POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14 a § 4 w związku z art. 14 a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie, udzielając pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, w indywidualnej sprawie podatnika, przedstawionej w piśmie z dnia 4 stycznia 2006 r. (z datą wpływu do tutejszego Urzędu w dniu 9 stycznia 2006 r.), uzupełnionym o znaki opłaty skarbowej w dniu 27 stycznia 2006 r.

postanawia

uznać stanowisko Spółki za prawidłowe

UZASADNIENIE

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Spółka w ramach swojej działalności nabywa, importuje towary m.in. od kontrahentów spoza Unii Europejskiej. Towary te w momencie dostaw przyjmowane są do magazynu Spółki i od tego momentu mogą podlegać dalszej odsprzedaży innym podmiotom. Wartość nabywanych (importowanych) towarów określana jest w walutach obcych i jest znana Spółce w momencie dostarczenia towarów (przyjęcia do magazynu), przy czym faktury dotyczące tego importu przekazywane są odrębnie od samego dostarczenia towarów i niejednokrotnie otrzymywane są w okresie późniejszym od tej dostawy. Spółka dokonuje zarachowania (zaksięgowania) kosztu z tytułu importu towarów w dacie otrzymania towaru i przyjęcia go do magazynu, w związku z czym pojawia się konieczność dokonania przeliczenia waluty obcej na złote. W związku z powyższym stanem faktycznym Spółka wnosi o udzielenie odpowiedzi na następujące pytanie:

Jaki kurs wymiany walut i z jakiego dnia należy brać pod uwagę przy zarachowaniu kosztów wyrażonych w walutach obcych w przypadku importu towarów?

Spółka stoi na stanowisku, że w powyższej sytuacji prawidłowym postępowaniem będzie przeliczanie kosztu wyrażonego w walutach obcych z uwzględnieniem średniego kursu NBP z dnia (z ogłoszonego przez NBP w dniu) zarachowania kosztu, tzn. w przedstawionej sytuacji po kursie ogłoszonym przez NBP w dniu dostarczenia towaru i przyjęcia go do magazynu. Zdaniem Spółki kwestią odrębną jest późniejsze wyliczanie ewentualnych różnic kursowych, co jednak pozostaje poza zakresem pytania. W kontekście treści art. 15 ust. 1 updop Spółka uznała, że w powyższej sytuacji najbardziej prawidłowe będzie dokonanie zarachowania kosztów importowanych towarów z dniem dostarczenia danego towaru (przyjęcia do magazynu). Rozwiązanie takie podyktowane jest uznaniem, że Spółka wchodzi w faktyczne władanie importowanymi towarami od momentu ich dostarczenia przez kontrahentów zagranicznych i od tej chwili (bez względu na rzeczywisty moment otrzymania np. faktury lub innych dokumentów związanych z transakcją) może dokonywać na nich innych operacji (w szczególności dokonywanie odsprzedaży).

Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego po zapoznaniu się z przedstawionymi okolicznościami informuje, co następuje:

Na podstawie art. 15 ust. 1 zd. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. (Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654 ze zm.) – dalej updop – koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursów średnich ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski z dnia poniesienia kosztu. Jeżeli koszty wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich zarachowania i dniem zapłaty występują różne kursy walut, koszty te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał ponoszący koszt, oraz z zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zarachowania kosztów.

Pojęcie zarachowania nie zostało zdefiniowane w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, dlatego też należy odwołać się do jego potocznego znaczenia. Według Słownika języka polskiego - “zarachować” znaczy tyle co: obliczyć, porachować, zaliczyć na poczet czegoś (“Słownik języka polskiego” pod red. M. Szymczaka, tom III, Warszawa 1981r., str. 950). W związku z powyższym zarachowanie należy rozumieć jako przyporządkowanie określonych co do rodzaju i kwoty kosztów do danego konta księgowego, zgodnie z zasadami ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 ze zm.). W przedmiotowej sytuacji Spółka powinna zatem do przeliczenia kosztu wyrażonego w walutach obcych, przyjąć kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski w dniu zarachowania kosztu w księgach rachunkowych (co w tym przypadku pokrywa się z dniem dostarczenia towaru oraz z dniem przyjęcia go do magazynu).

Podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych obowiązani są, zgodnie z dyspozycją art. 9 ust. 1 updop do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Zgodnie z cytowanym przepisem określenie podstaw opodatkowania następuje na podstawie ksiąg rachunkowych, prowadzonych według przepisów ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. Nr 121, poz. 591). Określenie dnia zarachowania kosztów jest realizacją przyjętych przez podatnika zasad rachunkowości (polityki), dlatego zasady te powinny spełniać warunki określone m.in. w art. 4 – 8 ustawy o rachunkowości. W podatku dochodowym od osób prawnych dla momentu zarachowania kosztu nie jest decydująca data otrzymania dokumentów związanych z dokonywaną transakcją (otrzymanie faktury, odprawa celna), lecz dowód spełniający kryteria określone przepisami ustawy o rachunkowości.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Spółka wchodzi w faktyczne władanie importowanymi towarami od momentu ich dostarczenia przez kontrahentów zagranicznych i od tej chwili dokonuje na nich innych operacji gospodarczych (np. odsprzedaży), natomiast rzeczywisty moment otrzymania dokumentów związanych z transakcją faktury jest inny. W świetle powołanych powyżej przepisów, mając na uwadze w/w definicję “zarachowania” należy uznać, że sposób ustalenia dnia i kursu wymiany walut dokonany przez Spółkę, zawarty w zasadach prowadzenia przez nią rachunkowości, jest prawidłowy.

Biorąc powyższe pod uwagę Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie postanowił jak w sentencji.Niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia i jest aktualna do czasu zmiany stanu prawnego i faktycznego przedstawionego przez pytającego. Zmiana poszczególnych elementów stanu faktycznego może mieć wpływ na zmianę zakresu praw i obowiązków Podatnika. Zgodnie z treścią art. 14 b § 1 – 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla Podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej – do czasu jej zmiany lub uchylenia w drodze decyzji w trybie określonym w art. 14 b § 5 w/w ustawy. Na podstawie art. 14 a § 4 Ordynacji podatkowej na niniejsze postanowienie służy Stronie zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem tutejszego organu podatkowego w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia. Do zażalenia należy załączyć znaki opłaty skarbowej w wysokości 5 PLN (ustawa z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej – Dz. U. z 2004 r. Nr 253 poz. 2532 ze zm.).