W dniu 10.08.2005r. Spółka z o.o. złożyła wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) w sprawie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów:

1. Wydatków Spółki udokumentowanych biletami i paragonami fiskalnymi, poniesionych z tytułu uczestnictwa w targach wystawienniczych oraz korzystania z usług parkingowych.

2. Określonych na biletach i paragonach kwot podatku od towarów i usług.

Z wniosku wynika, iż pracownicy Spółki w trakcie załatwiania spraw firmowych często korzystają z parkingów strzeżonych i niestrzeżonych: w mieście, przy dworcach PKP, lotnisku. Za usługę płacą niewielkie kwoty, otrzymując w zamian paragon fiskalny.Ponadto Spółka ponosi wydatki z tytułu zakupu biletów na imprezy targowe.Dowodem zakupu jest wyłącznie bilet wstępu na targi.

Według Spółki, wydatki poniesione przez pracowników Spółki z tytułu korzystania z usług parkingowych czy udziału w targach wystawienniczych, udokumentowane wyłącznie paragonami fiskalnymi lub znakami biletowymi, po dodatkowym uzupełnieniu danych dotyczących powiązania wydatków z przychodami Spółki, można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w kwocie brutto. Według Podatnika odpowiedni opis paragonu umożliwia zakwalifikowanie do kosztów uzyskania przychodu wydatków poniesionych za parking i udokumentowanych wyłącznie paragonem fiskalnym, nie zaś fakturą.

Organ podatkowy stwierdza, iż stanowisko Spółki jest prawidłowe.

1. O kwalifikacji wydatków do kosztów uzyskania przychodów decydują przepisy prawa podatkowego, tj. przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z powyższego unormowania wynika, że musi istnieć związek przyczynowy pomiędzy poniesionym przez podatnika wydatkiem a osiągniętym przez niego przychodem lub podatnik powinien przynajmniej realnie zakładać możliwość uzyskania wymiernego przychodu w wyniku poniesienia tego wydatku.Wymienione przepisy nie określają zasad dokumentowania wydatków zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów, a jedynie warunki kwalifikujące dany wydatek do kosztów podatkowych.

W świetle powyższego, w celu ustalenia dochodu podatnik ma możliwość odliczenia wszelkich kosztów, z wyłączeniem kosztów nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów wymienionych w art. 16, pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni lub pośredni wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

W celu wykazania związku pomiędzy kosztem a przychodem podatnik musi dysponować wymaganymi przez prawo dowodami.Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w art. 9 ust. 1 zobowiązują podatników do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (starty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy.Przepis ten w powiązaniu z przepisami ustawy z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości (tekst jednolity: Dz. U. z 2002r. Nr 76, poz. 694 ze zm.) stanowi, że tylko prawidłowo prowadzone księgi rachunkowe mogą być uznane za dowód poniesienia kosztów i uzyskania przychodów.

Odwołanie się w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do norm prawa bilansowego wskazuje, że transakcje powinny być udokumentowane w sposób określony przepisami art. 21 ust. 1 ww. ustawy o rachunkowości, tj. dowód księgowy powinien zawierać co najmniej:

1) określenie rodzaju dowodu i jego numeru identyfikacyjnego,

2) określenie stron (nazwy, adresy) dokonujących operacji gospodarczej,

3) opis operacji oraz jej wartość, jeżeli to możliwe, określona także w jednostkach naturalnych,

4) datę dokonania operacji, a gdy dowód został sporządzony pod inną datą - także datę sporządzenia dowodu,

5) podpis wystawcy dowodu oraz osoby, której wydano lub od której przyjęto składniki aktywów,

6) stwierdzenie sprawdzenia i zakwalifikowania dowodu do ujęcia w księgach rachunkowych przez wskazanie miesiąca oraz sposobu ujęcia dowodu w księgach rachunkowych (dekretacja), podpis osoby odpowiedzialnej za te wskazania.

Poświadczenie transakcji dowodem zewnętrznym, który nie spełnia wymogów określonych w przepisach ustawy o rachunkowości nie pozbawia podatnika możliwości zaliczenia tego wydatku do kosztów uzyskania przychodów. W takim wypadku zdarzenie takie powinno zostać udokumentowane dodatkowym dowodem zastępczym, w którym zawarte zostaną brakujące elementy, o których mowa w art. 21 ust. 1 ustawy o rachunkowości.

W odniesieniu do stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, należy uznać, że poniesione wydatki, udokumentowane paragonem lub znakami biletowymi, mogą zostać w art. 21 ust. 1 ustawy o rachunkowości. Tak udokumentowane wydatki winny ponadto wskazywać, że miały one związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i bezpośrednio lub pośrednio wpływają na wielkość osiąganych Spółkę przychodów.

2. Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt. 46 lit. a) tiret drugie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszt uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów podatek naliczony w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Z brzmienia wyżej wymienionego przepisu wynika, że naliczony podatek od towarów i usług nie podlegający zwrotowi i nie odliczony od należnego podatku od towarów i usług może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Podkreślić jednak należy, że zaliczenia ww. podatku do kosztów zależy także od tego czy wydatek, przy którym naliczony został ten podatek w myśl art. 15 ustawy o podatku dochodowym stanowi koszt uzyskania przychodów.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.