Wnioskodawca wnosił o udzielenie informacji o zakresie stosowania prawa podatkowego poprzez określenie: "Czy w remanencie likwidacyjnym powinien ująć środki trwałe i wyposażenie? Czy od tych pozycji remanentu powinien zapłacić podatek VAT, jeśli tak to w jakiej wysokości"? Podatnik w trakcie prowadzenia działalności gospodarczej rozliczał podatek dochodowy na zasadach ogólnych jak również w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych (z informacji znajdujących się w posiadaniu tut. US wynika, że z tej formy opodatkowania Strona korzystała w okresie I 2002-XII 2005). Wnioskodawca był również płatnikiem podatku od towarów i usług. Strona wskazała w swym piśmie, iż z dniem 31.12.2005r. zaprzestała prowadzenia działalności gospodarczej i w związku z tym sporządziła spis z natury. Podatnik spis z natury sporządził "z towarów handlowych, które pozostały nie sprzedane" bez uwzględnienia środków trwałych, tj. samochodu osobowego, komputera i oprogramowania. Strona wskazała, iż przedmiotowy samochód został nabyty na podstawie umowy kupna - sprzedaży; wyposażenie "nie było zakupione na fakturę VAT". W przypadku nabycia pojazdu oraz wyposażenia cena zakupu nie obejmowała podatku od towarów i usług w związku z powyższym Podatnik nie odliczał podatku naliczonego. W piśmie uzupełniającym do wniosku Podatnik wskazał, iż w roku 1998r. był płatnikiem podatku VAT, w podatku dochodowym rozliczał się na zasadach ogólnych. W tym okresie - II 1998r. "wprowadził do ewidencji" używany samochód osobowy nabyty w 1997r, zestaw komputerowy oraz oprogramowanie. Strona w w/w piśmie zajęła swoje stanowisko. Zdaniem Wnioskodawcy do remanentu likwidacyjnego nie należy wpisywać w/w środków trwałych i w związku z tym nie powstaje obowiązek odprowadzenia podatku ("nie należy się opłata podatku").

Na podstawie art. 14 ust. 1 pkt. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 z późn. zm.- ostatnia zmiana Dz. U. z 2005r. Nr 143 poz. 1199) w przypadku zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu przez podatnika, o którym mowa w art. 15, będącego osobą fizyczną opodatkowaniu podatkiem podlegają towary własnej produkcji i towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy towarów. Obowiązek powyższy ciąży na podatniku obowiązanym, na podstawie art. 96 ust. 6 do zgłoszenia zaprzestania działalności naczelnikowi urzędu skarbowego. W oparciu o ust. 4 art. 14 w/w ustawy o podatku VAT przepis ust. 1 stosuje sie do towarów, w stosunku do których przysługiwało prawo obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W/w przepisach ustawodawca posługuje się tylko ogólnym pojęciem "towaru" z uwagi na to, iż w przepisach ogólnych (Dział I ustawy) zamieszczono ustawową definicję tego pojęcia. I tak na podstawie art. 2 pkt. 6 w/w ustawy o podatku VAT towarem będą: rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty. W art. 14 ust. 1 w/w ustawy o podatku VAT ustawodawca wyróżnia wśród towarów dwie kategorie: towary własnej produkcji (wytworzone przez podatnika) oraz towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy (nabyte przez podatnika). W obydwu tych grupach mogą mieścić się zarówno towary, które stanowią środki obrotowe jak również towary, które zostały zaliczone przez podatnika do jego środków trwałych, czy też wyposażenia.

Na podstawie ust. 5 art. 14 w/w ustawy o podatku VAT w przypadku określonym w ust. 1 podatnicy obowiązani są sporządzić spis z natury towarów na dzień zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, zwany dalej "spisem z natury". Podatnicy są obowiązani:

1) sporządzić spis z natury w terminie 14 dni, licząc od dnia zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, oraz

2) zawiadomić o dokonanym spisie z natury, o ustalonej wartości i kwocie podatku należnego naczelnika urzędu skarbowego w terminie 7 dni, licząc od dnia zakończenia tego spisu.

W oparciu o brzmienie ust. 6 art. 14 w/w ustawy o podatku VAT obowiązek podatkowy w przypadku określonym w ust. 1, powstaje w dniu, w którym powinien być sporządzony spis z natury, nie później jednak niż 14. dnia, licząc od dnia zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu.

Biorąc pod uwagę powyższe unormowania ustawodawca określił zasadę ogólną, w myśl której istnieje konieczność opodatkowania towarów, co do których podatnik zaprzestający prowadzenia działalności gospodarczej, skorzystał z prawa do odliczenia podatku przy ich nabyciu. Jest to przejaw realizacji jednej z podstawowych zasad konstrukcyjnych podatku VAT - zasady neutralności. W myśl tej zasady ciężarem podatku VAT powinien być obciążony ostateczny odbiorca (konsument). W tym przypadku podatnik zaprzestający wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, który nie wykorzystał w opodatkowanej działalności gospodarczej nabytych towarów jest traktowany jako ostateczny konsument i musi ponieść ekonomiczny ciężar podatku zawartego w cenie nabytych towarów. Obowiązek opodatkowania VAT jest jednak obwarowany podstawowym warunkiem - stosuje się go tylko do towarów, w stosunku do których przysługiwało prawo obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Towary, które nie spełniają tego warunku nie podlegają w tej sytuacji opodatkowaniu.

Ustosunkowując się do stanowiska Strony, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Łukowie, w oparciu o w/w przepisy oraz stan faktyczny przedstawiony przez Wnioskodawcę, stwierdza iż z uwagi na to, że Podatnikowi w związku z nabyciem samochodu, zestawu komputerowego oraz oprogramowania nie przysługiwało prawo obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, na Podatniku nie ciąży obowiązek ujęcia w/w towarów w spisie z natury a tym samym nie ciąży obowiązek odprowadzenia z tego tytułu podatku od towarów i usług.

Biorąc pod uwagę powyższe stanowisko zawarte w piśmie Podatnika jest w ocenie Naczelnika Urzędu Skarbowego prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia. Ewentualna zmiana stanu prawnego skutkuje utratą aktualności interpretacji.

Zgodnie z brzmieniem art. 14 b w/w ustawy Ordynacja podatkowa powyższa interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże jednak właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.