INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 16 lutego 2012 r. (data wpływu 22 lutego 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów z kapitałów pieniężnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 lutego 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów z kapitałów pieniężnych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną – polskim rezydentem podatkowym. Zainteresowany jest wspólnikiem w spółce jawnej z siedzibą w Polsce, która prowadzi działalność deweloperską pod nazwą T spółka jawna - dalej jako „Spółka”. Pozostałymi wspólnikami w Spółce są dwie osoby fizyczne (polscy rezydenci podatkowi).

Wnioskodawca, a także pozostali ze wspólników, opodatkowują swoje dochody z tytułu pozarolniczej działalności gospodarczej, uzyskane z tytułu udziału w Spółce, na zasadach określonych w artykule 30c ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych – zwanej dalej „ustawą o pdof”.

W toku działalności gospodarczej Spółki generowana jest nadwyżka środków pieniężnych uzyskanych z tej działalności, która często lokowana jest w formie terminowych depozytów bankowych. Środki te gromadzone są na odrębnych rachunkach bankowych w formie lokat terminowych, których właścicielem jest Spółka. Lokaty te są oprocentowane w wysokości określonej umowie i na zakończenie przewidzianego umową okresu Spółka otrzymuje z tego tytułu odsetki. Wypłacającym odsetki jest bank, który traktuje odsetki jako przychody z działalności gospodarczej, a nie jako przychody, z kapitałów pieniężnych, wobec czego odmawia pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego, pomimo niejednokrotnego wnioskowania o to przez Spółkę.

Ponadto Spółka inwestuje środki pieniężne, uzyskane z działalności deweloperskiej, w nabycie instrumentów finansowych w formie akcji, celem ich zbycia i osiągnięcia z tego tytułu korzyści finansowych. Nabycia i zbycia papierów wartościowych Spółka dokonuje poprzez rachunek inwestycyjny, prowadzony w jej imieniu przez biuro maklerskie. Dochód ze zbycia akcji rozpoznawany jest u każdego ze wspólników jako przychody z kapitałów pieniężnych. Na koniec roku każdy ze Wspólników otrzymuje informację PIT-8C z wykazanymi przychodami oraz kosztami z tytułu zbycia akcji za pośrednictwem biura maklerskiego. Na ich podstawie Wnioskodawca dokonuje rocznego rozliczenia się z właściwym urzędem skarbowym na zeznaniu PIT-38.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy otrzymywane przez Spółkę (a pośrednio przez Wnioskodawcę) przychody w formie odsetki od lokat terminowych stanowią przychody z kapitałów pieniężnych, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 2 ustawy o pdof, podlegające opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym zgodnie z art. 30a ust. 1 pkt 3 tejże ustawy...
2. W przypadku odpowiedzi pozytywnej na pytanie 1 oraz w sytuacji, gdy płatnik (bank dokonujący wypłaty odsetek od lokat) nie pobiera z tego tytułu zryczałtowanego podatku dochodowego od dokonywanych wypłat (do czego był zobowiązany zgodnie z art. 41 ust. 4 ustawy o pdof), to Wnioskodawca jako podatnik podatku dochodowego zobowiązany jest wykazać podatek od uzyskanych przychodów z kapitałów pieniężnych (tj. odsetek) dopiero w rozliczeniu rocznym, zgodnie z art. 45 ust. 3b ustawy o pdof, bez obliczania podatku oraz odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy wciągu roku...
3. Czy podatek dochodowy od przychodów z tytułu odsetek, będących przychodami z kapitałów pieniężnych, należy liczyć od nadwyżki sumy kwot przychodów z kapitałów pieniężnych nad sumą kosztów ich uzyskania (a więc również z uwzględnieniem przychodów i kosztów ze zbycia papierów wartościowych, które osiąga Spółka, a pośrednio Wnioskodawca) zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy o pdof i w jaki sposób dokonać obliczenia podatku z tego samego źródła zgodnie z dyspozycją art. 9 ust. 2 dokonując naliczenia podatku w dwóch różnych zeznaniach - PIT-36L oraz PIT-28..
4. Czy straty z tego samego źródła przychodów jakim są kapitały pieniężne ale z dwóch różnych tytułów, innych niż dochód z tytułu udziału w funduszach kapitałowych (przykładowo strata ze zbycia akcji oraz dochód z odsetek od lokaty oraz strata ze zbycia akcji), poniesione w poprzednich latach, obniżą podstawę opodatkowania w kwocie nie przekraczającej 50% kwoty tej straty...
   
