D E C Y Z J A

Dyrektor Izby Skarbowej w Krakowie, działając na podstawie art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) w związku z zażaleniem z dnia 14.02.2006 r. na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Oświęcimiu z dnia 08.02.2006 r. Nr PDF I/415-66/05 w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznychodmawia zmiany postanowienia pierwszej instancji uznając, iż zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

U Z A S A D N I E N I E

Jak wynika z akt sprawy zwróciła się Pani w dniu 25..11.2005 r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Oświęcimiu o interpretację w trybie art. 14a Ordynacji podatkowej w zakresie przyznania prawa do ulgi remontowej na wydatki poniesione w 2005r. na remont budynku, w którym zamieszkuje wraz z rodziną. Pani zdaniem, prawo do ulgi remontowej przysługuje pomimo, iż remont dotyczył budynku gospodarczo-rekreacyjnego, a nie budynku mieszkalnego, ponieważ nie z Pani winy brak jest Planu Zagospodarowania Przestrzennego dla terenu na którym położony jest ten budynek, co powoduje iż nie można dokonać obecnie zmiany sposobu użytkowania tego budynku na budynek mieszkalny.
Naczelnik Urzędu Skarbowego w Oświęcimiu wydał w dniu 08.02.2006 r. postanowienie Nr PDF I/415-66/05, w którym stwierdził, iż przedstawione przez Panią we wniosku stanowisko jest nieprawidłowe i w przedmiotowej sprawie brak jest prawa do ulgi remontowej, ponieważ przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dają prawo do zastosowania ulgi wyłącznie, gdy remont lub modernizacja dotyczy budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego a nie budynku który nie ma takiego charakteru.

Na powyższe postanowienie wniosła Pani w dniu 14.II.2006 r. zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie, za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Oświęcimiu, w którym podtrzymuje swoje stanowisko, iż poniesione w 2005r. wydatki na remont i modernizację dają prawo do zastosowania ulgi, pomimo, iż remont ten nie dotyczył budynku mieszkalnego, ponieważ wolą Pani i rodziny jest zamieszkiwanie w tym budynku.
Dyrektor Izby Skarbowej w Krakowie, po zapoznaniu się ze zgromadzonymi w sprawie aktami nie znajduje podstaw do zmiany stanowiska zawartego przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w Oświęcimiu w postanowieniu z dnia 08.02.2006 r. Nr PDF I/415-66/05.
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26.VII.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem wyraźnie zwolnionych z opodatkowania na podstawie art. 21 i 52 tej ustawy.

Prawo do ulg podatkowych jest wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania, a zasady przyznawania tych ulg określa wyraźnie ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Zgodnie z przepisem art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 12.XI.2003 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 202, poz. 1956 ze zm.) wydatki, o których mowa w art. 27a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym w 2003 r. poniesione w latach 2004-2005 podlegają odliczeniu od podatku w wysokości i na zasadach określonych w art. 27a i art. 45 ust. 3a pkt 1 tej ustawy.
Z kolei art. 27a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (w brzmieniu obowiązującym w 2003 r.) stanowi, iż podatek dochodowy zmniejsza się na zasadach określonych w ust. 2-15, jeżeli w roku podatkowym podatnik poniósł wydatki na własne potrzeby mieszkaniowe przeznaczone na remont i modernizację zajmowanego na podstawie tytułu prawnego – budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego.

Z uwagi na brak definicji w prawie podatkowym pojęcia „budynek mieszkalny” należy odnieść się do zastosowania definicji zawartej w innej właściwej dla rodzaju przedmiotu gałęzi prawa, czyli prawa budowlanego (wyrok NSA z dnia 5.04.2000r. sygn. akt SA/Sz 318/99).
Ustawa z dnia 7.07.1994 r. prawo budowlane (Dz. U. z 2003 r. Nr 207, poz. 2016) odróżnia w art. 3 pojęcie „budynku” od „budynku mieszkalnego” i tak:
- art. 3 ust. 2 stanowi, iż budynek – to obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiadający fundamenty i dach,
- art. 3 ust. 2a mówi, iż za budynek mieszkalny jednorodzinny – należy rozumieć budynek wolno stojący albo budynek w zabudowie bliźniaczej, szeregowej lub grupowej, służący zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych, stanowiący konstrukcyjnie samodzielną całość, w którym dopuszcza się wydzielenie nie więcej niż dwóch lokali mieszkalnych albo jednego lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego o powierzchni całkowitej nieprzekraczającej 30% powierzchni całkowitej budynku.

Użyte więc w ustawie o podatku dochodowym pojęcie budynku mieszkalnego oznacza, że tylko remont lub modernizacja budynku mieszkalnego umożliwia podatnikom korzystanie z ulgi podatkowej.Jak wynika z akt sprawy w roku 2005 poniosła Pani wydatki na remont budynku gospodarczo - rekreacyjnego na użytkowanie którego otrzymano pozwolenie wydane na podstawie decyzji Starostwa Powiatowego w O. z dnia 9.12.2002 r.
Skoro odliczenie na remont i modernizację w trybie art. 27a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczy wyłącznie budynków lub lokali mieszkalnych i nie ma wśród nich wymienionych budynków gospodarczych, rekreacyjnych czy użytkowych to znaczy, że ulga takiego budynku nie dotyczy, a odmienna wykładnia stanowiłaby niedopuszczalną interpretację rozszerzającą.
Jednocześnie należy mieć na uwadze fakt, iż organy podatkowe w trybie art. 14a Ordynacji podatkowej są obowiązane do udzielenia wyłącznie interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w stosunku do stanu faktycznego przedstawionego we wniosku podatnika.

Biorąc powyższe pod uwagę orzeka się jak wyżej.
Decyzja niniejsza jest ostateczna w administracyjnym toku instancji.
Na decyzję przysługuje prawo wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie w terminie 30-tu dni od daty jej doręczenia.
Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach.