P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a, art. 216 §. 1 i § 2 oraz art. 236 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku - Ordynacja podatkowa /Dz. U.z 2005r.Nr. 8 poz. 60 z późn. zm./ Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa Targówek

p o s t a n a w i a

uznać stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku złożonym w dniu 12 kwietnia 2006 roku, uzupełnionym w dniu 27 kwietnia 2006 roku w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, za nieprawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że 30 kwietnia 2003 roku otrzymał Pan od pracodawcy x Sp.z o.o.( w likwidacji )wypowiedzenie umowy o pracę z winy zakładu pracy.Pracodawca wypłacił Panu odprawę w wysokości trzech miesięcznych pensji kwotę 7.208.40 zł.oraz za skrócony okres pracy w wysokości dwóch miesięcznych pensji kwotę 4.805.60 zł. Od w/w kwot odprowadzony został podatek dochodowy.Nie były to jednak wszystkie zobowiązania firmy wobec Pana ,ponieważ zgodnie z art.24 Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy jako rekompensatę za utratę pracy z winy zakładu pracy,pracodawca powinien wypłacić odprawę pieniężną w wysokości dwunastu pensji co stanowi kwotę 28.833.60 zł.Wobec faktu ,iż pracodawca nie wywiązywał się z w/w zobowiązań skierował Pan sprawę na drogę sądową. Okręgowy Sąd Pracy wyrokiem z dnia 11 sierpnia 2004 roku zasądził od pozwanej spółki odprawę pieniężną w wysokości 28.833.60 zł. wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 28 lutego 2003 roku do dnia zapłaty nadając jednocześnie wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności. Do ściągnięcia należności sąd wyznaczył Komornika Urzędu Skarbowego Praga.Płatnik wystawił Panu za 2005 rok informację Pit-8c o wysokości przychodów o którym mowa w art.20 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu wypłaconej odprawy w kwocie 9.780.20 zł.i nie pobrał podatku dochodowego

W związku z przedstawionym stanem faktycznym zadaje Pan pytanie ,czy odprawa pieniężna stanowi przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym ?

Stoi Pan na stanowisku, iż wystawiony przez byłego pracodawcę Pit-8c jest bezzasadny i będzie przez Pana traktowany jako informacja o częściowej spłacie odsetek i należności a nie stanowi przychodu od którego należy odprowadzić podatek.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa Targówek stwierdza, co następuje:

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3,3a i 3b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000r.Nr 14 poz. 176 z późn. zm.), wolne od podatku dochodowego są m.in.:

pkt 3) otrzymane odszkodowania, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw z wyjątkiem:

a) określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,

b) odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,

c) odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,

d) odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,

e) odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,

f) odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane na zasadach o których mowa w art. 27 ust. 1,

g) odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód

pkt 3a) odszkodowania otrzymane na podstawie przepisów o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu państwa polskiego,

pkt 3b) inne odszkodowania otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań: otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Z treści powołanych wyżej przepisów wynika, że nie wszystkie odszkodowania otrzymywane przez osoby fizyczne wolne są od podatku dochodowego. Ze zwolnienia przedmiotowego korzystają bowiem tylko te odszkodowania, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów rangi ustawy lub aktów wykonawczych wydanych na ich podstawie, bądź wyroków sądowych, z wyjątkiem wyłączonych ze zwolnienia wolą ustawodawcy.

Zapis art. 21 ust. 1 pkt 3 lit.b cytowanej ustawy wyraźnie wskazuje, iż otrzymane odprawy i odszkodowania wypłacane na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy nie zostały objęte zwolnieniem od podatku dochodowego od osób fizycznych.

Przedmiotowa odprawa pieniężna zawiera się w uregulowaniach przepisu art. 21 ust. 1 pkt. 3 lit.b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie korzysta ze zwolnienia, gdyż zasady i możliwość jego przyznania wynikają z przepisów odrębnej ustawy - w tym przypadku z Kodeksu pracy.

Zgodnie z przepisami art.9 ust.1 w/w ustawy "opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody,z wyjątkiem dochodów wymienionych w art.21,52 i 52 a oraz dochodów ,od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku." Lista zwolnień przedmiotowych zawartych w art.21,52 i 52a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie obejmuje tego rodzaju świadczeń.

Art. 10 ust. 1 tej ustawy stanowi, że źródłem przychodów jest m.in. stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta ( pkt 1).

Z treści art. 11 ust. 1 w/w ustawy wynika, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie zaś do zapisu art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ( ust.1).

Za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy (zgodnie z art. 12 ust. 4).

Z zacytowanego brzmienia przepisu art. 12 ust. 1 i 4 tej ustawy wynika, że wymienione w nim świadczenia nie zamykają zakresu przychodów ze stosunku pracy, lecz są szeroką egzemplifikacją pojęcia "wszelkiego rodzaju wypłat" oraz "wszelkich innych kwot" stanowiących świadczenia wynikające ze stosunku pracy. Jeżeli w ustępie 4 art. 12 określono, że za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy (...) - to nie może to oznaczać niczego więcej, niż zbiorcze określenie jednym słowem ("pracownik") osoby, która pozostaje w wymienionych stosunkach prawnych.

