Pismem z dnia 21 listopada 2005r. (data wpływu do tutejszego Urzędu 23.11.2005r.) uzupełnionym w dniu 14.02.2006r i w dniu 20.02.2006r., Spółka złożyła wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółkaw ramach indywidualnych programów rehabilitacyjnych zamierza wypłacićz zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnym, osobom niepełnosprawnym świadczenia pieniężne na sfinansowanie kursu nauki języka obcego, kursu psychologii, nauki w szkole wyższej oraz zakup sprzętu komputerowego wykorzystywanego do tej nauki. W uzupełnieniu swego wniosku w piśmie z dnia 14.02.2006r., Spółka wyjaśnia, że opisane wydatki, poniesione przez osobę niepełnosprawną były zawarte w indywidualnych programach rehabilitacyjnych. Ponadto Spółka informuje, że w zakładzie powoływane są komisje, które rozpatrują wnioski osób niepełnosprawnychi tworzą dla nich programy, w których określają indywidualną ocenę psychofizyczną, możliwości i zdolności osób niepełnosprawnych. Pracownicy, którzy chcą być objęci indywidualnym programem rehabilitacji zgłaszają się do doradcy zawodowego, który przeprowadza z nimi wywiad. Następnie składają wniosek do komisji o objęcie ich indywidualnym programem rehabilitacji. Ponadto w piśmie z dnia 20.02.2006r. Spółka przedstawiła celowość wydatkowania środków z zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych w ramach indywidualnych programów rehabilitacyjnych. Pracownicy skierowani na kurs psychologii zatrudnieni są na stanowiskach związanych z nadzorowaniem pracy osób niepełnosprawnych w tym osób ze schorzeniami umysłowymi, zaburzeniami psychicznymi niedorozwojem umysłowym. Współpraca z tymi osobami powoduje duże obciążenie psychiczne, które oddziaływuje na sferę życia prywatnego. Pracownicy niepełnosprawni wnioskowali o kierowanie ich na kursy psychologii, gdyż tam mogą nauczyć się jak rozwiązywać swoje problemy, jak walczyć ze stresem przenoszonym ze sfery życia zawodowego na życie prywatne. Nauka języków obcych ma na celu podniesienie własnych kwalifikacji i zmniejszyć bariery językowe w porozumiewaniu się z innymi mieszkańcami Unii Europejskiej oraz podnieść własną samoocenę i stworzyć większe możliwości poruszania się na rynku pracy. Ze względu na rodzaj niepełnosprawności i nienormowany czas pracy pracownicy niepełnosprawni kierowani są na indywidualne nauczaniez zastosowaniem programów komputerowych. Zakup komputera osobistego ułatwia naukę, oraz pozwala na zdobywanie wiedzy ogólnej i merytorycznej za pomocą Internetu.

Wobec powyższego Spółka ma wątpliwość czy w związku z realizacją indywidualnych programów rehabilitacyjnych wynikających z § 2 pkt 12a rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 31 grudnia 1998 roku w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 1999r. Nr 3 poz. 22 z późn. zm.) poniesione wydatki, przez osoby niepełnosprawną na kursy nauki języków obcych, psychologii, nauki w szkołach wyższych oraz zakup sprzętu komputerowego wykorzystywanego do tej nauki, są zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 27 lit. a ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j.t. Dz. U. z 2000r., Nr 14, poz. 176 z późn. zm.).

Zdaniem płatnika jeśli są spełnione wszystkie warunki zawarte w w/w rozporządzeniu, to pomoc taka zwolniona jest z podatku dochodowego od osób fizycznych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego Naczelnik Warmińsko-Mazurskiego Urzędu Skarbowego w Olsztynie stwierdza co następuje:

