P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 1 oraz art. 14a § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Nakle nad Notecią postanawia uznać, że stanowisko Państwa, dotyczące zastosowania kosztów uzyskania przychodu z tytułu dokonanej wypłaty dodatkowego wynagrodzenia tzw. trzynastej pensji byłemu pracownikowi przy naliczaniu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz dotyczące zastosowania kosztów uzyskania przychodu w przypadku pracownika zatrudnionego na 1 etat i #188; etatu przy naliczaniu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, zawarte we wniosku z dnia 09.01.2006r. jest nieprawidłowe.

U z a s a d n i e n i e

Z sytuacji opisanej w pytaniu wynika, że dokonywali Państwo wypłaty byłemu pracownikowi dodatkowego wynagrodzenia tzw. trzynastej pensji, gdzie nie zastosowali Państwo kosztów uzyskania przychodu oraz, że zatrudniają Państwo pracownika na 1 etat i #188; etatu i stosują Państwo z tego tytułu koszty uzyskania przychodu w wysokości 102,25 zł - z jednego stosunku pracy.

Pytanie brzmi: czy przy naliczaniu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych u byłego pracownika z tytułu dodatkowego wynagrodzenia tzw. trzynastej pensji należy zastosować koszty uzyskania przychodu oraz czy w sposób prawidłowy przy naliczaniu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych u pracownika zatrudnionego na 1 i #188; etatu stosują Państwo koszty uzyskania przychodu dla pracowników zatrudnionych na 1 etacie w wysokości 102,25 zł miesięcznie?

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 14, poz. 176 z 2000r. ze zm.) źródłami przychodów są:

• stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Art. 12 ust. 1 tej ustawy stanowi, że za przychody ze stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Art. 22 ust. 2 wyżej cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych reguluje problematykę kosztów uzyskania przychodu z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej, i tak w myśl tego przepisu koszty uzyskania przychodu z tego tytułu w przypadku:

1. gdy podatnik uzyskuje przychody od jednego zakładu pracy - wynoszą 102,25 zł miesięcznie, a za rok podatkowy nie więcej niż 1.227,00 zł,
2. podatnik uzyskuje przychody równocześnie od więcej niż jednego zakładu pracy - nie mogą przekroczyć łącznie 1.840,77 zł za rok podatkowy,
3. miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę - wynoszą 127,82 zł miesięcznie, a za rok podatkowy łącznie nie więcej niż 1.533,84 zł,
4. podatnik uzyskuje przychody równocześnie od więcej niż jednego zakładu pracy, a miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, i podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę - nie mogą przekroczyć łącznie 2.300,94 zł za rok podatkowy.

Jak z powyższego wynika, w przypadku uzyskiwania przychodów od jednego zakładu pracy, koszty uzyskania przychodu wynoszą 102,25 zł miesięcznie, a za rok podatkowy nie więcej niż 1.227,00 zł. Przesłanką zastosowania kosztów uzyskania przychodu w tej wysokości jest uzyskiwanie przychodów od jednego zakładu pracy. Skoro zatem ustawodawca uzależnia określenie kosztów od uzyskiwania przychodów od jednego zakładu pracy nie różnicując ich niezależnie od tego ile stosunków pracy (służbowych, spółdzielczych stosunków pracy czy pracy nakładczej) łączy pracownika z tym zakładem pracy, to, w przedmiotowym stanie faktycznym nie sposób zastosować innych kosztów uzyskania przychodu niż określone w art. 22 ust. 2 pkt 1. Oczywiście, stosownie do brzmienia art. 22 ust. 11 cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli faktycznie poniesione wydatki na dojazd do zakładu pracy środkami transportu autobusowego, kolejowego, promowego lub komunikacji miejskiej są wyższe od ryczałtowo określonych kosztów w art. 22 ust. 2, to w rocznym rozliczeniu podatku koszty te mogą być przyjęte w wysokości faktycznie poniesionych. Warunkiem jest jednak ich udokumentowanie wyłącznie imiennymi biletami okresowymi. Jak zatem wynika z powyższego stanowisko Państwa dotyczące zastosowania kosztów uzyskania przychodu w przypadku pracownika zatrudnionego na 1 i #188; etatu przy naliczaniu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych jest prawidłowe.

Określone w cytowanej wyżej ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty uzyskania przychodu powinny zostać uwzględnione w przypadku zwolnionego wcześniej pracownika. Wypłata dodatkowego wynagrodzenia tzw. trzynastej pensji, jest przychodem w rozumieniu art. 12 ust. 1 tej ustawy, gdzie wyraźnie wskazuje się, że za przychody m. in. ze stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Zatem z powyższego wynika jednoznacznie, że dodatkowe wynagrodzenie w postaci tzw. trzynastej pensji jest przychodem ze stosunku pracy a co za tym idzie, przy poborze zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od wypłaconego wynagrodzenia należy zastosować koszty uzyskania przychodu. Powyższe dotyczy również byłych pracowników, bo w przypadku wypłaty wynagrodzenia ze stosunku pracy nie ma znaczenia fakt, iż stosunek pracy ustał. Wobec powyższego stanowisko Państwa, dotyczące zastosowania kosztów uzyskania przychodu z tytułu dokonanej wypłaty dodatkowego wynagrodzenia tzw. trzynastej pensji byłemu pracownikowi przy naliczaniu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Niniejsza interpretacja jest wiążąca dla właściwych organów podatkowych oraz kontroli skarbowej w odniesieniu do pytania zawartego we wniosku, przytoczonego stanu faktycznego oraz stanu prawnego w dacie rozpatrzenia wniosku.

Niniejsza interpretacja wiąże wskazane powyżej organy do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Nakle nad Notecią w terminie 7 dni od daty jego doręczenia.