Na podstawie art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) po rozpatrzeniu zażalenia Handlowo-Usługowej Spółdzielni Pracy „S.” z dnia 5.10.2005 r. na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Końskich z dnia 26.09.2005 r. znak: PD415/14/05 w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych dotyczącej opodatkowania kwot wypłacanych pracownikom z tytułu używania własnych samochodów dla potrzeb zakładu pracy.

- Dyrektor Izby Skarbowej w Kielcach odmawia zmiany zaskarżonego postanowienia.

Pismem z dnia 17.06.2005 r. uzupełnionym pismem z dnia 23.06.2005 r. Handlowo-Usługowa Spółdzielnia Pracy „S.” zwróciła się do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Końskich z zapytaniem, czy kwoty ryczałtu wypłacane pracownikom z tytułu używania własnych samochodów dla potrzeb zakładu pracy korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych. Zdaniem Spółdzielni w/w dochody pracownika są zwolnione od podatku dochodowego.

W dniu 26.09.2005 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w Końskich wydał postanowienie znak: PD415/14/05, w którym stwierdził, iż przedstawione we wniosku stanowisko nie jest prawidłowe.

Na powyższe postanowienie Spółdzielnia Pracy „S.” wniosła zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Kielcach pismem z dnia 5.10.2005 r., wnosząc o uchylenie przedmiotowego postanowienia. W uzasadnieniu zażalenia Spółdzielnia Pracy „S.” podnosi, że przepisy podatkowe nie regulują wprost spornej kwestii, a nie naliczanie podatku dochodowego od osób fizycznych od kwot otrzymywanych przez pracownika jako zwrot kosztów używania samochodu prywatnego dla potrzeb zakładu pracy jest powszechnie stosowaną praktyką przez podmioty gospodarcze.

W wyniku rozpatrzenia zażalenia Dyrektor Izby Skarbowej w Kielcach zważył, co następuje:

Jak wynika ze stanu faktycznego zawartego w piśmie z dnia 20.06.2005r. uzupełnionym w dniu 29.06.2005 r. Spółdzielnia Pracy „S.” w ramach prowadzonej działalności handlowej do zaopatrywania sklepów mieszczących się poza siedzibą Spółdzielni zamierza. wykorzystywać samochody osobowe będące własnością pracowników. Spółdzielnia podniosła jednocześnie, że zamierza pracownikom wypłacać ekwiwalent na podstawie przepisów o podróżach służbowych na terenie kraju.

Zgodnie z zasadą określoną w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) wolny od podatku dochodowego jest zwrot kosztów poniesionych przez pracownika z tytułu używania pojazdów stanowiących własność pracownika, dla potrzeb zakładu pracy, w jazdach lokalnych, jeżeli obowiązek ponoszenia tych kosztów przez zakład pracy albo możliwość przyznania prawa do zwrotu tych kosztów wynika wprost z przepisów innych ustaw – do wysokości miesięcznego ryczałtu pieniężnego albo do wysokości nieprzekraczającej kwoty ustalonej przy zastosowaniu stawek za 1 kilometr przebiegu pojazdu, określonych w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra, jeżeli przebieg pojazdu, z wyłączeniem wypłat ryczałtu pieniężnego, jest udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu prowadzonej przez pracownika (...).

Z treści w/w przepisu wynika jednoznacznie, iż zwolnienie z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych nie jest adresowane do wszystkich podatników otrzymujących zwrot kosztów poniesionych z tytułu używania prywatnych pojazdów. Warunkiem jego zastosowania jest istnienie przepisu zawartego w akcie prawnym rangi ustawowej, który nakazywałby wprost ponoszenie tego rodzaju wydatków przez pracodawcę lub wprost przyznawałby możliwość prawa do ich zwrotu. Powyższe zwolnienie dotyczy m. in. listonoszy i pracowników służby leśnej, gdyż uprawnienia w tym zakresie przyznają im ustawy:
• z dnia 30.07.1997r. o państwowym przedsiębiorstwie użyteczności publicznej „Poczta Polska”,
• z dnia 28.09.1991r. o lasach.

W świetle powyższego, kwoty wypłacane pracownikom z tytułu używania prywatnego samochodu do celów pracodawcy w jazdach lokalnych, stanowią przychód ze stosunku pracy, zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Stosownie natomiast do przepisu art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a w/w ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika – do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju.

Powołana wyżej ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia „podróż służbowa pracownika”. Wobec tego należy kierować się treścią przepisu art. 77 § 1 ustawy z dnia 26,06.1974 r. Kodeks pracy, który stanowi, że podróżą służbową jest wyjazd na polecenie pracodawcy poza miejsce świadczenia pracy wynikające z zawartej umowy o pracę.

Nie można, zatem uznać za podróż służbową:
1. podróży do i w obrębie miejscowości, w której pracownik ma stałe miejsce pracy,
2. podróży do i w obrębie miejscowości, w której pracodawca ma siedzibę, jeżeli pracownik w umowie o pracę ma wyznaczone jako miejsce pracy – siedzibę firmy.

Aby pracownik mógł skorzystać dla odbycia podróży służbowej z prywatnego samochodu, musi wystąpić z takim wnioskiem do pracodawcy, a on musi wyrazić na to zgodę. Należy w tym miejscu podkreślić, że pracodawca nie może nakazać pracownikowi użycia do tego celu prywatnego samochodu.

Reasumując, jeżeli pracownicy udają się do ustalonego w umowie o pracę miejsca pracy to nie odbywają podróży służbowej, a otrzymane przez nich dodatkowe wynagrodzenie nie stanowią wypłat wolnych od podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zatem bezzasadnie strona utrzymuje, że przepisy podatkowe nie regulują wprost tej kwestii.

Zgodnie z przepisem art. 12 ust. 1 tej samej ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop. i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone przez pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Tak, więc wypłacone świadczenia z tytułu używania własnego samochodu dla potrzeb zakładu pracy sumuje się z innymi przychodami ze stosunku pracy wypłaconymi pracownikowi w danym miesiącu i od łącznej kwoty pobiera zaliczkę na podatek, stosując zasady określone w art. 32 tej samej ustawy.

Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania prawne organ odwoławczy stwierdza słuszność stanowiska organu pierwszej instancji w przedmiotowej sprawie.