Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB4/423-89/12-3/ŁM
z 30 maja 2012 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
ILPB4/423-89/12-3/ŁM
Data
2012.05.30
Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu
Temat
Podatek dochodowy od osób prawnych --> Koszty uzyskania przychodów --> Różnice kursowe
Słowa kluczowe
kurs
kurs faktycznie zastosowany
kurs faktyczny
kurs walut
różnice kursowe
średni kurs NBP
waluta
Istota interpretacji
Czy w przedstawionym stanie faktycznym, na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do przeliczenia wpływu należności na rachunki walutowe oraz wypłat waluty z tych rachunków tytułem zapłaty zobowiązań, w celu kalkulacji różnic kursowych, Spółka powinna stosować kurs faktycznie zastosowany, rozumiany jako kurs banku, w którym prowadzony jest dany rachunek z dnia przeprowadzenia transakcji, a dopiero w sytuacji gdy nie byłoby możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty, ponieważ nie został on ustalony, wówczas możliwe jest zastosowanie kursu średniego NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dokonanie operacji na danym rachunku walutowym?
Wniosek ORD-IN 831 kB
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 29 lutego 2012 r. (data wpływu 02.03.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie rozliczania różnic kursowych – jest prawidłowe. UZASADNIENIE W dniu 02 marca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie rozliczania różnic kursowych. W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego. Spółka będąca osobą prawną z siedzibą w Polsce (dalej: Spółka, Wnioskodawca) posiada rachunki walutowe. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Spółka reguluje swoje zobowiązania wyrażone w walucie obcej poprzez przelewy dokonywane z Jej rachunków walutowych. Jednocześnie, kontrahenci Spółki regulując swoje zobowiązania wobec Spółki wyrażone w walucie obcej dokonują wpłat na rachunki walutowe Spółki. W ramach realizacji powyższych operacji, na jakimkolwiek etapie nie dochodzi do wymiany (sprzedaży bądź zakupu) waluty za złote. Przedmiotem niniejszego wniosku nie są skutki podatkowe tych operacji, w ramach których ma miejsce wymiana (sprzedaż bądź zakup) waluty za złote. Spółka ustala różnice kursowe na podstawie art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W związku z powyższym zadano następujące pytanie. Czy w przedstawionym stanie faktycznym, na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do przeliczenia wpływu należności na rachunki walutowe oraz wypłat waluty z tych rachunków tytułem zapłaty zobowiązań, w celu kalkulacji różnic kursowych, Spółka powinna stosować kurs faktycznie zastosowany, rozumiany jako kurs banku, w którym prowadzony jest dany rachunek z dnia przeprowadzenia transakcji, a dopiero w sytuacji gdy nie byłoby możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty, ponieważ nie został on ustalony, wówczas możliwe jest zastosowanie kursu średniego NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dokonanie operacji na danym rachunku walutowym... Zdaniem Wnioskodawcy, na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, prawidłowe jest podejście, zgodnie z którym do przeliczenia wpływu należności na dany rachunek walutowy oraz wypłat waluty z tego rachunku tytułem zapłaty zobowiązań, Spółka powinna stosować kurs kupna danej waluty obcej ogłaszany przez bank, z którego usług Spółka korzysta w dniu wpływu środków w walucie obcej na dany rachunek walutowy Spółki (tj. w dniu faktycznego otrzymania przychodu należnego) oraz kurs sprzedaży danej waluty obcej ogłaszany przez bank, z którego usług Spółka korzysta w dniu wypływu środków w walucie obcej z danego rachunku walutowego Spółki (tj. w dniu dokonania zapłaty zobowiązań Spółki). Dopiero w sytuacji, gdy nie byłoby możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty, ponieważ nie został on ustalony, wówczas możliwe jest zastosowanie kursu średniego NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dokonanie operacji na rachunku walutowym. Zgodnie z art. 15a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody, jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów, jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3. Jednocześnie