Zgodnie z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta lub marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Szczecinie dokonując - na podstawie art. 14 §1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 - Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) - interpretacji art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) na podstawie stanu faktycznego zawartego we wniosku Pani S - uznaje stanowisko za prawidłowe.

W dniu 06 lutego 2006r. do tutejszego Urzędu wpłynął wniosek Podatniczki prowadzącej działalność gospodarczą w zakresie usług budowlanych i będącej opodatkowaną na zasadach ogólnych z obowiązkiem prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Wnosząca zapytanie przedstawiła stan faktyczny, z którego wynika, iż jako osoba fizyczna prowadzi działalność gospodarczą polegającą między innym na usługach budowlanych w Norwegii. Podatniczka w celu wykonania tych usług musi wraz z pracownikami dojeżdżać na miejsce budowy, przejeżdżając przez autostradę, która jest płatna. Opłaty dokonuje się na tzw. ,,bramce", gdzie wydawany jest bilet oraz dowód zapłaty.

Na tle takich okoliczności faktycznych wnioskodawczyni formułuje stanowisko, iż dowody opłat za autostradę mogą być podstawą zapisów w księdze przychodów i rozchodów ponieważ stanowią dowód poniesienia wydatku, a także potwierdzają fakt zaistnienia określonego zdarzenia.

Zastosowanie powołanych w sentencji przepisów i dokonanie oceny prawnej stanowiska Wnioskodawcy uzasadnia się następująco:

Pojęcie ,,koszty uzyskania przychodów określa art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), który wprowadza generalną zasadę uznawania wydatków za koszty uzyskania przychodów jeżeli poniesione są w celu osiągnięcia przychodów i nie są wyjątkiem wymienionych w art. 23 ust. 1 tej ustawy.

Gramatyczna wykładnia art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych prowadzi do wniosku, iż podatnik ma prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków, pod warunkiem, że mają bezpośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że wydatki poniesione za przejazd samochodem przez autostradę niewątpliwie mają związek z uzyskiwanymi przychodami z tej działalności.

Natomiast sprawę udokumentowania wydatków należy rozpatrywać w kontekście przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów ( Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zmianami ).

Zgodnie z § 12 ust. 3 pkt 2 w.w rozporządzenia podstawą zapisów w księdze są inne dowody, wymienione w § 13 i 14, stwierdzające fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem i zawierające co najmniej :

• wiarygodne określenie wystawcy lub wskazanie stron (nazwę i adresy) uczestniczących w operacji gospodarczej, której dotyczy dowód,
• datę wystawienia dowodu oraz datę lub okres dokonania operacji gospodarczej, której dowód dotyczy, z tym, że jeżeli data dokonania operacji gospodarczej odpowiada dacie wystawienia dowodu , wystarcza podanie jednej daty,
• przedmiot operacji gospodarczej i jego wartość oraz ilościowe określenie, jeżeli przedmiot operacji jest wymierny w jednostkach naturalnych,
• podpisy osób uprawnionych do prawidłowego udokumentowania operacji gospodarczych - oznaczone numerem lub w inny sposób umożliwiający powiązanie dowodu z zapisami księgowymi dokonanymi na jego podstawie.

Z treści §13 pkt 5 rozporządzenia wynika, że a dowody księgowe uważa się również inne dowody opłat, w tym dokonywanych na podstawie książeczek opłat, oraz dokumenty zawierające dane, o których mowa w §12 ust. 3 pkt 2 cytowanego rozporządzenia.

Natomiast z treści §14 ust. 5 ww. rozporządzenia wynika, że wydatki poniesione za granicą na zakup paliwa i olejów mogą być udokumentowane paragonami lub dowodami kasowymi.

Zastosowanie ma tu przepis ust. 4 cytowanego §14, zgodnie z którym na odwrocie paragonu podatnik musi uzupełnić jego treść wymieniając m. in. swoje nazwisko (nazwę zakładu) adres . Jakkolwiek takiego rozwiązania nie przewidziano wprost dla paragonów, kwitów autostradowych, to jednak z uwagi na specyfikę operacji oraz trudności z pozyskaniem faktury, ten ,,inny dowód będzie stanowił o koszcie uzyskania przychodu pod warunkiem, że taki dokument zawierał będzie wszystkie elementy wskazane w § 12 ust. 3 pkt 2 ww. rozporządzenia. Ponadto dowody opłat za przejazdy autostradą opiewające na waluty obce powinny zostać przeliczone na złote, a wynik tego przeliczenia należy zamieścić bezpośrednio na dowodzie albo na sporządzonym w tym celu załączniku zgodnie z §12 ust. 4 ww. rozporządzenia.

A zatem, dowody zapłaty za przejazdy autostradą, zawierające dane o których mowa w §12 ust. 3 pkt 2 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów poniesione w ramach prowadzonej działalności gospodarczej polegającej na wykonywaniu robót budowlanych na terenie Norwegii stanowią podstawę do dokonania zapisów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

Zatem przedstawione Pani stanowisko we wniosku jest prawidłowe.

Powyższa interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na postanowienie - zgodnie z art. 14a § 4 i art. 236 § 1 i 2 Ordynacji podatkowej przysługuje zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Szczecinie, w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia stronie, za pośrednictwem Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Szczecinie.