P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie, udzielając pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych w indywidualnej sprawie Podatnika przedstawionej w piśmie z dnia 30 stycznia 2006 r. (złożonym w Urzędzie Skarbowym Warszawa-Wola w dniu 3 lutego 2006r., przekazanym do tutejszego Urzędu w dniu 13 lutego 2006 r.)

p o s t a n a w i a

uznać stanowisko Spółki za prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż na podstawie umowy zawartej 8 września 2005 r. pomiędzy Spółką a Wierzycielem z siedzibą w Luksemburgu, Spółka zaciągnęła pożyczkę w euro w celu sfinansowania zakupu środka trwałego - nieruchomości. W wyniku uzasadnionych okoliczności gospodarczych, Spółka 30 września 2005 r. zawarła z Kredytodawcą z siedzibą w Niemczech umowę kredytu hipotecznego (również wyrażonego w euro), z którego część środków przeznaczona została na częściowe zaspokojenie Wierzyciela z tytułu umowy pożyczki. Zaspokojenie Wierzyciela nastąpiło przy zastosowaniu konstrukcji przekazu, o której mowa w art. 921 1 - 921 5 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), tj. zlecono przelew kwoty wynikającej z umowy kredytu bezpośrednio na rzecz Wierzyciela - bez pośrednictwa konta bankowego Spółki.

W związku z powyższym stanem faktycznym Spółka wnosi o udzielenie odpowiedzi na pytanie, czy wskutek transakcji, w wyniku której Spółka nie dokonuje przelewu środków na konto Wierzyciela, a jedynie zleca wykonanie przekazu Kredytodawcy, następuje podatkowa realizacja różnic kursowych powstałych w związku z odmiennym kursem waluty w dniu zaciągnięcia pożyczki oraz dokonania przelewu środków na rachunek Wierzyciela?

Zdaniem Spółki, w przeprowadzonej przez Spółkę transakcji, w której Kredytodawca (bank niemiecki) dokonuje spłaty części zobowiązań pożyczkowych na polecenie Spółki i w oparciu o konstrukcję przekazu, gdzie z przyczyn uzasadnionych okolicznościami gospodarczymi przeprowadzenia transakcji częściowa spłata pożyczki nie wiązała się z żadnymi operacjami pieniężnymi na rachunkach Spółki - nie doszło do realizacji różnic kursowych dla celów podatku dochodowego od osób prawnych.

Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego po zapoznaniu się z przedstawionymi okolicznościami informuje, co następuje:

Stosownie do treści art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. Nr 54 z 2000 r., poz. 654 ze zm.) przychodami są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Ponadto przepis art. 12 ust. 3 stanowi, że jeżeli przychody wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich uzyskania i dniem faktycznego otrzymania występują różne kursy walut, przychody te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu kupna walut z dnia faktycznego otrzymania przychodów, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał uzyskujący przychód, oraz z zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia uzyskania przychodu.

Prawo podatników do korekty (podwyższenia lub obniżenia) przychodów i kosztów podatkowych o różnice wynikające z różnic kursów walut pomiędzy dniem otrzymania należności lub zapłaty zobowiązań wyrażonych w walutach obcych a dniem ich zarachowania wynika z przepisów art. 12 ust. 3 oraz art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursów średnich ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski z dnia poniesienia kosztu. Jeżeli koszty wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich zarachowania i dniem zapłaty występują różne kursy walut, koszty te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał ponoszący koszt, oraz z zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zarachowania kosztów.

Ogólnie przyjętą zasadą jest, że przychodami i kosztami uzyskania przychodu stają się jedynie zrealizowane różnice kursowe. Niezrealizowane różnice kursowe ujmowane są w bilansowym rachunku podatnika i nie wpływają na wysokość podstawy opodatkowania.

Powołane wyżej przepisy wskazują, że o realizacji różnic kursowych dla celów podatkowych można mówić jedynie w przypadku faktycznej zapłaty zobowiązania lub faktycznego otrzymania należności. W szczególności powołane przepisy nakazują odwołanie się do kursów kupna (sprzedaży) walut z dnia faktycznego otrzymania przychodu (zapłaty - w przypadku kosztu) oraz zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez NBP z dnia osiągnięcia przychodu (poniesienia kosztu).

Brak kasowych rozliczeń Spółki na rzecz Wierzyciela (w przypadku wygaśnięcia zobowiązania w oparciu o konstrukcję przekazu, gdzie transfer kapitału ma miejsce bezpośrednio z konta Kredytodawcy na konto Wierzyciela) wyklucza uznanie, że wygaśnięcie zobowiązania nastąpiło w drodze zapłaty.

Należy zatem stwierdzić, że wygaśnięcie zobowiązania Spółki z tytułu pożyczki poprzez zastosowanie konstrukcji przekazu, w ramach którego Spółka nie spłaca bezpośrednio długu Wierzycielowi, lecz robi to Kredytodawca Spółki na jej polecenie, nie jest objęte zakresem przedmiotowym pojęcia zapłaty w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, z którym to wydarzeniem ustawa wiąże prawo do rozpoznania różnic kursowych. Tym samym omawiany sposób wygaśnięcia zobowiązania nie powoduje realizacji różnic kursowych mających wpływ na wysokość podstawy opodatkowania.

W związku z powyższym Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie postanowił jak w sentencji.

Niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia i jest aktualna do czasu zmiany stanu prawnego i faktycznego przedstawionego przez Pytającego. Zmiana poszczególnych elementów stanu faktycznego może mieć wpływ na zmianę zakresu praw i obowiązków Podatnika.