P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w zw. z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Warszawie #8722; biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

postanawia:

uznać stanowisko Strony za nieprawidłowe.

U z a s a d n i e n i e

Z przedstawionego w piśmie stanu faktycznego wynika, że Strona zawarła umowę o współpracę z osobą fizyczną, na mocy której w okresie od VIII 1997r do II 2003r. świadczyła ona na rzecz Strony m.in. usługi konsultingowe oraz usługi administrowania nieruchomościami. Podatek naliczony wynikający z faktur wystawionych przez usługodawcę za ww. usługi Strona na bieżąco uwzględniała w rozliczeniach podatku od towarów i usług za okresy, których one dotyczyły. W lutym 2004r. Sąd Apelacyjny wydał wyrok, w którym stwierdził, iż ww. umowa o współpracę jest nieważna z mocy art. 58 Kodeksu cywilnego. Zdaniem Strony wydatki związane z realizacją tej umowy stanowią koszt uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a zatem art. 25 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 o podatku od towarów i usług nie ma tu zastosowania. W opinii Strony również przepisy rozporządzeń wykonawczych do ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym nie mogą stanowić w tym przypadku podstawy do kwestionowania prawa do odliczenia podatku naliczonego z przedmiotowych faktur.

W związku z powyższym Strona zwróciła się o potwierdzenie, iż miała prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur wystawionych za świadczenie usług na podstawie ww. umowy. Na podstawie art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.) podatnik miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług, związanych ze sprzedażą opodatkowaną. Zgodnie z ust. 3a ww. artykułu obniżenie kwoty podatku należnego nie mogło nastąpić jednak wcześniej niż w miesiącu otrzymania przez nabywcę towaru lub wykonania usługi albo otrzymania faktury potwierdzającej dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty) podlegającej opodatkowaniu.

Z cytowanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym wynika, iż określone w ust. 1 art. 19 prawo do obniżenia podatku należnego uzależnione zostało od nabycia przez podatnika towarów i usług, z którymi związany jest podatek naliczony do odliczenia określony w fakturze wystawionej przez sprzedawcę. W przypadku usług oznacza to faktyczne wykonanie usługi przez kontrahenta.

Niezależnie od powyższego dodatkowy warunek odliczenia podatku naliczonego stanowi możliwość zaliczenia wydatków na nabycie towarów lub usługi do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. W myśl art. 25 ust. 1 pkt 3 tej ustawy obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadku gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego. (Stanowisko w tej kwestii zawarte zostało w postanowieniu Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia 8.11.2005r. Nr 1471/DPD1/423-84/05/SG.)

Wreszcie wskazać należy na delegację ustawową zawartą w art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy, zgodnie z którą minister właściwy do spraw finansów publicznych został upoważniony do określenia w drodze rozporządzenia listy towarów i usług lub przypadki, w których nabycie towarów lub usług nie uprawnia do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku, o którym mowa w art. 21.

Na jej podstawie przepis § 54 ust. 4 pkt 4 lit. c) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 1995 r w sprawie wykonania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego (Dz. U. Nr 154, poz. 797 ze zm.), rozporządzenia z dnia 15 grudnia 1997r (Dz. U. Nr 156, poz. 1024), następnie § 50 ust. 4 pkt 5 lit c) rozporządzenia z dnia 22 grudnia 1999 r. (Dz. U. Nr 109, poz. 1245 ze zm.) oraz § 48 ust. 4 pkt 4 lit. c) rozporządzenia z dnia 22 marca 2002 r. (Dz. U. Nr 27, poz. 268 ze zm.) stanowił, iż w przypadku gdy wystawiono faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne potwierdzające czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i 83 Kodeksu cywilnego, faktury te i dokumenty celne nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego.

Niezależnie więc od innych okoliczności, zgodnie z literalnym brzmieniem ww. przepisów, w przypadkach określonych w art. 58 i art. 83 Kodeksu cywilnego, a więc czynności prawnych sprzecznych z ustawą albo mających na celu obejście ustawy oraz czynności pozornych, wystawione w związku z nimi faktury nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego o wykazanych w nich podatek naliczony.

Wskazać przy tym należy, iż przytoczone przez Stronę w uzasadnieniu wniosku wyroki Trybunału Konstytucyjnego nie odnoszą się wprost do omawianych wyżej przepisów rozporządzeń do ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym.

Także odwołanie sie do przepisów VI Dyrektywy Rady z dnia 11 kwietnia 1967r. uznać należy w tym wypadku za nieuzasadnione biorąc pod uwagę, iż w okresie, którego dotyczy wniosek, Rzeczpospolita Polska nie była członkiem Wspólnot Europejskich, zaś przepisy samych dyrektyw nie mają - z uwagi na ich charakter - bezpośredniego zastosowania w indywidualnych sprawach na terytorium państw członkowskich Wspólnoty.

Ponadto Naczelnik Urzędu Skarbowego zauważa, że zarówno organy podatkowe, jak i podatnicy są zobligowani do stosowania przepisów powszechnie obowiązujących, a takimi są przepisy zawarte w ww. aktach wykonawczych do ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym.
W związku z tym, iż nie zostały one uznane za sprzeczne z Konstytucją RP, mają w dalszym ciągu zastosowanie w przedstawionym stanie prawnym.