Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie #8722; biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawnypostanawia uznać stanowisko Strony za prawidłowe.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka w przeprowadzonym nieograniczonym ustnym przetargu wyłoniła nabywcę niezabudowanej nieruchomości oznaczonej w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego Gminy Parczew, symbolem ZZ - tereny trwałych użytków zielonych, przy czym podstawowym przeznaczeniem tego terenu są łąki i pastwiska, istnieje zakaz inwestowania kubaturowego, a jednocześnie dopuszcza się zagospodarowanie na funkcje sportowo - rekreacyjne oraz pod budowę stawów i zbiorników wodnych. Cena wywoławcza prawa użytkowania wieczystego nieruchomości ustalona została przez rzeczoznawcę majątkowego. Zgodnie z treścią ogłoszenia o przetargu nabywca nieruchomości zobowiązany jest do zapłaty ustalonej w drodze przetargu ceny nabycia powiększonej o podatek od towarów i usług w stawce 22%. Wyłoniony w przetargu nabywca odmawia zapłaty VAT twierdząc, iż nieruchomość będąca przedmiotem przetargu jest gruntem rolnym, a zatem korzysta ze zwolnienia na mocy § 8 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Spółki przeznaczenie w planie zagospodarowania przestrzennego Gminy, terenu na cele rolnicze z jednoczesnym wskazaniem, że może być przeznaczony na budowę stawów czy zbiorników wodnych, stwarza wątpliwość czy mamy do czynienia z działką o charakterze rolnym, zwłaszcza że przez sprzedającego nigdy w takim charakterze nie była wykorzystywana. Okoliczności te przemawiają zdaniem Spółki za objęciem sprzedaży przedmiotowej działki podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega między innymi odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 cytowanej ustawy przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, do towarów zaś, zgodnie z art. 2 pkt. 6 ustawy zalicza się także grunty. Od chwili wejścia w życie tych przepisów, tj. od 1 maja 2004r. zasadą jest więc opodatkowanie dostawy gruntów podatkiem od towarów i usług. Od zasady tej istnieją jednak wyjątki, w postaci zwolnień od opodatkowania tym podatkiem.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt. 9 ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Z kolei w myśl § 8 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 ze zm.) zwalnia się od podatku dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze, a także zbycie prawa użytkowania wieczystego tych gruntów. Przy czym przepisy ustawy o VAT ani wydane na jej podstawie akty wykonawcze nie precyzują, jakie grunty należy uznać za tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę oraz grunty rolne. Jednocześnie należy stwierdzić, iż pojęcia terenu budowlanego lub przeznaczonego pod zabudowę nie zostały zdefiniowane również w regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej ustawie z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm), ani w normującej działalność obejmującą sprawy projektowania, budowy, utrzymania i rozbiórki obiektów budowlanych ustawie z dnia 7 lipca 1994r. - Prawo budowlane (t.j. Dz. U. z 2003r., Nr 207, poz. 2016 ze zm). Celem określenia, czy dany grunt jest terenem budowlanym lub przeznaczonym pod zabudowę niezbędne jest jednak odwołanie się do zawartych w tych ustawach przepisów.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie zagospodarowania przestrzennego, którego sporządzanie i uchwalanie należy do zadań własnych gminy. Zgodnie z ust. 2 cytowanego przepisu, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, wydanej przez wójta, burmistrza, lub prezydenta miasta. Od spełnienia warunków określonych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu ustawa - Prawo budowlane uzależnia zaś wydanie pozwolenia na budowę.

Zgodnie z art. 32 ust. 4 pkt. 1 ustawy Prawo budowlane, pozwolenie na budowę może być wydane wyłącznie temu, kto złożył wniosek w tej sprawie w okresie ważności decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, jeżeli jest ona wymagana zgodnie z przepisami o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, to jest w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Z kolei zgodnie z art. 35 ust. 1 pkt. 1 ustawy, przed wydaniem decyzji o pozwoleniu na budowę lub odrębnej decyzji o zatwierdzeniu projektu budowlanego właściwy organ ma obowiązek sprawdzić między innymi zgodność projektu zagospodarowania działki lub terenu z miejscowymi planami zagospodarowania terenu oraz wymaganiami decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym w razie stwierdzenia naruszeń w tym zakresie organ ten nakłada postanowieniem obowiązek usunięcia wskazanych nieprawidłowości, określając termin ich usunięcia, a po jego bezskutecznym upływie wydaje decyzję o odmowie zatwierdzenia projektu i udzielenia pozwolenia na budowę.

Biorąc pod uwagę cytowane wyżej uregulowania należy uznać, że dla uznania gruntu za teren budowlany lub przeznaczony pod zabudowę w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt. 9 ustawy o podatku od towarów i usług, decydujące są zapisy w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - posiadanie przez dokonującego dostawy, ważnej decyzji o warunkach zabudowy danej nieruchomości.

Według art. 461 Kodeksu cywilnego nieruchomościami rolnymi (gruntami rolnymi) są nieruchomości, które są lub mogą być wykorzystane do prowadzenia działalności wytwórczej w rolnictwie w zakresie produkcji roślinnej i zwierzęcej, nie wyłączając produkcji ogrodniczej, sadowniczej i rybnej.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, miejscowy plan zagospodarowania przestrzenego dopuszcza możliwość zagospodarowania przedmiotowego gruntu na cele sportowo - rekreacyjne. W konsekwencji powyższego w ocenie Naczelnika tutejszego Urzędu Skarbowego nie jest możliwe uznanie przedmiotu transakcji za grunt rolniczy w rozumieniu art. 461 Kodeksu cywilnego, a co za tym idzie nie jest możliwe aby dostawa przedmiotowego gruntu, jak również sprzedaż prawa użytkowania wieczystego mogły korzystać ze zwolnienia z podatku od towarów i usług.

Mając powyższe na uwadze postanowiono jak na wstępie.

Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.