garaż stanowi jego część składową. Wyżej wymieniona stawka jest jednolita i właściwa dla obiektów budownictwa mieszkaniowego, czyli obiektów, których zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych, co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana dla celów mieszkalnych. Zatem, wyłączenie spod tej stawki podatku VAT dotyczy tylko tych obiektów, które mogą stanowić samodzielną odrębność stosownie do wymogów ustawy o własności lokali.

Na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (tekst jednolity: Dz. U. 2011r. Nr 177, poz. 1054), dalej w tekście – ustawa o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT, podlega „odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.”

W myśl zaś art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez odpłatną dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Pojęcie „towary" określa art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, jako „rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii."

Co do zasady, stawka podatku na podstawie art. 41 ust. 1 wyżej omawianej ustawy wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 (w okresie przejściowym stawka podatku wynosi 23%). Ustawodawca przewiduje jednak opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi. Tak więc, zgodnie z zapisem art. 41 ust. 2 ustawy o VAT, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 121 art. 114 ust. 1 (w okresie przejściowym stawka podatku wynosi 8%). Ten sam artykuł w ust. 12 stanowi, że „stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.”

Pojęcie budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, reguluje art. 41 ust. 12a ustawy o VAT, na mocy którego są to obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1284 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, za wyjątkiem (ust. 12b):

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300m²;
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150m².
   
   

W myśl art. 41 ust. 12c ustawy o VAT, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej wyżej określone limity stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej. Jak wynika z przepisu art. 2 pkt 12 ustawy o VAT, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w PKOB w dziale 11.

Objaśnienia Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych definiują budynki mieszkalne jako obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przeciwnych przypadkach (mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana na cele mieszkalne) budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem.

Całkowita powierzchnia użytkowa budynku obejmuje całą powierzchnię budynku poza: powierzchnią elementów budowlanych m. in. podpór, kolumn, filarów, szybów, kominów; powierzchnią zajmowanych przez pomieszczenia techniczne instalacji ogólnobudowlanych; powierzchnią komunikacji, np. klatki schodowe, dźwigi, przenośniki.

Na część „mieszkaniową” budynku mieszkalnego składają się: pomieszczenia mieszkalne (kuchnie, pokoje wypoczynkowe, sypialnie), pomieszczenia pomocnicze, piwnice oraz pomieszczenia ogólnego użytkowania (np. wózkarnie, suszarnie itp.).

Zgodnie z art. 3 pkt 2a ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 243, poz. 1623 ze zm.) budynek mieszkalny jednorodzinny, to „budynek wolnostojący albo budynek w zabudowie bliźniaczej, szeregowej lub grupowej, służący zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, stanowiący konstrukcyjnie samodzielną całość, w którym dopuszcza się wydzielenie nie więcej niż dwóch lokali mieszkalnych albo jednego lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego o powierzchni całkowitej nieprzekraczającej 30% powierzchni całkowitej budynku.”

Ponadto, zgodnie z PKOB grupa 111 – klasa 1110 obejmuje budynki mieszkalne jednorodzinne, w tym samodzielne budynki oraz domy bliźniacze lub szeregowe, w których każde mieszkanie ma swoje własne wejście z poziomu gruntu.

Reasumując, w przypadku, gdy w bryle budynku mieszkalnego jednorodzinnego mieści się garaż, to mamy do czynienia z obiektem stanowiącym jeden niepodzielny budynek (jedną bryłę architektoniczną). Zatem, garaż (a także grunt znajdujący się pod nim) jest nierozerwalną częścią domu jednorodzinnego i nie może być przedmiotem odrębnego obrotu, gdyż nie jest możliwa jego sprzedaż jako samodzielnego pomieszczenia.

Wnioskodawczyni buduje na gruncie stanowiącym jej własność budynki jednorodzinne, szeregowe czy bliźniacze, których powierzchnia użytkowa nie przekracza 300m². W skład bryły budynku wchodzi pomieszczenie garażowe (wraz z gruntem pod nim), stanowiące nierozerwalną część domu jednorodzinnego nie mogące funkcjonować jako samodzielny przedmiot obrotu, gdyż nie jest możliwa jego sprzedaż jako samodzielnego pomieszczenia.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz przywołane powyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że dostawa budynków jednorodzinnych, o powierzchni użytkowej nieprzekraczającej 300m², w których bryle znajduje się garaż (wraz z gruntem znajdującym się pod nim), podlega opodatkowaniu 8% stawką podatku VAT.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawczyni przywołała interpretacje indywidualne:
interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 27 maja 2008r. IBPP2/443-184/08/JCi,

interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 25 maja 2010r. IBPP2/443-189/10/ICz,

interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 27 października 2010r. IBPP1/443-787/09/JL,

interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 14 maja 2009r. IBPP3/443-279/09-2/MM.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel /…/.

