Działając na podstawie art. 14 a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (jedn. tekst Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 23 maja 2006 r. ( data wpływu do organu podatkowego w dniu 25 maja 2006r. ) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych ( Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.)

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Suwałkach

postanawia

uznać, iż Stronie nie przysługuje prawo do zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów wartości diet i ryczałtów za noclegi z tytułu podróży służbowych w sytuacji, kiedy wyjazdy poza miejscowość podaną w zgłoszeniu o dokonanie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej jako miejsce stałego jej prowadzenia są związane z istotą świadczenia usług. Natomiast prawo zaliczenia w koszty uzyskania przychodów wydatków związanych z dojazdem do miejsca świadczenia usług uzależnione jest od rodzaju środka lokomocji, który zostanie wykorzystany do tego celu.

U Z A S A D N I E N I E

Pismem z dnia 23 maja 2006 r. ( data wpływu do organu podatkowego w dniu 25 maja 2006 r.) zwróciła się Pani do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Suwałkach z prośbą o udzielenie pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, przedstawiając następujący stan faktyczny:

W dniu 18 kwietnia 2006 r. rozpoczęła Pani prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług doradczych ( "Doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania - 7414 PKD). Działalność tę wykonuje Pani przez 5 dni w tygodniu w pomieszczeniach biurowych swoich zleceniodawców w miejscowości Gdynia. W Gdyni wynajmuje Pani lokal mieszkalny, który nie jest wykorzystywany na potrzeby działalności gospodarczej. Jako adres miejsca prowadzenia działalności wykazała Pani adres lokalu użyczonego nieodpłatnie, który to pokrywa się z adresem zameldowania.

W takim stanie faktycznym zwraca się Pani z zapytaniem: Czy do kosztów działalności powinna Pani wliczać cotygodniowe delegacje ( diety z tytułu podróży służbowych ), ryczałt za noclegi oraz koszty dojazdów?

Sformułowała Pani też własne stanowisko w sprawie stwierdzając, że do kosztów uzyskania przychodów zalicza sie diety w ilości odpowiadającej ilości dni przebywania w miejscu wykonywania działalności. Do kosztów tych zalicza sie także ryczałt za noclegi oraz koszty dojazdów do miejsca wykonywania działalności ( Suwałki - Gdynia). Wydatki te są zaliczane w koszty działalności gospodarczej tylko do wysokości określonej przez odpowiedniego ministra.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Suwałkach mając na uwadze stan faktyczny przedstawiony przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku i stan prawny obowiązujący w dacie zaistnienia tego zdarzenia, postanawia udzielić następującej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych ( Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu uzyskania przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Z przytoczonej definicji wynikają następujące zasady, którymi powinien kierować się podatnik prowadzący działalność gospodarczą zaliczając wydatki z tytułu wyjazdu w ciężar kosztów:

1. wydatek musi być związany z prowadzoną działalnością gospodarczą;

2. wydatek został poniesiony w celu osiągnięcia przychodu;

3. wydatek nie zalicza sie do grupy kosztów ustawowo nie uznanych za koszty uzyskania przychodu;

4. wydatek został zaliczony do kosztów działalności w wysokości nie przekraczającej ustalonych limitów, o ile takie ustalone zostały dla danej grupy kosztów.

Ciężar wykazania, iż poniesiony wydatek ma związek z prowadzoną działalnością , a także że został poniesiony w celu uzyskania przychodu spoczywa na podatniku.

Wyjątki od tej zasady wymienione są w art. 23 ustawy. W ust. 1 pkt 52 tego artykułu wskazano, iż do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza sie wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących - w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.

Odrębne przepisy to:

#10146; rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju ( Dz. U. Nr 236, poz. 1990 z późn. zm.);

#10146; rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju ( Dz. U. Nr 236, poz. 1991 z późn. zm.);

Z przepisu art. 23 ust. 1 pkt 52 wynika, że ustawodawca wyłącza z kosztów wartość diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą, ale tylko w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom.

Oznacza to, że osobom tym przysługuje prawo uwzględnienia w kosztach uzyskania przychodu wartości diet za czas podróży służbowych w ramach zakreślonego limitu, tj. w wysokości diet przysługujących pracownikom.

