Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym, podstawowym przedmiotem działalności Podatnika jest kopalnictwo rud miedzi oraz produkcja miedzi i wyrobów miedzianych. Zgodnie z aktualnym wypisem z KRS, w przedmiocie działalności Spółki mieści się również pozostałe pośrednictwo finansowe. Aktualnie Podatnik inwestuje nadwyżki środków pieniężnych w jednodniowe lub kilkudniowe lokaty terminowe w walutach obcych oraz w złotych - w bankach, w których posiada otwarte rachunki bankowe.
Mając na celu zwiększenie przychodów finansowych Spółki, planuje ona rozpoczęcie krótkoterminowych inwestycji w papiery skarbowe (bony i obligacje Skarbu Państwa) oraz papiery komercyjne (emitowane przez przedsiębiorstwa, banki, jednostki samorządowe i inne instytucje). Transakcje te będą zawierane za pośrednictwem banków mających siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, współpracujących z Podatnikiem.
Uzupełniając wniosek, Spółka wskazuje, iż papiery komercyjne (emitowane przez przedsiębiorstwa, banki, jednostki samorządowe i inne instytucje), o których mowa w zapytaniu, to krótkoterminowe inwestycje w instrumenty dłużne o wyższej od papierów skarbowych dochodowości, emitowane przez instytucje finansowe i przedsiębiorstwa. Jak wskazuje Podatnik, na rynku dostępne są zarówno papiery gwarantowane przez duże zachodnie koncerny, jak i papiery niegwarantowane. Banki, w ramach papierów komercyjnych, oferują usługi obejmujące nabywanie i zbywanie papierów w obrocie pierwotnym i wtórnym.
Ponadto, przedstawiając stan faktyczny, Spółka wskazuje, iż podstawowym przedmiotem jej działalności jest kopalnictwo rud miedzi oraz produkcja miedzi i wyrobów miedzianych. Działalność lokacyjna, o której mowa w zapytaniu, nie jest niezbędnym elementem uzupełniającym podstawową działalność gospodarczą. Ma ona na celu wyłącznie optymalne wykorzystanie własnych środków pieniężnych, pochodzących z podstawowej działalności. Jak wskazuje Podatnik, nie prowadzi on działalności maklerskiej i brokerskiej.
Zdaniem Podatnika, zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:
1) odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2) eksport towarów;
3) import towarów;
4) wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5) wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
Jak wskazuje Podatnik, pojęcie towarów dla celów podatku od towarów i usług zostało zdefiniowane w art. 2 pkt 6 ustawy, gdzie określono, że przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty. Natomiast stosownie do postanowień art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Zdaniem Podatnika, w kontekście przytoczonych przepisów, uznać należy, że papiery komercyjne oraz papiery skarbowe nie są towarami w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy. W konsekwencji, przepisy wskazujące, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów, nie mają zastosowania do przedstawionych transakcji.
Ponadto, jak wskazuje Podatnik, w jego ocenie transakcje polegające na lokowaniu przez Spółkę wolnych środków w papiery skarbowe i komercyjne nie stanowią odpłatnego świadczenia usług, dokonywanego przez tę Spółkę. Argumentując własne stanowisko, Podatnik wskazuje, iż zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...). Natomiast zgodnie z art. 15 ustawy oraz przepisami VI Dyrektywy, opodatkowaniu podlega działalność gospodarcza obejmująca m. in. czynności polegające na wykorzystywaniu towarów i wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Mając na uwadze powyższe, Podatnik uważa, że w świetle przepisów VI Dyrektywy oraz ustawy o podatku od towarów i usług, zakres czynności podlegających opodatkowaniu nie obejmuje - w stanie faktycznym przedstawionym przez Spółkę - lokowania nadwyżek finansowych w papiery skarbowe i komercyjne. Takie transakcje nie mieszczą się bowiem w zakresie wykorzystywania towarów i wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Ponadto, w przypadku przedmiotowych transakcji Spółka nie występuje jako usługodawca, świadczący usługę za odpłatnością. Powołując się bowiem na opinię Ośrodka Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych w Łodzi, Podatnik wskazuje, iż lokowanie własnych, czasowo wolnych środków pieniężnych na rynku lokat kapitałowych (np. lokaty bankowe lub inwestycje w dłużne papiery wartościowe) nie jest usługą w rozumieniu metodologii obowiązującej w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług. W konsekwencji, w ocenie Podatnika, nie będzie on miał prawa do odliczenia kwoty podatku wynikającej z zakupów związanych wyłącznie z tymi czynnościami, a wartość tych transakcji nie będzie uwzględniana przy ewentualnym określaniu proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług.
W ocenie Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu, przedstawione przez Podatnika stanowisko w sprawie, jest prawidłowe.