   

Tutejszy organ informuje, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytania nr 1 i nr 2 przedstawione we wniosku. Natomiast w zakresie odpowiedzi na pytania nr 3 i 4 w dniu 22 maja 2012 r. wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie nr ILPB2/415-185/12-3/JK.

Zdaniem Wnioskodawcy – w odniesieniu do pytań nr 1 i nr 2 przedstawionych we wniosku - przychody w formie odsetek od lokat terminowych uzyskiwane przez Spółkę, a pośrednio przez Wnioskodawcę stanowią przychody z kapitałów pieniężnych opodatkowane zryczałtowanym podatkiem dochodowym według stawki 19%, zgodnie z art. 30a ust. 1 ustawy o pdof. W przypadku nie pobrania przez płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego z tytułu wypłaty odsetek od lokat terminowych (pomimo obowiązku wynikającego z art. 41 ust. 4 ustawy o pdof), Wnioskodawca jako podatnik nie ma obowiązku obliczania podatku dochodowego oraz odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy w ciągu roku podatkowego, jednakże Wnioskodawca jako podatnik ma obowiązek wykazać należny podatek w zeznaniu rocznym i w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym wpłacić ten podatek zgodnie z art. 45 ust. 4 ustawy o pdof.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o pdof źródłami przychodów są między innymi:

• pozarolnicza działalność gospodarcza,
• kapitały pieniężne.
  
  

Zgodnie z art. 5a pkt 6 za działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

– prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2, 4-9.

Zgodnie z literalnym brzmieniem tego przepisu należy, oceniając kategorię źródła przychodu, w pierwszej kolejności wyeliminować czy dany przychód nie może być zaliczony do przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2, 4-9 a więc również z kapitałów pieniężnych.

Definicja przychodów z kapitałów pieniężnych zawarta jest w art. 17 ust. 1 ustawy o pdof.

Zgodnie z ta definicją za przychody z tego tytułu uważa się również „odsetki od wkładów oszczędnościowych i środków na rachunkach bankowych lub w innych formach oszczędzania, przechowywania lub inwestowania, z wyjątkiem środków pieniężnych związanych z wykonywana działalnością gospodarczą”. Tym samym określone w tym przepisie odsetki od lokat terminowych nie mogą być przypisane do innego źródła przychodów, jakim są przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej. Potwierdza to również art. 14 ust. 2 pkt 5, który włącza do przychodów z działalności gospodarczej odsetki od środków na rachunku bankowym, z wyraźnym wskazaniem iż dotyczy to wyłącznie środków na rachunkach utrzymywanych w związku z wykonywaną działalnością. Kwestią kluczową w zakresie prawidłowej klasyfikacji odsetek od lokat jako przychodów z kapitałów pieniężnych bądź przychodów z działalności gospodarczej jest więc ustalenie, czy lokaty terminowe w które inwestowane są wolne środki pieniężne stanowią rachunki bankowe związane są z wykonywaną działalnością gospodarczą.

