P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w zw. z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r.- Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2005r. Nr. 8, poz.60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie

postanawia

uznać stanowisko Strony prawidłowe

Uzasadnienie

Z przedstawionego przez Stronę stanu faktycznego wynika, że Spółka dokonuje fizycznej likwidacji środka trwałego, który nie został w pełni umorzony. Likwidacja środka trwałego nie ma związku z utratą jego przydatności, wynikającą ze zmiany rodzaju działalności Spółki. W miejscu zlikwidowanego lub częściowo zlikwidowanego środka trwałego Spółka wytwarza lub nabywa nowy środek trwały. Przedmiotowym środkiem trwałym są najczęściej linie energetyczne. W związku z powyższym Spółka ma wątpliwości, czy strata powstała w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonego środka trwałego powiązana z wytworzeniem lub nabyciem w to miejsce nowego środka trwałego może być uznana za koszt uzyskania przychodów bezpośrednio, czy też jej wartość powinna zwiększać wartość początkową nowo zakupionego lub wytworzonego środka trwałego.Zdaniem Spółki, zgodnie z art.16 ust. 1 pkt 5 i 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w przypadku, gdy likwidacja środka trwałego nie ma związku ze zmianą rodzaju działalności, niezamortyzowana wartość likwidowanych środków trwałych powinna stanowić koszt podatkowy. Jednakże, warunkiem zakwalifikowania tej niezamortyzowanej wartości środków trwałych do kosztów podatkowych jest faktyczna likwidacja środków trwałych. Ponadto, spółka stoi na stanowisku, że strata wynikająca ze zlikwidowanego nieumorzonego środka trwałego nie powinna powiększać wartości początkowej nowego, zakupionego na jego miejsce środka trwałego. Strata ta powinna stanowić koszt podatkowy w momencie faktycznej likwidacji nie w pełni umorzonego środka trwałego.W związku z powyższym, Spółka zwraca się z prośbą o potwierdzenie, że niezamortyzowana wartość środka trwałego zarówno w przypadku całkowitej jak i częściowej jego likwidacji nie podwyższa wartości początkowej nowo wytworzonego w miejsce likwidowanego środka trwałego, a stanowi bezpośrednio koszt uzyskania przychodów.

W prowadzonej działalności gospodarczej mogą powstać sytuacje, w których powstaje konieczność likwidacji środków trwałych, nawet przed ich umorzeniem księgowym. W takiej sytuacji podatnik ponosi stratę, wyrażającą się w różnicy pomiędzy wartością początkową takich środków, a sumą dokonanych odpisów amortyzacyjnych.

W przypadku likwidacji środka trwałego rozstrzygnięcie kwestii, czy nieumorzona wartość likwidowanego składnika majątku stanowi koszt uzyskania przychodów, zależy od przyczyny likwidacji tego środka. Likwidacja może być bowiem przeprowadzana z różnych powodów, co jest istotne podatkowo, bowiem w zależności od rodzaju i charakteru przyczyny likwidacji, inny jest sposób rozliczania kosztów:

Zgodnie z art. 16 ust.1 pkt 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000 r Nr.54,poz.654 ze zm)- nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności. W świetle tego przepisu, w przypadku, gdy likwidacja środków trwałych została dokonana z tej przyczyny, że dotychczas wykorzystywany w działalność środek trwały utracił przydatność z racji zmiany rodzaju działalności, to poniesiona strata nie stanowi kosztu podatkowego. Jeżeli jednak wszelkie działania w zakresie racjonalnej gospodarki środkami trwałymi w ramach prowadzonej działalności skutkują likwidacją niektórych z tych środków i polegają na zastosowaniu lepszych rozwiązań technologicznych, są ekonomicznie i gospodarczo uzasadnione oraz umożliwiają zmniejszenie kosztów działalności - nie mogą być kwalifikowane jako zmiana rodzaju działalności w rozumieniu art. 16 ust.1 pkt 6. W takim wypadku straty z likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, spowodowane tego rodzaju zdarzeniami mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu w wysokości nie zamortyzowanej wartości tych środków.

Zgodnie z art. 16 g ust.1 w/w ustawy, w przypadku odpłatnego nabycia lub wytworzenia we własnym zakresie danego środka trwałego, jego wartością początkową jest odpowiednio albo cena nabycia albo koszt wytworzenia.

Na podstawie art. 16 g ust. 3 w/w ustawy, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem, naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Z kolei, zgodnie z art.16 g ust.4 w/w ustawy, kosztem wytworzenia jest wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztów wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych,w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania. Z powyższego przepisu wynika, że w cenie nabycia nowego środka trwałego ani też w koszcie jego wytworzenia nie należy uwzględniać wartości niezamortyzowanej części zlikwidowanego środka trwałego. Katalog kosztów powiększających cenę nabycia lub koszt wytworzenia wymieniony w art. 16 g ust.3 i 4, co prawda nie jest zamknięty, jednak wymienia on koszty związane z zakupem (wytworzeniem) i przystosowaniem do używania danego środka trwałego.

W ocenie Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w odniesieniu do powyższego stanu faktycznego, strata powstała w wyniku likwidacji środka trwałego może stanowić koszt uzyskania przychodów, zgodnie z art. 16 ust.1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jednocześnie warunkiem zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów nieumorzonej wartości środka trwałego jest jego faktyczna likwidacja. Zasadę tę można również zastosować do likwidacji trwale odłączonej części składowej.Mając powyższe na uwadze, postanowiono jak na wstępie. Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.