POSTANOWIENIE

Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku działając na podstawie art.14a §1 i §4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005r., Nr 8, poz.60 z późn. zm.), po rozpatrzeniu wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), w sprawie przyłączy gazowych czasowo nieużywanych w prowadzonej działalności gospodarczej

stwierdza, że

stanowisko przedstawione w tym wniosku jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

UZASADNIENIE

Spółka posiada nieużywane przyłącza gazowe, które były początkowo używane, a następnie zaprzestano ich wykorzystywania na skutek czasowego wycofania się kontrahenta z transakcji, dla obsługi której środek ten był dotychczas wykorzystywany (rozwiązanie umowy na kupno gazu).

W przypadku ww. przyłączy możliwe jest wznowienie ich użytkowania w działalności gospodarczej Spółki w przyszłości. Jeśli tylko Spółka podpisze umowę z nowym odbiorcą / kontrahentem, przyłącza te będą generowały przychody w przyszłości.

Ww. przyłącza są kompletne, zdatne do użytku w prowadzonej przez Spółkę działalności oraz zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych. Przyłącza te nie zostały zlikwidowane, zniszczone ani też w inny sposób nie utraciły trwale swojej przydatności technicznej i użytkowej.

Wątpliwości Podatnika budzi możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od czasowo nieużywanych przyłączy.

Zdaniem Podatnika przyłącza gazowe nieużywane na skutek czasowego wycofania się kontrahenta z transakcji, dla obsługi której były one dotychczas wykorzystywane mogą być amortyzowane dla celów podatkowych, a odpisy amortyzacyjne stanowią koszt uzyskania przychodu.

Na tle przedstawionego we wniosku stanu faktycznego Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku stwierdza, co następuje:

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 pkt 1-3 ustawy z dnia 15.02.1992r. amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania: budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, maszyny, urządzenia i środki transportu, inne przedmioty - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Jak stanowi art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15.02.1992r. odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Z kolei na podstawie art. 16c pkt 5 ustawy z dnia 15.02.1992r. amortyzacji nie podlegają składniki majątku, które nie są używane na skutek zaprzestania działalności, w której te składniki były używane; w tym przypadku składniki te nie podlegają amortyzacji od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zaprzestano tej działalności - zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Z powyższego wynika, że dopuszczalne jest amortyzowanie czasowo wyłączonych z używania środków trwałych, jeżeli Podatnik nie zaprzestał wykonywania działalności gospodarczej, w której były one używane. Tak więc w przypadkach okresowego zaprzestania używania niektórych środków trwałych w działalności gospodarczej spowodowanych, np. zmniejszeniem zapotrzebowania na wyroby Spółki, koniecznością przemieszczenia składnika majątku, remontem, itp. Podatnik uprawniony jest do kontynuowania odpisów amortyzacyjnych.

Inaczej sytuacja kształtuje się, gdy wyłączenie składnika majątku z używania ma charakter trwały. Przykładowo w sytuacji, gdy Podatnik przeznaczył do sprzedaży / likwidacji nieużywany przez siebie składnik majątku, powinien postawić go w stan likwidacji, czego konsekwencją jest konieczność zakończenia dokonywania odpisów amortyzacyjnych, na podstawie art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego Spółka nie zaprzestała działalności, w której wykorzystywane były przyłącza gazowe, zaś wyłączenie danego przyłącza gazowego z używania ma charakter okresowy, wznowienie używania przyłącza w działalności gospodarczej Spółki nastąpi w momencie, gdy Spółka podpisze umowę z nowym odbiorcą / kontrahentem.

W zaistniałych okolicznościach stanu faktycznego, o ile dane przyłącze gazowe na moment wprowadzenia go do ewidencji środków trwałych spełniało warunki z art. 16a ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992r. pozwalające na uznanie go za środek trwały, to czasowe zaprzestanie używania przyłącza, spowodowane zerwaniem umowy o dostawę gazu, w której było ono wykorzystywane, nie stanowi przesłanki nakazującej zaprzestanie amortyzowania tego środka trwałego.

W świetle powyższego stanowisko Podatnika, iż przyłącza gazowe nieużywane na skutek wycofania się kontrahenta z umowy, dla obsługi której były one wykorzystywane, mogą być dalej amortyzowane dla celów podatkowych jest prawidłowe.