Natomiast pod pojęciem towarów rozumieć należy, stosownie do art. 2 pkt 6 tej ustawy, rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt zabudowany budynkiem spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Art. 41 ust. 1 ww. ustawy o VAT określa, że stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku.

Stosownie do przepisu art. 41 ust. 2 wskazanej ustawy o VAT, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

W myśl art. 146a pkt 1 i 2 ww. ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f:

• stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,
• stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy wynosi 8%.
  
  

Stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2 stosuje się – w myśl art. 41 ust. 12 ww. ustawy o VAT – do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

W myśl art. 41 ust. 12a ustawy, przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Natomiast, w myśl ust. 12b ww. art. 41, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, określonego w ust. 12a, nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300m²;
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150m².
   
   

Stosownie do art. 41 ust. 12c ww. ustawy, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Należy wskazać, iż obniżone stawki mają charakter wyjątkowy i winny mieć zastosowanie do towarów i usług wskazanych przez ustawodawcę w ustawie o podatku od towarów i usług lub w przepisach wykonawczych do tej ustawy.

Ustawodawca zatem wyraźnie wskazał, iż w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r. opodatkowaniu stawką w wysokości 8% podlega dostawa, budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja lub przebudowa obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, z wyłączeniem lokali użytkowych, a więc m. in. do budynków mieszkalnych stałego zamieszkania sklasyfikowanych w PKOB w dziale 11, przy uwzględnieniu kryterium powierzchni użytkowej, o którym mowa w art. 41 ust. 12b ustawy.

Przez obiekty budownictwa mieszkaniowego, w myśl art. 2 pkt 12 cyt. ustawy, rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Celem właściwego zdefiniowania pojęcia obiektu budownictwa mieszkaniowego i co się z tym wiąże, zastosowania odpowiedniej stawki podatkowej, niezbędnym jest uwzględnienie regulacji wynikających z przywołanego art. 2 pkt 12 ustawy o VAT.

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów, ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych. Dla celów VAT stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.), stanowiącej usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Wskazać należy, iż zgodnie z objaśnieniami wstępnymi Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych.

Ponadto, według podziału obiektów budowlanych na sekcje i działy w PKOB w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne, natomiast w dziale 12 budynki niemieszkalne.

Dział 11 PKOB obejmuje trzy grupy:

• Budynki mieszkalne jednorodzinne – 111,
• Budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe – 112,
• Budynki zbiorowego zamieszkania – 113.
  
  

Zgodnie z objaśnieniami Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych – budynki mieszkalne są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadkach, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem.

Całkowita powierzchnia użytkowa budynku obejmuje całą powierzchnię budynku z wyjątkiem:

• powierzchni elementów budowlanych m.in. podpór, kolumn, filarów, szybów, kominów;
• powierzchni zajmowanych przez pomieszczenia techniczne instalacji ogólnobudowlanych;
• powierzchni komunikacji, np. klatki schodowe, dźwigi, przenośniki.
  
  

Część mieszkaniowa budynku mieszkalnego obejmuje pomieszczenia mieszkalne (kuchnie, pokoje wypoczynkowe, sypialnie), pomieszczenia pomocnicze, piwnice oraz pomieszczenia ogólnego użytkowania (np. wózkarnie, suszarnie).

Natomiast z uregulowań zawartych w art. 3 pkt 1 lit. a i pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 243, poz. 1623 ze zm.), wynika, że pod pojęciem obiektu budowlanego rozumie się budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi. Budynkiem zaś jest taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Z kolei, przez budynek mieszkalny jednorodzinny, na podstawie art. 3 pkt 2a ustawy Prawo budowlane, należy rozumieć budynek wolno stojący albo budynek w zabudowie bliźniaczej, szeregowej lub grupowej, służący zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, stanowiący konstrukcyjnie samodzielną całość, w którym dopuszcza się wydzielenie nie więcej niż dwóch lokali mieszkalnych albo jednego lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego o powierzchni całkowitej nieprzekraczającej 30% powierzchni całkowitej budynku.

Wskazać również należy, iż stosownie do art. 47 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego (art. 47 § 2 k.c.).

Dodatkowo zaznacza się, iż zgodnie z art. 50 k.c., za część składową nieruchomości uważa się także prawa związane z jej własnością.

Wobec powyższego, zgodnie z PKOB grupa 111 – klasa 1110 obejmuje budynki mieszkalne jednorodzinne, w tym samodzielne budynki oraz domy bliźniacze lub szeregowe, w których każde mieszkanie ma swoje własne wejście z poziomu gruntu. Jeżeli więc w bryle budynku mieszkalnego jednorodzinnego mieści się garaż, to mamy do czynienia z obiektem stanowiącym jeden niepodzielny budynek (jedną bryłę architektoniczną). Zatem garaż taki jest nierozerwalną częścią domu jednorodzinnego i nie może być przedmiotem odrębnego obrotu, gdyż nie jest możliwa jego sprzedaż jako samodzielnego pomieszczenia.