Spółka od dnia 01.10.2004r. na podstawie decyzji Nr D/9020/15/WW/2004 wydanej przez Warmińsko-Mazurski Urząd Wojewódzki posiada status zakładu pracy chronionej.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 27 lit. a ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j.t. Dz. U. z 2000r., Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), który stanowi, że wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych są otrzymane zgodnie z odrębnymi przepisami świadczenia na rehabilitację zawodową, społeczną i leczniczą osób niepełnosprawnych ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych oraz z zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych. Poprzez użyty zwrot „otrzymane zgodnie z odrębnymi przepisami” ustawodawca odwołuje się przede wszystkim do przepisów ustawy z dnia 27 sierpnia 1997r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123, poz. 776 z późn. zm.) oraz przepisów wykonawczych do tej ustawy. W ustawie tej ustalono zasady naliczania oraz cele przeznaczenia otrzymanych świadczeń, natomiast szczegółowe zasady wykorzystania środków zakładowego funduszu osób niepełnosprawnych, tryb ustalania zakładowego regulaminu wykorzystania tych środków, a także zasady tworzenia i finansowania indywidualnych programów rehabilitacji określa rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 31 grudnia 1998 roku w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 1999r. Nr 3 poz. 22 z późn. zm.). Zgodnie zaś z przepisami § 2 pkt 12a cytowanego rozporządzenia środki z zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych przeznaczone są na indywidualne programy rehabilitacji, zwane dalej „programami rehabilitacji”, mające na celu zmniejszenie ograniczeń zawodowych wynikających z rodzaju i stopnia niepełnosprawności, w ramach których są finansowane w szczególności koszty:

1. doradztwa zawodowego w zakresie możliwości szkolenia, przekwalifikowania i dokształcania,
2. specjalistycznych badań lekarskich oraz psychologicznych dla celów doradztwa zawodowego,
3. szkolenia, przekwalifikowania oraz dokształcania w celu nabycia lub podnoszenia kwalifikacji zawodowych.

Pomoc indywidualną, o której mowa w § 2 pkt 12, przyznaje się na wniosek osób niepełnosprawnych zatrudnionych w tym zakładzie pracy w ramach stosunku pracy lub umowy o pracę nakładczą. Wniosek o przyznanie pomocy indywidualnej powinien zawierać m.in.: zajmowane stanowisko, cel, formę i kwotę wnioskowanej pomocy, uzasadnienie udzielenia pomocy. Przy czym zgodnie z § 3 pkt 3 w/w rozporządzenia wysokość przyznawanej pomocy indywidualnej, o której mowa w § 2 pkt 12 uzależnia się od sytuacji materialnej i losowej osoby niepełnosprawnej, natomiast pomoc indywidualna może być udzielana jako bezzwrotna lub jako nie oprocentowana pożyczka.

Zgodnie z § 4a pkt 1 tego rozporządzenia programy rehabilitacji są skierowane do pracowników niepełnosprawnych, a w szczególności do osób, które:

1. posiadają najniższe kwalifikacje,
2. z uwagi na niepełnosprawność mają utrudnione samodzielne wykonywanie pracy,
3. utraciły zdolność do wykonywania pracy na dotychczasowym stanowisku,
4. zmieniają kwalifikacje zawodowe ze względu na taką konieczność.

W celu opracowania indywidualnego programu rehabilitacji, pracodawca w myśl § 4a pkt 2 powołuje komisję rehabilitacyjną, która z udziałem osoby niepełnosprawnej będzie realizowała ten program. Program powinien zawierać indywidualną ocenę psychofizycznych możliwości i zdolności osoby niepełnosprawnej oraz określić m.in.: stanowisko pracy i wymagane umiejętności niezbędne do kontynuowania pracy na tym samym stanowisku lub podjęcia pracy na innym stanowisku, zakres dostosowania miejsca pracy i stanowiska pracy do potrzeb wynikających z rodzaju i stopnia niepełnosprawności. Komisja rehabilitacyjna dokonuje oceny efektów rehabilitacyjnych uczestnika programu, a jeżeli zachodzi potrzeba, modyfikuje program rehabilitacji lub określa możliwości i formy dalszej rehabilitacji.

W składanym wniosku o przyznanie pomocy osoba niepełnosprawna powinna określić cel tej pomocy, zaś komisja rehabilitacyjna opracować indywidualny program rehabilitacji. Jeśli zatem realizowany będzie program mający na celu zmniejszenie ograniczeń zawodowych wynikających z rodzaju i stopnia niepełnosprawności to po spełnieniu wszystkich innych warunków zawartych w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 31 grudnia 1998 roku w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 1999r. Nr 3 poz. 22 z późn. zm.), otrzymane środki pieniężne przez osobę niepełnosprawną na realizację tego programu są zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych.