Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. ? Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), Naczelnik Urzędu Skarbowego w Wieruszowie po rozpatrzeniu wniosku z dnia 5 listopada 2005r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, w części dotyczącej zaliczenia podatku akcyzowego do ceny nabycia przy opodatkowaniu dostawy towaru w szczególnej procedurze w zakresie dostawy towarów używanych, uznaje za nieprawidłowe stanowisko przedstawione przez Podatnika.

W dniu 8 listopada 2005r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Wieruszowie wpłynął wniosek podatnika z dnia 5 listopada 2005r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego. Z uwagi na to, że we wniosku poruszono dwa zagadnienia prawnopodatkowe, wniosek ten tut. organ podatkowy rozpatrzył jako dotyczący dwóch odrębnych spraw.

Jedną ze spraw jest kwestia zaliczenia podatku akcyzowego do ceny nabycia przy opodatkowaniu dostawy towaru ( samochodu osobowego ) w szczególnej procedurze w zakresie dostawy towarów używanych. W ocenie wnioskodawcy, podatek akcyzowy jaki płaci z tytułu nabycia tego pojazdu stanowi element ceny nabycia przy obliczaniu wysokości marży.

Rozpatrując wniosek podatnika Naczelnik Urzędu Skarbowego w Wieruszowie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej, stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Stosownie do postanowień art. 14a § 3 Ordynacji podatkowej, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Stosownie do postanowień art. 120 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ?ustawą o VAT?, w przypadku podatnika wykonującego czynności polegające na dostawie towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego podatnika dla celów prowadzonej działalności lub importowanych w celu odsprzedaży, postawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między całkowitą kwotą, którą ma zapłacić nabywca towaru, a kwotą nabycia, pomniejszoną o kwotę podatku.

Punktem wyjścia dla ustalenia kwoty marży jest zatem prawidłowe określenie całkowitej kwoty, którą ma zapłacić nabywca towaru oraz kwota nabycia.

Ustawa o VAT nie definiuje pojęcia ?kwota nabycia?. W przypadku stosowania szczególnej procedury w zakresie dostawy towarów używanych zasadnym wydaje się definiowanie tego pojęcia w świetle postanowień VI Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EEC). Art. 26 a część B ust. 3 VI Dyrektywy stanowi, że podstawą opodatkowania w przypadku dostaw towarów, o których mowa w ust.2, jest marża uzyskana przez podatnika/pośrednika opodatkowanego pomniejszona o kwotę podatku od wartości dodanej należnego od tej marży. Marżę tę stanowi różnica pomiędzy ceną sprzedaży towarów uzyskaną przez podatnika/pośrednika opodatkowanego oraz ceną ich zakupu. Należy przy tym wskazać, że dla potrzeb w/w regulacji VI Dyrektywa stosuje następujące definicje: -?cena sprzedaży? oznacza wszystko, co stanowi wynagrodzenie, które podatnik/pośrednik opodatkowany otrzymał lub ma otrzymać od nabywcy lub od osoby trzeciej, w tym subwencje bezpośrednio związane z tą transakcją, podatki, opłaty i podobne należności oraz dodatkowe koszty, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, którymi podatnik/pośrednik opodatkowany obciążył nabywcę, z wyłączeniem kwot wymienionych w art. 11 część A ust. 3, ?cena zakupu? zaś oznacza wszystko, co stanowi wynagrodzenie, zdefiniowane wyżej, które dostawca otrzymał lub ma otrzymać od podatnika/pośrednika opodatkowanego.

Z przedstawionego powyżej przepisu wynika, że kwota nabycia to cena którą nabywca płaci dostawcy towaru (sprzedającemu). Oznacza to, że tak rozumiana kwota ( cena ) nabycia towaru obejmuje również wszelkiego rodzaju koszty (np. akcyza, koszty rejestracji, podatki itp.) związane bezpośrednio z daną transakcją, jeżeli kupujący towar podatnik/pośrednik ponosi ciężar wszelkich tych opłat płacąc za nie dostawcy, co jest równoznaczne z faktem, że wszystkie te koszty są wkalkulowane w cenę należną dostawcy ( sprzedawcy ). Jeżeli koszty te nie zostały poniesione i wliczone do kwoty nabycia, którą kupujący zapłacił dostawcy towaru, to nie mogą one zwiększać kwoty nabycia, bowiem nie stanowią one składników ceny, którą kupujący zapłacił dostawcy towaru. Zapłacone zostały one innym niż dostawca podmiotom i należy je uznać za koszty uboczne tej transakcji. Zatem kwota nabycia to cena którą podatnik zapłacił dostawcy towaru. Jej elementu składowego nie stanowi podatek akcyzowy zapłacony organom celnym przez nabywcę z tytułu nabycia.

Mając na względzie przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Wieruszowie nie podziela poglądu zaprezentowany przez wnioskodawcę i orzeka jak w sentencji.

Niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie jej wydania.
Zgodnie z art. 14b § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej, niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast organy podatkowe i organy kontroli skarbowej właściwe dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona lub uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w art. 14b § 5 Ordynacji podatkowej.