Zdaniem Wnioskodawcy nie są. Za związane z działalnością gospodarczą rachunki można uznać jedynie te, za pośrednictwem których przyjmowane są i dokonywane płatności. Sama lokata ma charakter inwestycyjny i odrębny wobec prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej. Środki te nie służą działalności gospodarczej a pomnażaniu pieniędzy przy jednoczesnym wyeliminowaniu ryzyka gospodarczego. Fakt pochodzenia środków pieniężnych, jako wpływów z działalności gospodarczej podatnika, nie może stanowić jedynego argumentu za stwierdzeniem, że te lokaty terminowe związane są z prowadzoną przez niego działalnością. Nie ma tu również znaczenia fakt, że posiadaczem lokacyjnego rachunku jest Spółka prowadząca działalność gospodarczą. Lokowanie wolnych środków ma charakter inwestycyjny, rozbieżny w stosunku do podstawowej działalności gospodarczej Spółki, tj. działalności deweloperskiej.

Stanowisko Wnioskodawcy podzielają zarówno organy podatkowe, Wojewódzkie Sądy Administracyjne jak i przede wszystkim Naczelny Sąd Administracyjny.

Dla przykładu można powołać interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu sygn. ILPB1/415-1261/10-2/AP z dnia 3 lutego 2011 r., w której stwierdzono, że kluczowym dla prawidłowego odczytania normy art. 14 ust. 2 pkt 5 ustawy o pdof jest „ustalenie co należy rozumieć przez rachunki bankowe utrzymywane w związku z wykonywaną działalnością gospodarczą. Należy przyjąć, że chodzi tu o rachunki, za pośrednictwem których przyjmowane są i z których dokonywane są wszelkiego rodzaju płatności. Z faktem tym wiąże się przetrzymywanie środków pieniężnych na tych rachunkach oraz uzyskiwanie z tego tytułu wynagrodzenia w postaci odsetek. Tylko w stosunku do odsetek powstałych na takich rachunkach istnieje obowiązek zaliczenia ich do przychodów z działalności gospodarczej. Lokaty terminowe na których inwestowane są wolne środki pieniężne nie stanowią zaś rachunków bankowych związanych z wykonywaną działalnością, o których mowa a w art. 17 ust. 1 pkt 2 wyżej wymienionej ustawy”. W podobny sposób interpretuje swój wyrok Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w orzeczeniu z dnia 29 grudnia 2010 r. sygn. akt I SA/ Ke 617/10 stwierdzając, że „niewątpliwie za rachunki bankowe związane z wykonywaną działalnością gospodarczą uznać należy wyłącznie takie rachunki, za pośrednictwem których przyjmowane są i z których dokonywane są wszelkiego rodzaju płatności podmiotu gospodarczego. Natomiast wolne środki pieniężne przechowywane na lokatach bankowych czy zainwestowane w obligacje nie stanowią środków pieniężnych związanych z wykonywaną działalnością. W konsekwencji odsetki od takich lokat i obligacji stanowią przychód z kapitałów pieniężnych.” O podobnej klasyfikacji wypowiedział się również Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku sygn. akt II FSK 806/07 z dnia 26 sierpnia 2008 r. argumentując: „Naczelny Sąd Administracyjny zgadza się z interpretacją wspomnianego unormowania, zaprezentowaną przez Dyrektora Izby Skarbowej i Sąd wojewódzki, iż rachunek bankowy utrzymywany w związku z wykonywaną działalnością gospodarczą, to taki rachunek, który służy przedsiębiorcy do prowadzenia tejże działalności. Jest to zatem taki rachunek, za pomocą którego dokonywane są rozliczenia z tytułu zawieranych przez przedsiębiorcę transakcji. Rozchody i przychody na takim rachunku dotyczą co do zasady odpowiednio spłacanych długów i wpłat z tytułu posiadanych wierzytelności, związanych z zobowiązaniami przedsiębiorcy zaciąganymi w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej (dostawami usług lub towarów). Na takie rozumienie art. 14 ust. 2 pkt 5 p.d.o.f. wskazuje jego wykładnia systemowa (zewnętrzna), na co zasadnie zwrócił uwagę Sąd pierwszej instancji oraz organ w odpowiedzi na skargę kasacyjną. Istnieją bowiem regulacje, które nakazują przedsiębiorcy dokonywanie określonych płatności (w zakresie rozliczeń między przedsiębiorcami, transakcji o wartości powyżej 15.000 euro, należności podatkowych) za pośrednictwem rachunku bankowego (art. 61 Op., art. 22 s.d.g.). Fakt ten zasadniczo rzutuje na sformułowanie (wyinterpretowanie) przesłanek kwalifikujących rachunek bankowy, jako utrzymywany w związku z wykonywaną działalnością”.