Ustosunkowując się do wyrażonych przez Podatnika wątpliwości, w pierwszej kolejności wskazać należy, iż zasadniczo, czynność polegająca na nabyciu wskazanych papierów skarbowych i komercyjnych nie jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zgodnie bowiem z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu tym podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez towary natomiast, jak wskazuje art. 2 pkt 6 powołanej ustawy – rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty. Z kolei przez świadczenie usług rozumieć należy – zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy – każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów. Tak określony zakres przedmiotowy opodatkowania podatkiem od towarów i usług łączyć należy z definicją podatnika zawartą w art. 15 ustawy, z której wynika, iż status podatnika warunkowany jest samodzielnym wykonywaniem działalności gospodarczej. Wskazać przy tym należy, iż spełnienie tego warunku rozpatrywać należy w odniesieniu do konkretnej czynności, a nie w stosunku do całokształtu działalności prowadzonej przez dany podmiot (uzyskanie statusu podatnika przez dany podmiot z tytułu wykonywania określonych czynności nie skutkuje kwalifikowaniem każdej innej jego aktywności jako działalności gospodarczej). Działalność gospodarcza obejmuje natomiast - zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy - wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Kwestia, czy nabycie obligacji (oraz innych instrumentów finansowych) można uznać za prowadzenie działalności gospodarczej była przedmiotem orzecznictwa Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Posiłkując się tym orzecznictwem, należy stwierdzić, że co do zasady powyższe czynności nie stanowią działalności gospodarczej (np. orzeczenie w sprawie C-80/95 pomiędzy Harnas Helm a Staatssecretaris van Financiën). Działalność posiadacza obligacji można bowiem zdefiniować jako formę inwestycji, która nie wykracza poza zakres prostego zarządzania aktywami. Dochód z obligacji powstaje z mocy samego faktu ich posiadania, które uprawnia ich posiadacza do otrzymywania płatności odsetkowych. Odsetki takie nie mogą być zatem traktowane jako zwrot na działalności gospodarczej lub transakcji dokonanej przez posiadacza obligacji, ponieważ powstaje on wskutek samej własności tych obligacji. W konsekwencji, samego nabycia własności oraz posiadania obligacji, jeśli działalność ta nie ma charakteru pomocniczego do jakiejkolwiek działalności gospodarczej, a także uzyskiwania dochodu z tych obligacji nie można uznać za działalność gospodarczą skutkującą uzyskaniem statusu podatnika z tytułu jej wykonywania. Jednakże w sytuacji, gdy działalność ta jest elementem niezbędnym, stałym i bezpośrednio związanym z działalnością gospodarczą, uznać należy, że dany podmiot jest podatnikiem w odniesieniu do całej działalności (Martini J., Karpiesiuk Ł., VAT w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2005 r.).
Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, iż prawidłowym jest stanowisko Podatnika, że w przedstawionym przez Niego stanie faktycznym, lokowanie nadwyżek finansowych w papiery skarbowe i komercyjne nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Skoro bowiem - jak wskazuje Spółka - jej działalność w tym zakresie nie jest niezbędnym elementem uzupełniającym podstawową działalność i ma na celu jedynie zarządzanie własnymi środkami finansowymi w celu maksymalizowania zwrotu z inwestycji – nie można uznać jej za działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usługi.
Odnosząc się do wątpliwości Podatnika dotyczących uznania wykonywanych czynności za usługi pośrednictwa finansowego zwolnione od podatku od towarów i usług, wskazać należy, że zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy, zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku Nr 4 do ustawy. Pozycja Nr 3 tego załącznika wymienia wśród usług zwolnionych od podatku usługi pośrednictwa finansowego oznaczone symbolem PKWiU 65-67, z wyłączeniem niektórych usług wymienionych w tej pozycji. Zgodnie natomiast z art. 8 ust. 3 ustawy, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych. Oznacza to, iż zwolnione od podatku usługi pośrednictwa finansowego identyfikowane są za pomocą klasyfikacji statystycznej. Mając zatem na uwadze, iż jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, wykonywane przez Podatnika czynności nie mieszczą się we wskazanym powyżej grupowaniu, uznać należy, iż nie są one zwolnionymi od podatku usługami pośrednictwa finansowego. Klasyfikacji danego towaru lub usługi w PKWiU w pierwszej kolejności dokonuje bowiem producent lub importer danego towaru bądź usługi, natomiast wątpliwości i spory powstałe na tym tle rozstrzygane są przez właściwe organy statystyczne. Oznacza to, iż organ podatkowy nie jest właściwy do samodzielnego dokonywania klasyfikacji statystycznej danego towaru lub usługi. W konsekwencji, jako iż wykonywane przez Podatnika czynności nie stanowią usługi wymienionej w załączniku Nr 4 do ustawy w poz. 3, dla określenia ich wpływu na proporcję, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy, bez znaczenia pozostaje okoliczność, czy są one wykonywane sporadycznie. Jak bowiem stanowi art. 90 ust. 6 ustawy, kategoria usług świadczonych "sporadycznie" odnosi się wyłącznie do transakcji dotyczących nieruchomości lub usług wymienionych w załączniku Nr 4 do ustawy w poz. 3.
Ponadto, tut. Organ podatkowy wskazuje, iż zgodnie z art. 90 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, proporcję, o której mowa w ust. 2 tego artykułu, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo. Obrotem jest natomiast, jak stanowi art. 29 ust. 1 ustawy - kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Definicja sprzedaży zawarta została z kolei w art. 2 pkt 22 ustawy i jest nią odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Mając na uwadze, iż jak już wskazano, nabycie papierów skarbowych i komercyjnych w okolicznościach przedstawionych we wniosku nie jest ani dostawą towarów ani świadczeniem usługi wykonywanym w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (nie jest więc sprzedażą, o której mowa w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług) – należności uzyskane z tytułu dokonania tych czynności nie stanowią obrotu w świetle wskazanych powyżej przepisów. Oznacza to, iż transakcje te pozostają bez wpływu na ustalenie proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług.
Podsumowując, prawidłowym jest stanowisko Podatnika, że krótkoterminowe inwestycje polegające na nabyciu papierów skarbowych (bonów i obligacji Skarbu Państwa) oraz papierów komercyjnych (emitowanych przez przedsiębiorstwa, banki, jednostki samorządowe i inne instytucje) nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a w związku z tym pozostają bez wpływu na proporcję, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług.
Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania postanowienia.