Na potrzeby ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ani innych przepisów prawa podatkowego ustawodawca nie zdefiniował pojęcia "podróży służbowej". Legalnej definicji podróży służbowej nie zawiera także ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy ( Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.). Można ją jedynie wywieść z treści art. 775 § 1 tegoż kodeksu. Podróżą służbową w rozumieniu tego przepisu jest wykonywanie na polecenie pracodawcy zadania służbowego poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy pracownika. Z powyższego wynika, że definicja ta odnosi się jedynie do pracownika. Nie ma więc podstaw do jej zastosowania wobec przedsiębiorcy. Dlatego też kierując się dyrektywami wykładni językowej, należy ten zwrot prawny rozumieć tak, jak jest on rozumiany w języku potocznym. W znaczeniu słownikowym słowo "podróż" oznacza "przebywanie drogi do jakiegoś odległego miejsca" ( str. 691 Nowy słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2002). Z kolei przymiotnik "służbowy" oznacza " dotyczący pracy w urzędzie, instytucji, wojsku itp., taki jaki jest wymagany lub odpowiedni w tej pracy; urzędowy, oficjalny" ( str. 931 słownika ).

Uznać zatem należy, że " służbowość podróży" oznacza związanie danego wyjazdu z wykonywaniem pracy, rozumianej - w przypadku przedsiębiorcy - jako celową działalność człowieka zmierzającą do wytwarzania określonych dóbr.

Należy więc przyjąć, że w stosunku do osób prowadzących działalność gospodarczą "podróżą służbową" jest wyjazd związany z tą działalnością poza stałe miejsce ( miejscowość) jej prowadzenia. W rozpatrywanym przypadku przedmiotem prowadzonej przez pytającego działalności gospodarczej jest świadczenie usług "doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania". Z zapytania wynika, że usługi te nie są wykonywane w stałym miejscu ( są wykonywane w pomieszczeniach biurowych swoich zleceniodawców ).

W związku z powyższym, brak jest uzasadnienia do przyjęcia, iż wykonywane przez Panią usługi poza miejscowością podaną w zgłoszeniu o dokonanie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej, wiążą się z odbyciem podróży służbowej. Bez wpływu na powyższe pozostaje przy tym okoliczność ewentualnego posiadania przez przedsiębiorcę oznaczonej we wpisie do ewidencji działalności gospodarczej siedziby.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, iż Pani nie przysługuje prawo do zaliczenia w koszty uzyskania przychodów diet z tytułu podróży służbowej , o których mowa w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju.

W świetle art. 22 ust. 1 i art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych brak jest także podstaw do zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów wartości ryczałtu za nocleg, o którym mowa w § 7 ust. 2 i 3 powołanego rozporządzenia. Kosztem uzyskania przychodów w pełnej wysokości będą natomiast wydatki za noclegi potwierdzone rachunkiem hotelowym lub rachunkiem innego obiektu świadczącego usługi hotelarskie ( hotelu, gospody, zajazdu itp. ).

Zdaniem organu podatkowego w Pani przypadku nie ma przeszkód prawnych do zaliczenia w koszty prowadzonej działalności wydatków związanych z wynajmem lokalu mieszkalnego w Gdyni, z tym jednak zastrzeżeniem, że wynajem ten jest dokonywany ze względu na prowadzoną w tym mieście działalność gospodarczą.

Odnosząc się do zagadnienia zasadności zakwalifikowania w koszty uzyskania przychodów wydatków związanych z dojazdem do miejsca świadczenia usług, zważywszy na fakt, że Pani nie sprecyzowała jakiego rodzaju to będą wydatki, należy wyjaśnić, co następuje:

Kosztem uzyskania przychodów w pełnej wysokości będą wydatki poniesione i prawidłowo udokumentowane za przejazd obcymi środkami transportu (PKS, PKP itp.). Podobnie będzie w przypadku wydatków związanych z eksploatacją samochodu osobowego będącego składnikiem majątku podatnika. Natomiast w sytuacji używania przez podatnika własnego lub nie będącego jego własnością, jak też nie wprowadzonego do ewidencji środków trwałych samochodu osobowego, będą miały zastosowanie przepisy art. 23 ust. 1 pkt 46 oraz ust. 4-5 i 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powyższego stanowisko Podatnika wyrażone w zapytaniu należy uznać za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej interpretacja niniejsza nie jest wiążąca dla Wnioskodawcy.

Wydana interpretacja jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla Wnioskodawcy - art. 14 b § 2 w. w. Ustawy.

Interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego jest wiążąca do czasu zmiany prawa, które było przedmiotem interpretacji.

Na niniejsze postanowienie służy Podatnikowi prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Białymstoku za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Suwałkach w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia ( art. 14a § 4 i art. 236 Ordynacji podatkowej ).