Wobec powyższego Wnioskodawca uważa, że przychody w formie odsetek od lokat terminowych uzyskiwane przez Spółkę, a pośrednio przez Wnioskodawcę stanowią przychody z kapitałów pieniężnych i podlegają opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym w wysokości 19%.

Art. 41 ust. 4 ustawy o pdof nakłada na płatników (osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej), obowiązek poboru zryczałtowanego podatku dochodowego odstawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 i pkt 2,4-5a i 13 oraz 30a ust. 1, a więc również z odsetek lub innych przychodów od środków pieniężnych zgromadzonych na rachunku podatnika lub w innych formach oszczędzania, przechowywania lub inwestowania, prowadzonych przez podmiot uprawniony na podstawie odrębnych przepisów, nie związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą (art. 30a. ust. 1 pkt 3 ustawy o pdof).

Zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy o pdof płatnik obowiązany jest odprowadzić pobrany podatek na rachunek właściwego urzędu skarbowego. Tym samym bank, wypłacający Spółce odsetki od lokat terminowych, zobowiązany był pobrać od wypłacanych odsetek zryczałtowany podatek dochodowy i uiścić go na rachunek urzędu skarbowego w terminie do dnia 20 następnego miesiąca za miesiąc poprzedni, czego nie uczynił. Ustawodawca przewidział w takiej sytuacji obowiązek samonaliczenia podatku przez podatnika i wykazania go w zeznaniu rocznym. Obowiązek ten został uregulowany w art. 45 ust. 3b ustawy o pdof, który stanowi iż w zeznaniu rocznym o którym mowa w ust. 1 niniejszego przepisu wykazuje się należny podatek dochodowy, o którym mowa w art. 29-30a, jeżeli podatek ten nie został pobrany przez płatnika.

Jednocześnie w ustawie o pdof nie został określony obowiązek podatników do naliczania zaliczek na (niepobrany przez płatnika) podatek w ciągu roku podatkowego. Art. 42 ust. 1 przewiduje taką konieczność jedynie wobec płatników, co pozwala sądzić, że podatnik zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów z kapitałów pieniężnych, wobec nie pobrania tego podatku przez płatnika, wykazuje ten podatek i obowiązany jest go wpłacić na zasadach określonych w art. 45 ust. 4, tj. dopiero w terminie złożenia zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty), czyli do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy w zakresie przedmiotowych przychodów w formie odsetek od lokat terminowych (uzyskiwanych przez Spółkę a pośrednio przez Wnioskodawcę) nie ma on obowiązku obliczania podatku dochodowego oraz odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy w ciągu roku podatkowego, jednakże ma on obowiązek wykazać należny podatek dochodowy w zeznaniu rocznym i w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym wpłacić ten podatek do urzędu skarbowego zgodnie z art. 45 ust. 4 ustawy o pdof.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W odniesieniu do powołanej we wniosku interpretacji indywidualnej Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wskazuje, iż wydana ona została w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania w przedmiotowej sprawie.

Końcowo, odnosząc się do powołanych przez Zainteresowanego wyroków sądów, które Jego zdaniem przemawiają za słusznością stanowiska przedstawionego we wniosku, należy wskazać, iż nie mogą one wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy stwierdzić, iż zdaniem tut. Organu podatkowego, tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w przedmiotowym postępowaniu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.