Decyzja

Na podstawie art. 14b § 5 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U z 2005r. Nr 8 poz. 60 z późn. zm.) po dokonaniu weryfikacji wydanego na wniosek ... postanowienia Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gdyni z dnia 23 czerwca 2005r. Nr H-2/4111/415/161/24/05 zawierającego pisemną interpretację co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie amortyzacji lokalu użytkowego.

• postanawia się z urzędu zmienić postanowienie organu pierwszej instancji.

U z a s a d n i e n i e

Pismem z dnia 13 maja 2005r. podatnik zwrócił się do Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gdyni o udzielenie pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie amortyzacji lokalu usługowego.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że podatnik na podstawie umowy cesji praw i obowiązków z dnia 19.04.2005r. nabył prawa do lokalu handlowego nr 30 położonego w Warszawie od Cedenta osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą.

Na okoliczność powyższego Cedent wystawił fakturę VAT nr 1/04/05 z dnia 19.04.05., z której wynika, iż nabywca Cesjonariusz nabył "lokal usługowy" za kwotę brutto 35.380.00 zł.

W dniu 30.04.2005r. została zawarta umowa o opłatach eksploatacyjnych Nr 30/04/2005r z zarządcą tegoż lokalu a Cesjonariuszem - podatnikiem prowadzącym działalność gospodarczą.

Z wyjaśnień podatnika wynika, iż przedmiotowy lokal znajduje się w budynku piętrowym w którym mieści się około 35 lokali użytkowych. Właścicielem gruntu jest gmina Warszawa - Mokotów. Podatnik zwracając się o interpretację wskazał: "moim zdaniem jest to inwestycja w obcym środku trwałym i stawka amortyzacyjna powinna wynosić 10%"

Postanowieniem z dnia 23 czerwca 2005r. Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gdyni stwierdził, że stanowisko przedstawione w przedmiotowym wniosku jest nieprawidłowe w odniesieniu do opisanego w nim stanu faktycznego. W uzasadnieniu postanowienia stwierdził między innymi: " zakupił Pan lokal ( jeden z 35) znajdujący się w budynku będącym własnością "Centrum Handlowego - tak więc ma Pan prawo amortyzować zakupiony lokal zgodnie z art. 22h - 22m przy zastosowaniu stawki znajdującej się w wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych stanowiących załącznik Nr 1 do ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych( Dz. U z 2000r. Nr 14 poz. 176 ze zm.).

Dyrektor Izby Skarbowej w Gdańsku po dokonaniu weryfikacji przedmiotowego postanowienia stwierdza, co następuje:

Stosownie do art. 22 ust. 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm. ) kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art.23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 tej ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Natomiast ust. 2 pkt 1 tego artykułu stanowi, iż amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 22c, niezależnie od przewidywanego okresu używania przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej "inwestycjami w obcych środkach trwałych".

Na podstawie art. 22b ustawy z dnia 26 lipca 1991r. amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
5. licencje,
6. prawa do: wynalazków, patentów, znaków towarowych, wzorów użytkowych, wzorów zdobniczych,
7. wartość stanowiąca równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia budowli, budynku oraz lokalu będącego odrębną własnością. W tej sytuacji należy odnieść się do przepisów prawa cywilnego. Według definicji zawartej w art. 46 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

W art. 48 K.c. ustawodawca zawarł generalną zasadę, że budynki i inne urządzenia trwale związane z gruntem są częścią składową gruntu. Z przepisów Kodeksu cywilnego wynika jednoznacznie, że nie można dokonać sprzedaży (kupna) w drodze umowy odrębnie prawa własności budynku i odrębnie prawa własności nieruchomości gruntu, na którym dana budowla się znajduje. Dlatego sprzedaż nieruchomości obejmuje zarówno zbycie gruntu, jak i znajdującego się na nim budynku trwale z nim związanego bądź części tego budynku (lokalu).

Sposób ustanawiania odrębnej własności samodzielnych lokali mieszkalnych, lokali o innym przeznaczeniu, prawa i obowiązki właścicieli tych lokali oraz zarząd nieruchomością wspólną określają przepisy ustawy z dnia 24 czerwca o własności lokali (Dz. U z 2000r. Nr 80 poz. 903 z późn. zm.).

Stosownie do art. 7 tej ustawy odrębną własność lokalu można ustanowić w drodze umowy, a także jednostronnej czynności prawnej właściciela nieruchomości albo orzeczenia sądu znoszącego współwłasność.

Natomiast ust. 2 tego artykułu stanowi, iż umowa o ustanowieniu odrębnej własności lokalu powinna być dokonana w formie aktu notarialnego; do powstania tej własności niezbędny jest wpis do księgi wieczystej.

Również umowa zobowiązująca do przeniesienia własności nieruchomości stosownie do art. 158 Kodeksu cywilnego powinna być zawarta w formie aktu notarialnego.

W ocenie Dyrektora tut. Izby Skarbowej na podstawie przedstawionego przez podatnika stanu faktycznego brak jest podstaw do uznania, iż podatnik nabył lokal stanowiący odrębną własność bądź podlegające amortyzacji prawo o którym mowa w art. 22b ust. 1pkt 2 ustawy. Ze stanu faktycznego przedstawionego przez podatnika wynika jedynie, iż dokonano cesji praw do lokalu handlowego potwierdzoną wystawieniem faktury VAT.

W związku z powyższym Dyrektor tut. Izby Skarbowej stwierdza, że nie zgadza się ze stanowiskiem wyrażonym w postanowieniu Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gdyni z dnia 23 czerwca 2005r., iż podatnik zakupił lokal ( jeden z 35) znajdujący się w budynku będącym własnością "Centrum Handlowego" gdyż nie wynika to z materiału dowodowego (brak aktu notarialnego). Z dokumentów przesłanych do tut. Izby Skarbowej nie można wprost wywieźć takiego stanowiska, wręcz przeciwnie dokumenty te wskazują, iż zbywający - "Cedent"- nie posiadał tytułu prawnego do gruntu. Jednoznaczne ustalenie przysługującego podatnikowi kosztu w związku z zawarciem tej transakcji możliwe jest dopiero po ustaleniu zakresu praw, które zbył "Cedent".