POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity z 2005r. Dz. U. Nr 8 poz. 60 z późn. zm.) po rozpatrzeniu wniosku Podatnika z dnia 18.07.2005r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych w sprawie ustalenia wartości początkowej środka trwałego - samochodu powypadkowego

stwierdzam, że

stanowisko przedstawione w tym wniosku dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

UZASADNIENIE

Pismem z dnia 18.07.2005r. (data wpływu 20.07.2005r.) uzupełnionym w dniu 22.07.2005r. Podatnik wystąpił do Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gdańsku z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych w sprawie ustalenia wartości początkowej środka trwałego - samochodu powypadkowego.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Podatnik kupił na podstawie umowy kupna/sprzedaży zawartej zagranicą samochód powypadkowy. Samochód został zakupiony na cele działalności gospodarczej. Obecnie Podatnik naprawia go (w zakresie blacharstwa i lakiernictwa) oraz chce unowocześnić samochód wstawiając instalację gazową. Następnie po dokonaniu naprawy i wstawieniu instalacji gazowej Podatnik zamierza wprowadzić przedmiotowy samochód do działalności gospodarczej jako środek trwały.

W złożonym wniosku Podatnik zadał pytania: czy naprawiając i unowocześniając samochód poprzez założenie instalacji gazowej podnosi wartość samochodu oraz czy wartością początkową samochodu jest suma kwot z umowy kupna/sprzedaży i rachunki za naprawę samochodu.

Podatnik uważa, że zgodnie z obowiązującymi przepisami naprawa i instalacja gazowa podniesie wartość samochodu oraz jego wartość początkową potrzebną do amortyzacji. Wprowadzając samochód jako środek trwały jego wartość początkowa to suma kwot z umowy i rachunków za naprawę samochodu.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) ustawodawca ustanowił generalną zasadę, iż kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23; przy czym jak wynika z zapisu art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów między innymi wydatków poniesionych na :nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie, nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części, ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych; wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

W myśl postanowień art. 22 ust. 8 ustawy z 26 lipca 1991r. kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a - 22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z treścią art. 22a ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991r. amortyzacji podlegają, z pewnymi zastrzeżeniami, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania: budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, maszyny, urządzenia i środki transportu, inne przedmioty - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zasadą jest, że odpisów amortyzacyjnych dokonuje się począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym środek trwały został oddany do używania i wprowadzony do ewidencji środków trwałych.

W niniejszej sprawie z zapytania Podatnika wynika, że samochód powypadkowy przed oddaniem do używania (wprowadzeniem do ewidencji środków trwałych) zostanie poddany remontowi i zostanie zamontowana instalacja gazowa.

W związku z powyższym wszelkie wydatki ponoszone przez Podatnika będą powiększać wartość początkową tego środka trwałego. Jak bowiem wynika z postanowień art. 22g ust. 1 pkt 1 i ust. 3 ustawy z 26 lipca 1991r. ustawy za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych uważa się w razie nabycia w drodze kupna - cenę ich nabycia, za którą uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Zgodnie z postanowieniami art. 22g ust. 17 ustawy z 26.07.1991r. przez pojęcie ulepszenia rozumie się wydatki związane z przebudową, rozbudową, rekonstrukcją, adaptacją lub modernizacją środków trwałych, jeżeli wydatki te w danym roku podatkowym przekroczyły 3.500,00 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, jeżeli wydatki poniesione na przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację powodują wzrost ich wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, w stosunku do stanu istniejącego bezpośrednio przed wykonaniem tych prac. Wzrost wartości użytkowej mierzy się w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji. Wydatkami na ulepszenie są także wydatki związane z nabyciem części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł - jeżeli jednostkowa cena nabycia części składowych jest niższa od tej kwoty lub jej równa - wydatek na nabycie tej części nie jest wydatkiem na ulepszenie, nie podwyższa zatem wartości początkowej środka trwałego, lecz bezpośrednio stanowi koszt uzyskania przychodów. Jak wskazano powyżej nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków poniesionych na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust.17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 22a-22o, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20 000 EURO przeliczonej na złote według kursu średniego EURO ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania.

Mając na uwadze powyższe stanowisko Podatnika przedstawione we wniosku jest prawidłowe.