Nie ma natomiast podstawy, aby w art. 12 ust. 4 upatrywać szczególnej regulacji statusu prawnego pracownika pod względem treści stosunku prawnego, w szczególności, że w związku z tym uregulowaniem trzeba by uważać, że w ustępie pierwszym art. 12 mowa jest tylko o takich przychodach ze stosunku pracy, które otrzymuje pracownik pozostający (dosłownie) w stosunku pracy. W ustawie podatkowej nie zostały zdefiniowane stosunki pracy ani też uprawnienia pracownika jako podmiotu stosunku pracy, te są bowiem uregulowane w prawie pracy, w szczególności w Kodeksie pracy. Nie powinno więc budzić wątpliwości, że ilekroć ustawa podatkowa wiąże określone konsekwencje w sferze podatku ze stosunkiem pracy bądź ze wszelkiego rodzaju wypłatami ze stosunku pracy, to miarodajne w tych przedmiotach są przepisy prawa pracy.

Wychodząc z powyższych założeń wypłacona byłemu pracownikowi odprawa należy do zakresu przychodów ze stosunku pracy w rozumieniu art. 10 ust. 1 i art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a nie do przychodów, o których mowa w art. 30 ust. 1 pkt 4 tej ustawy i jest niewątpliwie instytucją prawa pracy - jest świadczeniem, które w ramach stosunku pracy uzyskuje pracownik od pracodawcy. Wprawdzie odprawy, o których mowa we wniosku nie są wynagrodzeniem za pracę w rozumieniu przepisów Kodeksu pracy, przede wszystkim dlatego, że prawo do niej nie zależy od ilości i jakości wykonanej pracy, ale jest to świadczenie, które może otrzymać tylko pracownik i podstawą tego świadczenia jest wyłącznie stosunek pracy.

Zatem odprawa jest bez wątpienia świadczeniem ze stosunku pracy.

Prawo do odprawy jest głównie uwarunkowane jedną okolicznością - zwolnieniem pracownika z pracy z przyczyn jego niedotyczących. Funkcją odprawy jest złagodzenie dla pracownika ekonomicznych i społecznych skutków utraty zatrudnienia. Patrząc z tego punktu widzenia ma ona głównie cel socjalny (alimentacyjny).

Ponieważ odprawa przysługuje pracownikowi "w związku z rozwiązaniem stosunku pracy" , zatem prawo do odprawy pracownik nabywa z upływem ostatniego dnia trwania stosunku pracy.

Pracodawca, w przypadku wypłaty odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie ww. przepisów, jako płatnik winien pobrać zaliczkę na podatek dochodowy zgodnie z treścią art. 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, iż zaliczki, o których mowa w art. 31, za miesiące od stycznia do grudnia, z zastrzeżeniem ust. 1a, wynoszą za miesiące od początku roku do miesiąca włącznie, w którym dochód podatnika uzyskany od początku roku w tym zakładzie pracy przekroczył kwotę stanowiącą górną granicę pierwszego przedziału skali ( tj. 37.024 zł ) - 19% dochodu uzyskanego w danym miesiącu (ust. 1 pkt 1).

Zaliczkę obliczoną w sposób określony art. 32 ust. 3 ww. ustawy zmniejsza się, z zastrzeżeniem art. 27b ust. 1 pkt 2 i ust. 2, o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, pobranej w tym miesiącu przez zakład pracy zgodnie z przepisami o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych ( art. 32 ust. 3b ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie z art. 38 ust. 1 ww. ustawy płatnicy, o których mowa w art. 31 przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, przesyłając równocześnie deklarację według ustalonego wzoru( PIT- 4) : jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji.

W myśl art. 39 ust. 2 tej ustawy, jeżeli obowiązek poboru przez płatników, o których mowa w art. 31 (...), zaliczek na podatek ustał w ciągu roku, płatnicy są zobowiązani sporządzić informację określoną w ust. 1 ( inf. PIT- 11) i przekazać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, lub urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych, w terminie do dnia 15 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrana została ostatnia zaliczka, z zastrzeżeniem ust. 5.

Mając na względzie powyższe ustalenia tut. organ stwierdza, że postawione do dyspozycji byłemu pracownikowi świadczenie, o którym mowa we wniosku stanowi przychód osiągnięty przez tego podatnika,wobec czego należało pobrać zaliczkę na podatek dochodowy w wysokości 19 % dochodu, o którym mowa w art. 32 ust.2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pomniejszoną o pobrane składki na ubezpieczenie zdrowotne ( jeżeli od przychodu tego należało pobrać te składki).

W związku z powyższym stanowisko Pana wyrażone w złożonym wniosku jest nieprawidłowe.