Wskazać również należy, iż zgodnie z art. 29 ust. 5 ustawy o VAT, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle powołanych przepisów prawa, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Oznacza to, że do dostawy gruntu w takiej sytuacji stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale związanych z gruntem.

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, iż Wnioskodawczyni jest deweloperem, prowadzi działalność gospodarczą w zakresie budowy i sprzedaży domów mieszkalnych. Aktualnie buduje domy w zabudowie szeregowej wraz z pomieszczeniami przynależnymi i garażami, stanowiącymi z budynkiem jedną bryłę. Budynki w zabudowie szeregowej wraz z pomieszczeniami przynależnymi objęte są wg Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, grupą 111 – klasa 1110. Każdy budynek mieszkalny wraz ze znajdującym się w jego bryle garażem, wyodrębniony w ramach zabudowy szeregowej, będzie objęty odrębną księga wieczystą. Sprzedaż każdego z budynków wraz z garażem będzie dokonywana na podstawie odrębnej umowy sprzedaży, a co za tym idzie na podstawie odrębnego aktu notarialnego sporządzonego dla każdego budynku wraz z przynależnym do niego garażem.

Każdy dom ma niezależne wejście z poziomu gruntu. Garaż jest nierozerwalnie związany z częścią domu i nie może funkcjonować jako samodzielny przedmiot obrotu, ponieważ nie jest możliwe jego nabycie i zbycie jako samodzielnego pomieszczenia. Garaż nie może być również przedmiotem odrębnej umowy sprzedaży. Jego sprzedaż jest czynnością pomocniczą niezbędną do wykonania czynności podstawowej, jaką jest sprzedaż powierzchni mieszkalnej. Każdy budynek co najmniej w połowie powierzchni całkowitej jest przeznaczony do celów mieszkalnych, zaś przeniesienie własności nastąpi za pomocą aktu notarialnego. Ww. domy są budowane na gruncie stanowiącym własność Wnioskodawcy i nie przekraczają powierzchni użytkowej – 300m².

Z powołanych wyżej przepisów wynika, iż budynek razem ze znajdującym się w jego bryle i stanowiącym jedną całość z garażem, o którym mowa we wniosku zalicza się do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, określonego w art. 41 ust. 12a ustawy, z uwagi na fakt, iż jego powierzchnia użytkowa nie przekracza 300m². W konsekwencji, jeżeli w ramach jednej nieruchomości nastąpi sprzedaż budynku mieszkalnego jednorodzinnego w bryle którego jest garaż, to sprzedaż ta będzie miała charakter jednej transakcji i podlegać będzie opodatkowaniu według stawki właściwej dla przedmiotowego budynku.

W tym miejscu należy również wskazać, że chociaż garaż nie pełni funkcji mieszkaniowych, stanowi jednak składową część ww. budynku mieszkalnego i nie może być odrębnym przedmiotem sprzedaży.

Odnosząc zatem przedstawiony stan prawny do przedstawionego zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, iż skoro przedmiotem dostawy jest budynek mieszkalny jednorodzinny w zabudowie szeregowej, stanowiący jedną całość z garażem (jedną bryłę architektoniczną) wraz z gruntem pod garażem, to czynność ta podlega opodatkowaniu 8% stawką podatku VAT – w odniesieniu do całego przedmiotu sprzedaży, tj. budynku mieszkalnego jednorodzinnego (w tym znajdującego się w jego bryle garażu) w zabudowie szeregowej (PKOB 1110) wraz z gruntem, na podstawie art. 41 ust. 2 i ust. 12 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy o VAT w powiązaniu z art. 29 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto zauważa się, iż podana przez Wnioskodawczynię klasyfikacja budynku według PKOB, została potraktowana jako element przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, przy czym nie była ona przedmiotem oceny przez tut. organ pod kątem jej prawidłowości. Należy bowiem zauważyć, że tut. organ nie jest właściwy do weryfikacji poprawności dokonanej klasyfikacji sprzedawanego budynku według PKOB, gdyż zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje swoje towary i usługi według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych zainteresowany podmiot może zwrócić się o udzielenie informacji w tym zakresie do Urzędu Statystycznego w Łodzi. Tak więc to Wnioskodawczynię obciąża obowiązek i ryzyko prawidłowego sklasyfikowania ww. budynku według PKOB, a w razie wątpliwości Wnioskodawczyni może w tym zakresie zwrócić się do Urzędu Statystycznego w Łodzi.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.