POSTANOWIENIE

Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku działając na podstawie art.14a §1 i §4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005r., Nr 8, poz.60 z późn. zm.), po rozpatrzeniu wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm), w sprawie koszty uzyskania przychodów - koszty inwestycji polegającej na wytworzeniu nowego środka trwałego oraz ulepszeniu istniejących już środków trwałych

stwierdza, że

stanowisko przedstawione w tym wniosku jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

UZASADNIENIE

Spółka prowadzi działalność gospodarczą na własnej nieruchomości położonej w granicach portu morskiego. Działalność ta polega m.in. na przeładunku, magazynowaniu i przechowywaniu towarów. W ramach rozwoju swojej działalności Spółka podjęła decyzję o rozszerzeniu usług przeładunkowych również na przeładunki kontenerowe. W celu realizacji tej inwestycji konieczne było odpowiednie przystosowanie nieruchomości, na której prowadzona jest działalność gospodarcza Spółki.

Realizacja inwestycji wiązała się m.in. z likwidacją (wyburzeniem) budynku biurowego oraz innych nieruchomości. Tylko jeden spośród zlikwidowanych środków trwałych (budynek biurowy), na moment realizacji inwestycji, nie został jeszcze całkowicie umorzony dla celów podatkowych. Po likwidacji wspomnianych nieruchomości cały teren (tj. place i nabrzeże), poddany został gruntownej przebudowie i adaptacji na potrzeby obsługi przeładunków towarów w formie kontenerowej.

W ramach zadania inwestycyjnego Spółka zamierza ująć następujące rodzaje kosztów: nie w pełni umorzoną wartość placów poddanych ulepszeniu w ramach inwestycji, a także koszty projektów, koszty prac budowlanych, koszty nadzorów autorskich i wykonawczych, koszty pozwolenia na budowę wydane przez odpowiednie jednostki administracji, różnice kursowe od zaciągniętego kredytu bankowego w walucie obcej itp.

Podatnik zwraca się z zapytaniem, czy koszty poniesione w związku z realizacją inwestycji powinny podwyższać wartość początkową istniejących już środków trwałych tj. placów składowych i manewrowych, zgodnie z art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, lub być kapitalizowane do wartości początkowej nowych środków trwałych, zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 2, ust. 4-5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Podatnika poniesione przez Spółkę koszty inwestycji, które związane będą z nowo wytworzonymi środkami trwałymi powinny być kapitalizowane do wartości początkowej nowych środków trwałych. Z kolei poniesione przez Spółkę koszty inwestycji, które będą związane z istniejącymi już środkami trwałymi (place składowe i manewrowe) powinny podwyższać wartość początkową istniejących już środków trwałych.

Na tle przedstawionego we wniosku stanu faktycznego Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku stwierdza, co następuje:

Kwestię kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów normują przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 z późń. zm.).

Zgodnie z zasadą ogólną wynikającą z art. 15 ust. 1 tej ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Regulacja zawarta w art. 15 ust. 6 powołanej ustawy normuje ponadto, iż kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 16a - 16m, z uwzględnieniem art. 16.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15.02.1992r. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

- wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 8a, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Jak stanowi art. 16a ust.1 ustawy z dnia 15.02.1992r. amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z art. 16f ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992r. odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych. Przy czym stosownie do treści art. 16g ust. 1 pkt 2 ww. ustawy za wartość początkową środków trwałych uważa się w razie wytworzenia we własnym zakresie - koszt wytworzenia.

Na podstawie art. 16g ust. 4 ustawy z dnia 15.02.1992r. za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Według art. 16g ust. 5 ustawy z dnia 15.02.1992r. cenę nabycia, o której mowa w ust. 3, oraz koszt wytworzenia, o którym mowa w ust. 4, koryguje się o różnice kursowe, naliczone do dnia przekazania do używania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Z kolei jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, to - na podstawie art. 16g ust. 13 ustawy z dnia 15.02.1992r. - wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Do rozstrzygnięcia, czy konkretny składnik majątku może być uznany za odrębny środek trwały należy posłużyć się klasyfikacją środków trwałych (KŚT) zawartą w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30.12.1999r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz.U. Nr 112, poz. 1317 z późn. zm.).

Zgodnie z uwagami do Grupy 1 KŚT "Budynki i lokale" w skład budynku, jako pojedynczego obiektu inwentarzowego, wlicza się również tzw. "obiekty pomocnicze" obsługujące dany budynek, np. chodniki, dojazdy, podwórka, place, ogrodzenia, studnie, itp. Obiekty pomocnicze, obsługujące więcej niż jeden budynek, należy zaliczać do właściwych rodzajów zgodnie z ich przeznaczeniem.

Jak wynika z objaśnień do grupy 2 KŚT "Obiekty inżynierii lądowej i wodnej", grupa ta obejmuje obiekty budowlane naziemne i podziemne o charakterze stałym nie klasyfikowane jako budynki, tj.: kompleksowe budowle na terenach przemysłowych, rurociągi, linie telekomunikacyjne i elektroenergetyczne, infrastrukturę transportu oraz pozostałe obiekty inżynierii lądowej i wodnej.

Tut. Organ podatkowy nadmienia, że to na podatniku (a nie na urzędzie podatkowym) ciąży obowiązek dokonania prawidłowej klasyfikacji środka trwałego do odpowiedniej grupy KŚT. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania KŚT składnika majątku zainteresowany podmiot może zwrócić się o wskazanie symbolu (grupy) środka trwałego oraz o wydanie opinii do Ośrodka Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Łodzi. Powyższe wynika z komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24.01.2005r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz.Urz. GUS Nr 1, poz. 11), zgodnie z którym zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane, według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Natomiast w przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania m.in. środka trwałego według Klasyfikacji Środków Trwałych zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem do Urzędu Statystycznego w Łodzi, który udziela informacji w zakresie stosowania KŚT.

Podstawowy problem zawarty w zapytaniu Podatnika wiąże się z rozliczeniem kosztów inwestycji polegającej na wytworzeniu nowego środka trwałego oraz ulepszeniu istniejących już środków trwałych. Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992r. podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

W świetle powołanego przepisu, jeżeli w wyniku realizowanej inwestycji nastąpi zarówno ulepszenie istniejących już środków trwałych, jak i wytworzenie nowych obiektów, to Podatnik powinien dokonać stosownego podziału kosztów inwestycji na koszt wytworzenia nowo wytworzonego składnika majątku oraz na wydatki na ulepszenie istniejących już środków trwałych.

Na koszt wytworzenia nowo budowanego środka trwałego składać się będzie suma kosztów bezpośrednio związanych z jego budową powiększona o koszty pośrednie (wspólne) - w części przypadającej na nowo budowany obiekt. Analogicznie na koszt ulepszenia istniejącego środka trwałego składać się będzie suma kosztów bezpośrednio związanych z jego przebudową, rozbudową, rekonstrukcją, adaptacją lub modernizacją oraz koszty wspólne w części przypadającej na środek trwały, który w ramach inwestycji ulepszono.

Reasumując w ocenie tut. Organu podatkowego prawidłowe jest stanowisko Podatnika, iż poniesione przez Spółkę koszty inwestycji, które związane będą z nowo wytworzonymi środkami trwałymi powinny być kapitalizowane do wartości początkowej nowych środków trwałych. Z kolei poniesione przez Spółkę koszty inwestycji, które będą związane z istniejącymi już środkami trwałymi (place składowe i manewrowe) powinny podwyższać wartość początkową istniejących już środków trwałych.