Wnioskiem z dnia 11 kwietnia 2006 roku, uzupełnionym dnia 20 kwietnia 2006 roku, podatnik zwrócił się z zapytaniem do tutejszego organu podatkowego w sprawie możliwości odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej kwoty w wysokości nie przekraczającej 2.280,00zł z tytułu używania własnego samochodu osobowego, na potrzeby związane z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo - rehabilitacyjne. Uzupełniając swój wniosek podatnik dostarczył kserokopię dowodu rejestracyjnego samochodu osobowego którego jest właścicielem oraz dostarczył wyjaśnienia z jakich zabiegów korzystał przebywając w Ciechocinku i Kołobrzegu.

Działając na podstawie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja Podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), Naczelnik Urzędu Skarbowego w Łęczycy informuje, że
zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) podatnicy będący osobami niepełnosprawnymi lub mający takie osoby na utrzymaniu mają prawo do odliczenia od dochodu przed opodatkowaniem wydatków na cele rehabilitacyjne.

Z treści art. 26 ust. 7a pkt 14 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wydatkami na cele rehabilitacyjne, ponoszone przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną są m.in. wydatki ponoszone na używanie samochodu osobowego stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczoną do I lub II grupy inwalidztwa, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo - rehabilitacyjne - w wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280,00zł.

Jak wynika z zapisu art. 26 ust. 7f cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych , ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:
1/ I grupy inwalidztwa - należy rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
a) całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
b) znaczny stopień niepełnosprawności,2/ II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
a) całkowitą niezdolność do pracy albo
b) umiarkowany stopień niepełnosprawności.

Analizując treść powołanych wyżej przepisów podkreślić należy, iż omawiane odliczenie nie przysługuje każdej osobie niepełnosprawnej posiadającej stosowny dokument potwierdzający niepełnosprawność, a jedynie tej osobie, która faktycznie poniosła przedmiotowy wydatek. W myśl art. 26 ust. 7c cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych skorzystanie przez podatnika z wydatków poniesionych na cele rehabilitacyjne, tj. na konieczne przewozy na niezbędne zabiegi leczniczo - rehabilitacyjne, nie wymaga dokumentowania ich wysokości w formie faktur bądź rachunków.

Z uwagi na fakt, że ustawa o podatku dochodowym nie definiuje pojęcia zabiegu oraz rehabilitacji, wyjaśnienia pojęć dokonano na podstawie definicji zamieszczonych w Encyklopedii PWN. Zabieg stanowi interwencję mającą na celu wywołanie określonego skutku, będącego zwykle środkiem zaradczym przeciwdziałającym czemuś. Rehabilitacja w medycynie oznacza przywracanie sprawności fizycznej, psychicznej i społecznej utraconej w skutek schorzeń i urazów, przez stosowanie działań usprawniających.Rehabilitacja jest procesem medyczno - społecznym, którego celem jest przywrócenie człowiekowi niepełnosprawnemu utraconych funkcji w przebiegu choroby, a także wad rozwojowych i wrodzonych. Innymi słowy rehabilitacja osób niepełnosprawnych oznacza zespół działań, w szczególności organizacyjnych, leczniczych, psychologicznych, technicznych, szkoleniowych, edukacyjnych i społecznych zmierzających do osiągnięcia, przy aktywnym uczestnictwie tych osób, możliwie najwyższego poziomu ich funkcjonowania, jakości życia i integracji społecznej.

Wobec powyższego należy zauważyć, że odliczeniu od dochodu przed opodatkowaniem podlegają wydatki poniesione w związku z koniecznym przewozem na zabiegi leczniczo - rehabilitacyjne. Wyrażenie "zabiegi leczniczo - rehabilitacyjne" zawęża w istotny sposób cel przejazdu, który upoważnia do zastosowania przedmiotowego odliczenia. W odliczeniu tym nie mieszczą się wizyty u lekarzy, których celem jest jedynie rozpoznanie bieżącego stanu zdrowia pacjenta, wizyty kontrolne czy wskazanie dalszego sposobu leczenia, itp.

Mając zatem na uwadze przytoczone przepisy należy stwierdzić, że aby skorzystać z ulgi związanej z koniecznym przewozem na zabiegi leczniczo rehabilitacyjne, należy posiadać I lub II grupę inwalidztwa oraz być właścicielem lub współwłaścicielem samochodu osobowego oraz dojeżdżać na zabiegi leczniczo - rehabilitacyjne. Samo zaliczenie podatnika przez Wojewódzką Komisję Lekarską do II grupy inwalidztwa oraz fakt posiadania samochodu osobowego nie upoważnia do skorzystania z przedmiotowej ulgi. Dla celów dowodowych potwierdzających uczestnictwo w w/w zabiegach podatnik winien posiadać np. skierowanie lekarskie, kartę zabiegową, zaświadczenie o uczestnictwie w zabiegach. Bowiem udokumentowania nie wymagają jedynie wydatki na przewóz na zabiegi, natomiast potwierdzenia wymaga uczestnictwo w niezbędnych zabiegach rehabilitacyjnych.