w myśl art. 15a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przy obliczaniu różnic kursowych, o których mowa w ust. 2 i 3, uwzględnia się kursy faktycznie zastosowane w przypadku sprzedaży lub kupna walut obcych oraz otrzymania należności lub zapłaty zobowiązań. W pozostałych przypadkach, a także gdy do otrzymanych należności lub zapłaty zobowiązań nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, stosuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień. Mając na uwadze przytoczone powyżej znowelizowane przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy wskazać, iż nadal do przeliczania wartości transakcji wyrażonych w walutach obcych, w celu ustalenia różnic kursowych, Spółka powinna co do zasady stosować kurs faktyczny banku, nawet jeśli nie dochodzi do faktycznej wymiany waluty. W szczególności, Spółka pragnie wskazać, iż przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nadal nie zawierają definicji „kursu faktycznie zastosowanego”, o którym mowa w art. 15a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Obowiązujący od 1 stycznia 2012 r. art. 15a ust. 4 ww. ustawy również nie wprowadza definicji ww. kursu faktycznego. W świetle wykładni językowej, faktycznie zastosowany kurs waluty nie jest tylko kursem zrealizowanym, dlatego nie należy go wiązać wyłącznie z sytuacjami związanymi z nabyciem i zbyciem (wymianą) walut. Kurs faktycznie zastosowany to taki, po jakim dokonuje się wyceny w danym dniu transakcji walutowej (przeliczenia waluty obcej). Przy operacjach bankowych, w celu ustalenia różnic kursowych, dokonuje się przeliczenia waluty obcej po kursie bankowym, a więc kursie faktycznie zastosowanym. Literalne brzmienie obowiązującego od 1 stycznia 2012 r. art. 15a ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jednoznacznie wskazuje, iż przy obliczaniu różnic kursowych, kurs faktyczny ma zastosowanie, oprócz sytuacji gdzie dochodzi do zbycia / nabycia waluty, również w przypadku otrzymania należności lub zapłaty zobowiązań. A zatem, do wyceny wartości wpływu (wypływu) należności (zobowiązań) w walucie obcej na rachunek walutowy (z rachunku walutowego) w banku należy przyjmować kurs bankowy, tj. kurs faktycznie zastosowany. W opinii Spółki, ukształtowanej na podstawie ugruntowanej linii interpretacyjnej organów podatkowych, jako kurs faktycznie zastosowany należy rozumieć kurs kupna waluty ogłaszany przez bank obsługujący dany rachunek walutowy Spółki w dniu wpływu środków w walucie obcej na ten rachunek, a także kurs sprzedaży waluty ogłaszany przez bank obsługujący dany rachunek walutowy Spółki w dniu wypływu środków w walucie obcej z tego rachunku walutowego. Ponadto należy podkreślić, że kurs bankowy jest, zdaniem Spółki, kursem najbardziej zbliżonym do rzeczywistości, gdyż w rzeczywistości Spółka nie ma możliwości realizowania rzeczywistych transakcji wymiany walut po średnim kursie NBP, a w ujęciu podatkowym różnice kursowe winny mieć charakter rzeczywisty, realny, gdyż są one mechanizmem służącym dostosowaniu rozliczeń podatkowych do wysokości rzeczywistych przysporzeń majątkowych podatnika. Przedstawione powyżej stanowisko Spółki zgodne jest z poglądem wyrażonym przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach działającego z upoważnienia Ministra Finansów w interpretacji indywidualnej z dnia 1 grudnia 2011 r. odnoszącej się także do stanu prawnego obowiązującego od 1 stycznia 2012 r. (sygn. IBPBI/2/423-1102/11/AP). W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe. Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy. Jednocześnie, w odniesieniu do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji, stwierdzić należy, że została ona wydana w indywidualnej sprawie i nie jest wiążąca dla organu wydającego przedmiotową interpretację. Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji. Nadmienia się także, iż wniosek Spółki w zakresie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego został rozpatrzony odrębną interpretacją wydaną w dniu 30 maja 2012 r. nr ILPB4/423-89/12-2/ŁM. Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno. |
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.